Το όπλο της ενέργειας

Μπορεί η τελευταία διένεξη μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας με επίκεντρο την παροχή φυσικού αερίου να ήταν το κόστος της «πορτοκαλί επανάστασης», όπως πολλοί δυτικοί αναλυτές σημείωναν τις προηγούμενες ημέρες, ή ένα βρόμικο αντιπραξικόπημα απέναντι στις χώρες (πρώην) δορυφόρους της που είχαν αρχίσει να αρέσκονται στον εναγκαλισμό της Ουάσιγκτον.

Οι πολύ χαμηλές τιμές πώλησης του φυσικού αερίου που κληρονόμησε η Ουκρανία από τη σοβιετική εποχή δεν φαίνεται να έχουν πλέον λόγο ύπαρξης και, όπως σημειώνεται, οι τιμές για το φυσικό αέριο δεν διαμορφώνονται στα γραφεία της Gazprom αλλά μέσα στο Κρεμλίνο.

Είναι ενδεικτικό ότι η Λευκορωσία, που παραμένει πιστή στη Μόσχα, θα πληρώνει μόνο 47 δολάρια τα 1.000 κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, όταν η Ουκρανία καλείται να πληρώνει στο ρωσικό κολοσσό 230 δολάρια, ενώ οι τιμές για τη Γεωργία και τη Μολδαβία, που επίσης στράφηκαν προς τη Δύση, είδαν τις τιμές να διπλασιάζονται σε διάστημα λίγων εβδομάδων και να φτάνουν τα 110 δολάρια.

Με την αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου η Μόσχα επιχείρησε να ανακτήσει ως ένα βαθμό τον πολιτικό έλεγχο στις χώρες της περιοχής, αλλά σε καμία περίπτωση να μη διαταράξει τις σχέσεις της με τις χώρες της Ε.Ε., που σε μεγάλο βαθμό εξαρτώνται ενεργειακά από το ρωσικό φυσικό αέριο, οι αγωγοί του οποίου διέρχονται από την Ουκρανία.

Η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης είναι μία από τις παραμέτρους που έφερε στην επιφάνεια η τελευταία κρίση στο θέμα του φυσικού αερίου. Οι δρόμοι διέλευσης των αγωγών αποτελούν τη δεύτερη συνιστώσα, που, όπως φαίνεται, απασχολεί τόσο τις Βρυξέλλες όσο και τη Μόσχα, συνιστώσα που στην παρούσα φάση το Κίεβο χρησιμοποίησε ως ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί.

Μ.Γ.Μ.