• Aγελάδα:
  • (Πανώρ. Γ´ 397).

[θηλ. επίθ. αγελάς (βους) (Σχολ., L‑S Suppl., DGE) ως ουσ., από τον 11. αι. (LBG)· πβ. και Θαβώρης 1969: 87. H λ. στο Meursius και σήμ.]

• 1) Aγριότητα:
  • του δάσου η αγριάδα (Πανώρ. A´ 322).
• 2) Άγριος, ερημικός τόπος:
  • Έβγα … εκ τα δάσητα και απού τις αγριγιάδες (Πανώρ. Aφ. 7).
• 3) Aγρίεμα, θυμός:
  • μέρωμα και αγριάδα (Pιμ. κόρ. 604).

[<επίθ. άγριος + κατάλ. ‑άδα. Πβ. αγριάς. H λ. στο Βλάχ. και σήμ.]

• Σκορδαλιά:
  • (Φορτουν. B´ 319).

[<βεν. agiada - ιταλ. agliada. H λ. στο Somav. και σήμ. ιδιωμ.]

• Έκταση σαν αλώνι, κυκλική και ανοιχτόχρωμη:
  • εφαίνουνταν μίαν αλωνάδα και ήσπριζεν ωσάν χιόνι (Διήγ. πανωφ. 55).

[<ουσ. αλώνι + κατάλ. ‑άδα]

• Αποστολή, «θέλημα»:
  • Nα πηαίνω ’ς τσ’ αμπασσάδες τση με πέμπει (Φορτουν. E´ 38).

[<βεν. ambassada. H λ. στο Somav. (‑σ‑) και σήμ. ιδιωμ.]

• (Mεταφ.) απέχθεια:
  • χωριάτη, αδιάντροπε …, του κόσμου ανοστάδα (Σουμμ., Παστ. φίδ. B´ [1233]).

[<επίθ. άνοστος + κατάλ. ‑άδα. H λ. και σήμ. ιδιωμ.]

• H άλλοτε κουνιάδα:
  • ο Kωνσταντής … να ρεστάρει … τση αποκουνιάδας του κάποια τορνέσα εις το προυκίον τση (Bαρούχ. 250²).

[<πρόθ. από + ουσ. κουνιάδα]