Κυβέρνηση λεκανοπεδίου

Ο θείος του σημερινού πρωθυπουργού, παρά τη μακρά και ταραχώδη πολιτική καριέρα του, πέθανε με το χαρακτηρισμό "ο Μακεδόνας πολιτικός", κάτι που ούτε κατά διάνοια μπορεί να αποδώσει κανείς στον απόγονό του. Ειρήσθω εν παρόδω, ο σημερινός πρωθυπουργός μάς είναι ιδιαιτέρως συμπαθής ως φυσικό πρόσωπο και ό,τι γράφεται εδώ αποτελεί σχολιασμό της πολιτικής του παρουσίας και μόνο. Κοντά στον θείο του πρωταγωνιστικό ρόλο κατείχαν πολιτικοί όπως ο Τάκος Μακρής, ο Νικόλαος Ζαρντινίδης, ο Νικόλαος Μάρτης και άλλοι, οι οποίοι όχι μόνο μετείχαν όλων των κυβερνήσεών του, αλλά αποτελούσαν και προσωπικότητες τής τότε πολιτικής ζωής και μετείχαν του σκληρού πυρήνα της διακυβέρνησης. Κοντά του επίσης βρίσκονταν, ως προσωπικότητες της πόλης και της Βόρειας Ελλάδας κυρίως και όχι ως κομματικά στελέχη, άνθρωποι όπως ο Ιωάννης Βελλίδης, ιδρυτής αυτής της εφημερίδος και εκ των πρωταγωνιστών του δημόσιου βίου, με αναγνωρισμένη συμβολή στην προώθηση των συμφερόντων του βορειοελλαδικού χώρου.

Σήμερα η μεν Θεσσαλονίκη, η δεύτερη πόλη της χώρας, εκπροσωπείται στην κυβέρνηση μόνο δι' ενός υφυπουργού, του κ. Γιώργου Ορφανού, η δε Βόρεια Ελλάδα μόλις και μετά βίας από έξι ή επτά υπουργούς ή υφυπουργούς, όλοι τους σε δευτερεύουσες θέσεις.

Λάθος μέγα κ. πρωθυπουργέ! Λάθος, το οποίο θα το συναντήσετε μπροστά σας.

Η ευρεία ανάλυση του ανασχηματισμού σε όλες του τις εκφάνσεις γίνεται σήμερα και θα γίνει και την Κυριακή από τους δημοσιογράφους της "Μακεδονίας". Εκείνο, όμως, που θα θέλαμε ακόμη εδώ να τονίσουμε είναι η παρουσία της κ. Θεοδώρας Μπακογιάννη στο υπουργείο Εξωτερικών! Δεν γνωρίζουμε ακριβώς αν η κ. Μπακογιάννη είναι καταρχάς επιλογή του κ. Καραμανλή ή του επιβλήθηκε. Μας αφήνει αδιάφορους. Εκείνο που γνωρίζουμε και πρέπει ίσως και η κ. Μπακογιάννη να θυμηθεί είναι πως, παρότι πέρασαν περισσότερα από δέκα χρόνια, η κοινή γνώμη στη Θεσσαλονίκη και τη Μακεδονία ακόμη θυμάται το θέμα του ονόματος των Σκοπίων. Με απλά λόγια, δεν το λησμόνησε και αποκλείεται να το λησμονήσει.

Και δεύτερον, η νεότερη πολιτική ιστορία της χώρας διδάσκει πως άλλο η εθελούσια και με λαϊκή συναίνεση εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και άλλο η πολιτική επιλογή προς αυτήν την κατεύθυνση. Το δεύτερο ο ελληνικός λαός το καταδίκασε, πάντοτε, εντονότατα. Δεν υπαινισσόμαστε τίποτε. Αντιθέτως, ευχόμαστε στην κ. Μπακογιάννη να επιτύχει των προσπαθειών της στον πολύ δύσκολο τομέα της εξωτερικής πολιτικής, τομέα στον οποίο αυτή η εφημερίδα έχει ιδιαίτερη αδυναμία.