Πείτε την αλήθεια

Άσκηση

Στο διεθνή γεωπολιτικό σχεδιασμό δεν υπάρχει ρόλος για τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα Διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές σκοπιές, διαφορετικές εκφράσεις, κι όταν ακόμη το αντικείμενο παραμένει το ίδιο. Δεν είναι καθόλου τυχαία η ανησυχία του κυπριακού Τύπου για την επικεφαλής του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, τουλάχιστον όσο βρίσκεται σε εξέλιξη μια νέα προσπάθεια της τουρκικής πλευράς να επαναφέρει σε συζήτηση το σχέδιο Ανάν χωρίς καμία αλλαγή. Πρόσθεσε κι εσύ πέντε τουλάχιστον παραδείγματα: Ούτε είναι τυχαία η ευτυχία που ένοιωσε η άλλη πλευρά του Αιγαίου, ευτυχία που επίσης εκφράσθηκε διά του Τύπου.

Ο πρώτος λέει:

Ειρήσθω εν παρόδω, τόσο η κ. Μπακογιάννη όσο και ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου είχαν ταχθεί υπέρ του σχεδίου Ανάν με τη μορφή που παρουσιάστηκε από τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ και απορρίφθηκε από το εβδομήντα και πλέον τοις εκατό του κυπριακού λαού.

-Είναι το αφεντικό μου

Τα θέματα των Σκοπίων και των μονομερών τουρκικών απαιτήσεων στο Αιγαίο είναι δύο άλλα μεγάλα ζητήματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, τα οποία οι Αμερικανοί επείγονται να κλείσουν τώρα που έχει διαμορφωθεί το καταλληλότερο γι' αυτούς περιβάλλον στην Ελλάδα, με την εντυπωσιακή συναίνεση κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης.

-Είναι δημόσιος υπάλληλος

Το πολύ-πολύ ίσως να αναμένουν να εκπνεύσει η θητεία του σημερινού προέδρου της Κύπρου Τάσσου Παπαδόπουλου και να βοηθήσουν στην ανάδειξη ενός περισσότερο ευπειθούς και συνεργάσιμου αντικαταστάτη του.

-Αναγκάστηκε να περιορίσει τον αριθμό των εργαζομένων

Αυτά επί του παρόντος ως προς την εξωτερική πολιτική.

-Πολιτική λιτότητας Ο ανασχηματισμός, όμως, έχει επιβεβαιώσει και τις απαισιόδοξες εκτιμήσεις για το μέλλον της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας. (για το ίδιο πρόσωπο) Οι κινήσεις του πρωθυπουργού δεν είναι τυχαίες.

Ο δεύτερος λέει:

Αντιθέτως, είναι καλά σχεδιασμένες και έχουν προοπτική.

-Είναι επιχειρηματίας

Στο γεωπολιτικό σχεδιασμό που έχει ήδη γίνει και ασμένως αποδέχτηκε η ελληνική πλευρά (δεν μπορούσε άλλωστε να κάνει διαφορετικά) δεν υπάρχει ρόλος για τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα.

-Είναι διευθυντής του υπουργείου

Η Ελλάδα μόνη της, ως γεωγραφικός χώρος, είναι μικρή και οι ρόλοι που έπρεπε να διανεμηθούν σε πρωτεύουσες της περιοχής πολλοί, ώστε εκτός της ελληνικής πρωτεύουσας να απομείνει κάτι και για τη δεύτερη ελληνική πόλη.

-Πέταξε στο δρόμο τους εργαζομένους

Η υποβάθμιση της Βόρειας Ελλάδας και γενικότερα της ελληνικής περιφέρειας στο κυβερνητικό σχήμα απηχεί ακριβώς αυτήν τη στρατηγική.

-Πολιτική πείνας

Διαμετακόμιση και υπηρεσίες για τον άξονα Αθήνα - Πειραιάς, κέντρο της ευρύτερης περιοχής η Κωνσταντινούπολη και κάποιοι ρόλοι στο Βελιγράδι και στον άξονα Σόφια - Τίρανα.

Ακόμα και ο ίδιος άνθρωπος μιλώντας για το ίδιο αντικείμενο μπορεί να χρησιμοποιήσει διαφορετικό επίπεδο λόγου ανάλογα με την περίσταση.

Από κει και πέρα το μηδέν.

Έτσι λέει: Η απουσία οποιουδήποτε στελέχους από τη Θεσσαλονίκη ή από τη Βόρεια Ελλάδα σε καίριας σημασίας κυβερνητική θέση, που θα εκμεταλλευόταν έστω και τις ρωγμές αυτής της στρατηγικής προς όφελος της βόρειας γεωγραφικής περιοχής της χώρας, είναι ηχηρή. Εδώ: - Σας παρακαλώ, του είπα, να με προσλάβετε… - Δεν είναι ιδιαίτερα ευφυής, αλλά προσπαθεί… Εκεί: Του τα είπα ωμά: ή με προσλαμβάνει ή αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Δεν του κόβει, αλλά σκοτώνεται στη δουλειά.

(Συνεχίστε)

Γράψτε για έναν νέο μαθητή του σχολείου σας ή του γυμναστηρίου σας ή του κολυμβητηρίου σας ή του ωδείου ή… ή… ορισμένους κανόνες που πρέπει να τηρεί. Το ύφος των κανόνων (ήπιο, αυστηρό/αυταρχικό, επιεικές κτλ.) θα το αποφασίσετε εσείς. Ωστόσο, όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορεί να είναι άσχετο με το "ύφος" του ιδρύματος (σχολείου κτλ.) στο οποίο αναφέρεται. Πάντως, αφού γράψετε τους κανόνες στο ύφος της επιλογής σας, διατυπώστε τους σε ένα τουλάχιστον ακόμη ύφος, διαφορετικό από το πρώτο. Παράδειγμα: (α) Απαγορεύεται αυστηρά η έξοδος των μαθητών από το χώρο του σχολείου κατά την ώρα του διαλείμματος. Οι παραβάτες τιμωρούνται. (β) Η έξοδος των μαθητών από το χώρο του σχολείου κατά την ώρα του διαλείμματος επιτρέπεται μόνο με άδεια του διευθυντή ή του καθηγητή που εφημερεύει. (γ) Κατά την ώρα των διαλειμμάτων οι μαθητές, σεβόμενοι τον άγραφο κανονισμό του σχολείου, δεν βγαίνουν έξω. Αν, ωστόσο, χρειαστεί κάποιος κάπου να πάει, τότε ζητάει άδεια.