• Αμέλεια, νωθρότητα:
  • διώξε αποπάνω σου την … αμελάγρα (Ριμ. Απολλων. [1518]).

[<επίθ. άμελος + κατάλ. ‑άγρα. Η λ. στο Du Cange]

• (Στον πληθ.) ανόητα λόγια, επιπολαιότητες:
  • (Φορτουν. A´ 223).

[<επίθ. άνοστος + κατάλ. ‑άγρα]

• Aνοησία, «τρέλα»:
  • την αφορμάγρα τως πολλοί κρατούσι για καμάρι (Eρωφ. Δ´ 372).

[<ουσ. αφορμή + κατάλ. ‑άγρα. H λ. στο Βλάχ. και σήμ. κρητ.]

• Λαβίδα, τσιμπίδα, τανάλια:
  • να βράζουν δοντάκρες να τσιμπούν τα κριάτα τους (Μαχ. 572³⁰).

[<αρχ. ουσ. οδοντάγρα. Τ. ‑γρια στο Somav. Τ. ζοντάκρα σήμ. κυπρ. (Χατζ., Λεξ.). Η λ. στο Βλάχ. (όπου και τ. αδοντ‑) και σήμ. ιδιωμ. (Πιτυκ., Παπαχριστ., κ.α.)]

• α) Έλλειψη λογικής, αφροσύνη:
  • ζαβάγραν έχει τόση που συντηρώ difficulter το λογισμό απλικάρει (Φορτουν. Γ´ 146)·
• β) ανόητος λόγος:
  • Δεν ανίμενα … έτοια ζαβάγρα να μου πει (Ερωτόκρ. Γ´ 774).

[<επίθ. ζαβός + κατάλ. ‑άγρα. Η λ. και σήμ. κρητ.]

• Kουφαμάρα:
  • (Mορεζίν., Kλίνη Σολομ. 464).

[<επίθ. κουφός + κατάλ. ‑άγρα. T. ‑γγρα σήμ. ιδιωμ. H λ. στο Βλάχ.]

• Μανία, παράφορο πάθος:
  • λυσσάγρα της πορνειάς (Σουμμ., Παστ. φίδ. Ά [1228]).

[<ουσ. λύσσα + κατάλ. ‑άγρα. Η λ. στο Βλάχ. και σήμ. κρητ.]

• α) Ανοησία, βλακεία:
  • (Φορτουν. Ά 228)·
  • όποιος παράκαιρα μαζώνει φρονιμάδα πάντ’ έχει μεστωμένον το πωρικό μαζί του της λωλάγρας (Πιστ. βοσκ. IV 8, 105)·
• β) τρέλα:
  • τσ’ αγάπης η λωλάγρα (Πιστ. βοσκ. I 5, 174).

[<επίθ. λωλός + κατάλ. ‑άγρα. Η λ. στο Βλάχ.]

• Πολιορκητική μηχανή που ρίχνει βέλη:
  • οι γαρ βάρβαροι … έβαλλον υψόθεν … στήσαντες ξύλα και μαγγανότσαγρας (Παράφρ. Χων. 212).

[<ουσ. μάγγανον + τσάγρα. Τ. ‑γγρα στο Meursius (‑τζαγγρα)]