Τουρίστες β' κατηγορίας

Κύριε Διευθυντά, Είχαμε κι εμείς, όπως τόσοι άλλοι Έλληνες τουρίστες, την ατυχή έμπνευση να θελήσουμε να περάσουμε ένα Σαββατοκύριακο στο κοντινό νησί. Φρούδες ελπίδες… Γιατί, από τη στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας στο νησί, βρεθήκαμε αντιμέτωπες με… το ρατσισμό που επικρατεί απέναντι στους Έλληνες. Δωμάτιο: Πού τέτοια τύχη!… Στο ξενοδοχείο η απάντηση ήταν καταφατική (ή, τουλάχιστον, έτσι νομίσαμε), διότι το δωμάτιο που υπήρχε έπρεπε να είναι ελεύθερο το άλλο πρωί στις 10, εφόσον θα ερχόταν το γκρουπ με τους ξένους. Το ίδιο συνέβαινε και σε κάθε "πολιτισμένο" ξενοδοχείο του νησιού που ρωτήσαμε… στα ελληνικά. Όσο για τα ενοικιαζόμενα δωμάτια, καλύτερα ας μη μιλάμε γι' αυτά: τουαλέτες στο διάδρομο, ντους στην αυλή, μπάνιο… στο πλυσταριό, και οι τιμές,… τιμές και "με τη βούλα" του EOT! Πώς μας ήρθε η επιφοίτηση και απευθυνθήκαμε αγγλικά στον μπακάλη του χωρίου, ο οποίος μας πρόσφερε δωμάτιο, που βέβαια δεν είχε ζεστό νερό ("το βλέπει ο ήλιος"!!!). Κατόπιν αυτού, μας παρέπεμψε σε ξενοδοχείο Ε' κατηγορίας. Εκεί, πάντοτε μιλώντας αγγλικά, βρήκαμε - ω του θαύματος - δωμάτιο, ή καλύτερα κοτέτσι, αλλά βέβαια δεν ξέραμε τι επρόκειτο να επακολουθήσει. Οι διαστάσεις του δωματίου ήταν 2x2 ακριβώς, και βρίσκονταν εκεί μέσα στριμωγμένα κρεβάτια με σχισμένα στρώματα, κομοδίνο, τραπέζι, ντουλάπα, καρέκλες. Το μπάνιο, με ετοιμόρροπο καζανάκι, "πεντακάθαρο". Έπειτα από αρκετή ώρα, έφθασε μια κοπέλα - η καθαρίστρια, Αγγλίς! - η οποία, αφού μας πέταξε τα σεντόνια, μας συνέστησε να… στρώσουμε μόνες μας τα κρεβάτια και να περιμένουμε καθαρές πετσέτες το άλλο πρωί, γιατί "έβρεχε", λέει, "και δε στέγνωναν". Βέβαια, ύστερα από τρεις ημέρες περιμέναμε ακόμα τις πετσέτες… Άραγε, είχε πραγματικά περάσει το "HOTEL" αυτό από τον έλεγχο του τουρισμού, όπως έγραφε το σχετικό χαρτί πίσω από την πόρτα, με ημερομηνία ελέγχου Φεβρουάριος '87; Στο εστιατόριο, φυσικά, όταν μιλήσαμε ελληνικά, γίναμε πελάτες β' κατηγορίας και δεν είχαμε δικαίωμα ούτε καν στην ευγενική συμπεριφορά του σερβιτόρου -ας μη μιλήσουμε για την "ταχύτητα" με την οποία σερβιριστήκαμε, σε σχέση με τις παρέες των ξένων. Από τη στιγμή, βεβαίως, που μας είδαν με… ξενόγλωσσο έντυπο στο χέρι, η τύχη μας γύρισε!… Η εξυπηρέτηση που απολαμβάνει κανείς στην περίπτωση αυτή τείνει στη δουλοπρέπεια: όλοι μιλούν τη γλώσσα του!!! Ηθικόν δίδαγμα: στην ίδια σου τη χώρα αναγκάζεσαι να προσποιείσαι τον ξένο, αν θέλεις να έχεις δικαίωμα σε στοιχειώδη εξυπηρέτηση. Να ένας ακόμα λόγος για να μαθαίνει κανείς ξένες γλώσσες: να κάνει τουρισμό στον ελλαδικό χώρο!..

Μετά τιμής, Ν. Μ. φιλόλογος, Ε. Τ. φοιτήτρια.