Το σίριαλ της καθημερινότητας

(από την έκδοση "ΚΑΤΙ ΤΟ ΩPAION")

Υποκατάστατο της οικογενειακής εστίας και κατ' επέκταση της κοινωνικής συναναστροφής, η τηλεόραση είναι συγχρόνως το κυρίαρχο μέσο πληροφόρησης, ένας πανίσχυρος και ισοπεδωτικός ιδεολογικός μηχανισμός. Ξένες και εγχώριες παραγωγές, σε συνδυασμό με μια άκριτη διαδοχή ρεπορτάζ, διαφημίσεων, σίριαλ, μουσικοχορευτικών διαλειμμάτων, παιδικών εκπομπών και τηλεοπτικών παιχνιδιών, παραγεμίζουν το πρόγραμμα. Πλούσιο στη χρωματική φαντασμαγορία του προβάλλει το όραμα του κόσμου για το μεγάλο κοινό που καθηλωμένο παρακολουθεί παθητικά τη γυάλινη οθόνη. Τα ευρήματα του σεναρίου και της σκηνοθεσίας αναπαριστούν πλασματικές καταστάσεις, το σκηνογραφικό πλαίσιο και οι ενδυματολογικές επινοήσεις παρουσιάζουν εικαστική και πλαστική δυσμορφία, οι κινήσεις και οι στάσεις των ηθοποιών προτείνουν συμπεριφορές ικανές να μετατρέψουν την καθημερινότητα σε κακόγουστο σίριαλ: κάτι μεταξύ συμβατικότητας και υπερβολής. Η ζωή δεν αποκαλύπτεται, περιχύνεται απλώς με ένα σιρόπι προς βρώσιν και τέρψιν. Καμιά στιγμιαία αποτύπωση δεν μπορεί να αποδώσει τις εντυπώσεις από το συνδυασμό κοινότυπου λόγου, φορτωμένου σκηνικού, επιτηδευμένης κίνησης και άστοχου ήχου μέσα στη χρονική διαδοχή ενός τηλεοπτικού επεισοδίου. Δεν είναι, όμως, καθεαυτό απωθητικά πολλά από τα επιμέρους τηλεοπτικά προγράμματα, η ροή και η εναλλαγή τους είναι που, συχνά, γεννά τη σύγχυση και το αίσθημα του παράταιρου. Η τηλεόραση δεν πραγματοποιεί απλώς και μόνο, σε πλήθος περιπτώσεων, κακογουστιά (κιτς). Διαμορφώνει, κυρίως, ένα ορισμένο αισθητικό πλαίσιο σταθερής αναφοράς, αποφασιστικά επηρεάζει μια στάση ζωής και προτείνει προς μίμηση και αναπαραγωγή ένα πλαστό πρότυπο.