ΓΙΑΝΝΗΣ -ΜΠΑΧ- ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Σε βλέπω στο ποτήρι μου… σαν τραγούδι

Το "Διδυμότειχο μπλουζ" έφερε τον Γιάννη - Μπαχ - Σπυρόπουλο κοντά στο ευρύτερο κοινό. Ο στιχουργός και συνθέτης μάς ανοίγει, μαζί με τον Γιώργο Σκούρτη, την πόρτα του "Βεραμάν Μπαρ"

ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΚΟΥΛΗ

"Μικρές περιπέτειες της νύχτας ή η μεγάλη περιπέτεια της ζωής, μεθυσμένα λόγια, ή η αλήθεια" κρύβονται στα τραγούδια του "Βεραμάν Μπαρ", της νέας (συνθετικής) δουλειάς του Γιάννη - Μπαχ - Σπυρόπουλου

Ακούς σχεδόν τα παγάκια στο ποτήρι, νιώθεις τον έξω αέρα από την πόρτα που ανοίγει να μπαίνει στο μεθυσμένο περιβάλλον του μπαρ, μουσικές και λόγια ανακατεύονται - αυτό άλλωστε δεν γίνεται και στα τραγούδια;

Βρισκόμαστε τώρα μέσα στο "Βεραμάν Μπαρ", νέα και απροσδόκητη συνεργασία, στη δισκογραφική παραγωγή, του Γιάννη - Μπαχ - Σπυρόπουλου και του Γιώργου Σκούρτη. Μα και στο μπαρ τα πράγματα δεν είναι αναμενόμενα.

"Με τον Σκούρτη τον Γιώργο", λέει ο Γιάννης Σπυρόπουλος, "εδώ και πολλά χρόνια, τις σπάνιες φορές που συναντιόμαστε μετά τα μεσάνυχτα, λέμε βιαστικά, εκεί, στην κάθοδο, για τα πράγματα που μισούμε και για τα πολύ λίγα που αγαπάμε, όπως και εμάς αυτά".

Το σκηνικό της συνάντησης έχει ήδη δοθεί: "Σπουδάζω τη μορφή στο πρόσωπό σου" είναι το πρώτο τραγούδι/κομμάτι της περιπέτειας σαν τζαζ εξομολόγηση και όμορφο παιχνίδι από τα παλιά. Ο ήχος ολόφρεσκος, με τη δροσιά που έχουν οι ήχοι της εποχής.

"Όσα από αυτά τα πράγματα έμειναν όρθια", θα συνεχίσει ο Μπαχ - Σπυρόπουλος, "με background τον ήχο από τα παγάκια στα ποτήρια μας και με τα βραδινά πολλά ποτά, κάνοντας πολύ φυσιολογικά ένα ντουέτο με όσα λόγια και όσες νότες χρειάζεσαι για να περάσεις μέσα από τη νύχτα, εκεί που δεν χωράει καμία φλου αρτιστίκ πόζα. Εκεί που όλοι μοιάζουμε".

"Τό 'χει φαίνεται η νύχτα", λέει το άλλο τραγούδι μετά, αφού θα ακούσουμε "Άγριες νύχτες παράφορες" και ένα ζεστό "Αισθάνομαι ντροπή (μπροστά στους ποιητές)". Πώς έγινε αυτή η συνάντηση, στο έργο πια, στο δέσιμο των στοιχείων;

Ο Μπαχ εξηγεί πως πριν από μερικά χρόνια ο Γιώργος Σκούρτης του είχε δώσει ένα φάκελο που τον κράτησε κλειστό χωρίς να τον ρωτήσει τι είχε μέσα. "Από διαίσθηση ήξερα πως είναι ο ιδανικός σεναριογράφος του δεν έχεις να πας πουθενά, ενώ με αυτήν την προοπτική ξεκινάς ίσως, να σωθείς ή να χαθείς μέσα στη νύχτα και πάντοτε με τους ίδιους και τα ίδια που έχουν στο νου τους το ίδιο, συναντιέσαι αλλά ακόμη μένεις εδώ. "Κάτι πρέπει να κάνουμε, μου είπε, μπας και πάμε λίγο παρακάτω, αν και δεν το νομίζω"".

Αυτό που φτάνει τώρα στ' αυτιά του ακροατή - "κι αφού το φιλμ στο εμφανιστήριο άφησε στο μεσημεριανό φως να εμφανίζονται μια μια οι βραδινές εικόνες" - είναι μικρές περιπέτειες της νύχτας ή η μεγάλη περιπέτεια της ζωής, μεθυσμένα λόγια, ή η αλήθεια, δύο άνθρωποι που συναντήθηκαν και - κοίτα σύμπτωση! - είχαν και οι δύο ανοίξει λογαριασμούς με μουσικές και αφηγήσεις.

"Προσπάθησα να σε αγαπήσω" λέει το τραγούδι, "Σε γύρεψα" ένα άλλο, το "Βεραμάν Μπαρ" κλείνει με ένα "Αφιέρωμα στον Νίκο Καρούζο" ή κάπως έτσι όπως ο Μπαχ τελειώνει τη μικρή ξενάγησή του… "Έναν μπούσουλα της φθοράς δηλαδή, αν μη τι άλλο. Χωρίς να αρπάζουμε ό,τι βρίσκουμε μπροστά μας από αυτό που την υφίσταται, αλλά από εμάς τους ίδιους που σιγά σιγά λιγοστεύουμε και δεν περισσεύουμε στο Βεραμάν Μπαρ. Χαρά στο πράγμα που λένε δηλαδή".