ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ Το γαϊτανάκι της Παιδείας

Ερωτηματικά μετά τα έργα της Συνόδου των υπουργών Παιδείας της Ε.Ε.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ

Οι πιο μεγάλες αλήθειες παραμένουν μέσα μας εντοιχισμένες. Ασάλευτες σαν επιγραφές.

Λουκά Αξελού, Σκοτεινό πέρασμα

Ο καθένας μπορεί να βγάλει - σύμφωνα με τη θέση που κατέχει ή τις θέσεις που υποστηρίζει - τα δικά του συμπεράσματα για τις εργασίες και τα έργα της Συνόδου των υπουργών Παιδείας της Ε.Ε. ή για την επιτυχία της Αντι-συνόδου του συνδικαλιστικού (και όχι μόνον) πανεπιστημιακού κινήματος. Αυτά τα ζητήματα θα εξετασθούν νηφάλια, μόλις καταλαγιάσει ο αχός.

Ένα είναι βέβαιο. Πορευόμαστε σε παράλληλα επίπεδα. Οι "αγωνίες" των εξουσιαζόντων με τους αγώνες των (περισσότερων) δασκάλων δεν έχουν πολλά κοινά σημεία. Δεν τέμνονται, ούτε καν στον τελικό σκοπό.

Αυτή όμως η διάσταση απόψεων δεν έχει να κάνει μόνο με ζητήματα κοινής ευρωπαϊκής πανεπιστημιακής πολιτικής. Σχηματοποιείται και διογκώνεται μέσα στα ίδια τα σπλάχνα της εθνικής πολιτικής για την ανώτατη εκπαίδευση που λειτουργεί με "τριτοκοσμικό τρόπο".

Όσο κι αν ο υπουργός Παιδείας ασχολείται με την αισθητική (του ιδίου, του υπουργείου ή και των μαθητών) έχει χάσει πλήρως τον έλεγχο της ηθικής των Πανεπιστημίων και των πανεπιστημιακών. Και δεν κατανοώ πώς περιμένει να γίνουμε πιστευτοί στην Ευρώπη για τις αγνές και ακαδημαϊκού χαρακτήρα προθέσεις μας όταν το "σύστημα μπάζει" από παντού.

Θ' αρχίσω με ένα από τα κεφάλαια της Λερναίας Ύδρας που φέρει τον τίτλο: Πρυτανικές Αρχές. Εν όψει των επικείμενων πρυτανικών εκλογών (και συνεχίζοντας τον προβληματισμό του συναδέλφου Π. Νούτσου περί των επαγγελματιών πρυτάνεων) αναρωτιέμαι και ταυτόχρονα ρωτάω τον υπουργό Παιδείας:

1. Ισχύει ή όχι η διάταξη του νόμου (άρθρο 6§3α Ν. 2530/97), με βάση την οποία παύονται αυτοδικαίως όσοι πρυτάνεις, αντιπρυτάνεις, κοσμήτορες, πρόεδροι, αντιπρόεδροι διοικουσών επιτροπών παραβιάζουν το ασυμβίβαστο και ασκούν ιδιωτικό επάγγελμα; Εάν ναι, δεν γνωρίζει κανέναν από αυτούς που δημόσια και αλαζονικά περιφρονούν τη νομοθεσία και την ακαδημαϊκή δεοντολογία.

2. Είναι θεσμικά και ακαδημαϊκά ανεκτό ένας πρύτανης να μένει 6 χρόνια στη θέση του και μετά να θέλει (και να μπορεί) να εκλεγεί αντιπρύτανης ή ένας πρόεδρος διοικούσας επιτροπής να τυγχάνει και αντιπρύτανης άλλου Πανεπιστημίου, δηλ. να είναι πρύτανης και αντιπρύτανης "ταυτόχρονα";

3. Είναι δυνατό - παρά την επιλεκτική ευαισθητοποίηση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου - να εκκρεμούν επί 9 χρόνια δίκες στο Πανεπιστήμιο Θράκης, να μη διώκονται όσοι πρυτάνεις έχουν παίξει/χάσει τα λεφτά του προϋπολογισμού σε repos ή στο Χρηματιστήριο, να μην ελέγχονται οι εταιρείες Αξιοποίησης/Διαχείρισης των ΑΕΙ (πολλές από τις οποίες έχουν μετατραπεί σε "φωλεά σκανδάλων");

4. Είναι - "σοσιαλιστικώς" - ηθικόν πρόεδροι Δ.Σ. να κερδοσκοπούν (πολλαπλώς) με τις υπό προκήρυξιν θέσεις ΔΕΠ ή πρυτάνεις ν' αφήνουν ανέλεγκτους διάφορους ενεργούντες "αντ' αυτών" να μεταγράφουν σε σχολές υψηλής ζήτησης 176 φοιτητές (ενώ ο νόμος επιτρέπει μόνον 16);

Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Ή ο υπουργός δεν παίρνει χαμπάρι (οπότε δεν κάνει γι' αυτή την ευαίσθητη θέση) ή σιωπά/συμπράττει, διότι στην ουσία βασίζεται σ' αυτή την ίδια ομάδα εξουσίας που νέμεται τα ΑΕΙ τα τελευταία χρόνια. Ίδια πρόσωπα με ίδιους ρόλους και με ίδιον όφελος (σε συνεργασία με "έγκριτους" επ' αμοιβή δημοσιογράφους εκπαιδευτικού ρεπορτάζ) έχουν αλώσει τις διοικήσεις των Πανεπιστημίων (και όχι βέβαια τις αίθουσες των μαθημάτων) και μέσω αυτών των πρυτανικών αρχών (ανεξαρτήτως της πολιτικής τους ταυτότητας) το υπουργείο Παιδείας ασκεί την "εκπαιδευτική του πολιτική".

Υψηλή πολιτική χαμηλών κινήτρων δεν υπάρχει.

Ή είμαστε με την Ευρώπη ή με τους πελάτες μας (όπως θα 'λεγε και ο Βέγγος).