Παράλληλη Αναζήτηση
Θησαυρός η παιδεία, άνθρακας τα μέτρα
1.3.10 Ομαλή κυκλική κίνηση
Εικόνα 1.3.21 Η Γη περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της με σταθερή περίοδο. Αν τοποθετήσουμε στο Βόρειο Πόλο μία φωτογραφική μηχανή, αυτή στη διάρκεια της νύχτας θα φωτογραφίσει τις τροχιές των άστρων. Όπως φαίνεται στη φωτογραφία, τα άστρα φαίνεται να κάνουν κυκλική κίνηση.
Εικόνα 1.3.22 Το αυτοκίνητο κινείται στην κυκλική πλατεία με σταθερή ταχύτητα.
Μόλις προχθές η υπουργός Παιδείας, κ. Γιαννάκου, προέβη στις σχετικές ανακοινώσεις για το τι θα ισχύσει στις πανελλήνιες εξετάσεις του 2006.
Ένα κινητό κάνει κυκλική κίνηση όταν η τροχιά που διαγράφει είναι περιφέρεια κύκλου (Εικ. 1.3.21).
Μπροστά στο θησαυρό της παιδείας, οι ανακοινώσεις της υπουργού ισοδυναμούν με άνθρακα.
Η πιο απλή από τις κυκλικές κινήσεις είναι η ομαλή κυκλική (Εικ. 1.3.22). Και για να είμαστε δίκαιοι, οι ευθύνες δεν βαραίνουν μόνο την ίδια αλλά και τους προηγούμενους που βρέθηκαν στη θέση της και όλους εμάς που για χρόνια δεν αντιληφθήκαμε ότι μέσα από βερμπαλιστικές απόψεις επί της ουσίας λιβανίζαμε και ευνοούσαμε την υποβάθμιση της παιδείας και την άνθιση της παραπαιδείας.
Ομαλή χαρακτηρίζεται η κυκλική κίνηση ενός κινητού, όταν η τιμή της ταχύτητάς του παραμένει σταθερή.
Δεν καταλαβαίνω γιατί, κάθε φορά που αλλάζει ένας υπουργός Παιδείας ακόμη κι αν είναι άλλης κυβέρνησης, πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξει κάποια πράγματα.
Ο χρόνος που χρειάζεται το κινητό για να κάνει μια περιφορά, λέγεται περίοδος της κυκλικής κίνησης και συμβολίζεται με Τ.
Και επί του προκειμένου, τα μέτρα της κ. Γιαννάκου συγκροτούν μια "τρύπα στο νερό".
Ο αριθμός των περιφορών που εκτελεί το κινητό στη μονάδα του χρόνου λέγεται συχνότητα της κυκλικής κίνησης και συμβολίζεται με f.
Το λογικοφανές μέτρο, ότι ουδείς περνάει την πύλη του πανεπιστημίου αν δεν έχει πιάσει τη βάση του 10, δεν αλλάζει σε τίποτα την ουσία των πραγμάτων.
Από τον ορισμό της συχνότητας προκύπτει ότι η περίοδος και η συχνότητα συνδέονται με τη σχέση: f = 1/T (1.3.11)
Απλώς μπετονάρει τον αποκλεισμό από τα πανεπιστήμια του 50% των υποψηφίων.
Μονάδα της συχνότητας είναι ο κύκλος ανά δευτερόλεπτο (c/s) που λέγεται 1Hz (Χερτζ) προς τιμή του φυσικού Hertz που θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους στη μελέτη των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων.
Κι εδώ γεννιέται ένα μεγάλο ερώτημα.
Πολλαπλάσια της μονάδας αυτής είναι: 1kHz = 103Hz, 1MHz = 106Hz, 1GHz = 109Hz.
Πώς τολμάμε να αξιολογήσουμε τα παιδιά και να αυστηροποιήσουμε τις διαδικασίες (τύποις), όταν για το μπάχαλο στη μέση εκπαίδευση ουδόλως ευθύνονται οι μαθητές και ελάχιστα, θα έλεγα, οι καθηγητές που τις πιο πολλές φορές τους μετατρέπουμε σε "μαύρο πρόβατο".
Η ομαλή κυκλική κίνηση είναι γνωστή σε όλους μας.
Σήμερα το λύκειο έχει πλήρως υποβαθμιστεί, έχει υποκατασταθεί από τα φροντιστήρια.
Τέτοια κίνηση κάνει το άκρο του λεπτοδείκτη του ρολογιού, ένα σημείο του περιστρεφόμενου δίσκου στο πικάπ κ.τ.λ.
Και, τελικά, τα παιδιά διαγωνίζονται και αξιολογούνται με βάση τα διδασκόμενα όχι στο σχολείο αλλά με βάση τα εφόδια που παίρνουν από το χώρο των φροντιστηρίων.
Η ομαλή κυκλική κίνηση εντάσσεται σε μια μεγάλη κατηγορία κινήσεων που λέγονται περιοδικές.
Η ευθύνη δεν βαραίνει ούτε τους μαθητές ούτε τους καθηγητές.
Μια τέτοια κίνηση έχει το χαρακτηριστικό ότι επαναλαμβάνεται η ίδια στον ίδιο πάντα χρόνο που λέγεται περίοδος (Τ).
Το πρόβλημα είναι πολιτικό. Η αυστηροποίηση της εξεταστικής δοκιμασίας θα έπρεπε να είχε μεταφερθεί εσωτερικά στις διαδικασίες του πανεπιστημίου. Εάν αυτό είχε συμβεί και το κριτήριο εισαγωγής σε μια σχολή θα ήταν η πραγματική επίδοση του μαθητή στο λύκειο, τότε θα είχαμε αναβαθμισμένο λύκειο, περιορισμένη παραπαιδεία και δεν θα αναζητούσαμε σήμερα τερτίπια για να κρατήσουμε τα μισά παιδιά έξω από τα πανεπιστήμια.
Εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα, η καλύτερη λύση για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, το πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, θα ήταν η κατάργηση των εξετάσεων για τα πανεπιστήμια και το κριτήριο προτεραιότητας για την εγγραφή στην α' ή β' σχολή θα έπρεπε να ήταν οι πραγματικές επιδόσεις και το απολυτήριο του λυκείου. Από εκεί και πέρα, η πραγματική αναδιοργάνωση των πανεπιστημίων και το ανέβασμα του εκπαιδευτικού επιπέδου θα οδηγούσε σπουδαστές και γονείς εγκαίρως να συνομιλήσουν με τον εαυτό τους και θα έπαιρναν τις πιο σωστές αποφάσεις, γιατί η είσοδος στο πανεπιστήμιο δεν θα σήμαινε και την απόκτηση πτυχίου. Εξάλλου, στην εποχή μας, όπου το πτυχίο δεν παραπέμπει στο δημόσιο και στην εξασφάλιση μιας θέσης εργασίας, μικρή σημασία έχουν αυτοί οι ψευδεπίγραφοι περιορισμοί. Αλήθεια, με ποια κριτήρια ορίζουμε το συνολικό αριθμό των εισακτέων; Με βάση τις θέσεις εργασίας που είναι κενές; Με βάση τις ανάγκες της αγοράς ή με βάση "αναπτυξιακά" κριτήρια για να βουλώσουμε τρύπες στο αναπτυξιακό έλλειμμα που οδηγεί στην ερήμωση της περιφέρειας;
Με την "τρύπα που άνοιξε στο νερό" η κ. Γιαννάκου δίνεται μια ευκαιρία για ν' ανοίξει μια συνολική συζήτηση αναδιοργάνωσης του εκπαιδευτικού συστήματος. Εάν αυτό δεν συμβεί, δικαιούται ο καθείς και η καθεμιά να υποπτεύεται άλλα πράγματα, ότι η αυστηροποίηση για την εισαγωγή στα δημόσια πανεπιστήμια δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εξασφάλιση πελατείας για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα προκύψουν με τη δρομολογημένη νέα συνταγματική αναθεώρηση. Η αναφορά μου στα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν σημαίνει και αρνητική τοποθέτηση απέναντι σ' αυτά. Αλλά επί της ουσίας εναντιώνομαι στη συλλογική, κοινωνική και πολιτική υποκρισία.
