Η πόλις θα μας ακολουθεί

ΑΤΤΙΚΗ

Σήμερα είναι η πρώτη μέρα, από την υπόλοιπη ζωή της εφημερίδας "Μακεδονία".

Νύφη Μεσογείων

Μιας εφημερίδας που επιβίωσε από τις επιδρομές κομιτατζήδων, τις εκδιώξεις Τούρκων, τη γερμανική κατοχή και την αμερικανοθρονιασμένη χούντα των συνταγματαρχών.

Η φορεσιά της Αττικής, γνωστή με τ' όνομα "τ' αρβανίτικα", συνηθιζόταν άλλοτε σ' όλα τα χωριά των Μεσογείων, γι' αυτό και λέγεται επίσης μεσογείτικη.

Η εφημερίδα αυτή κατάφερε να ξεπεράσει και την κακοδιαχείριση απογόνων και Αθηναίων αλεξιπτωτιστών, γιατί το πιο ζωντανό της κύτταρο, οι δημοσιογράφοι, αρνήθηκε να υποταχθεί στο σύστημα.

Η εικονιζόμενη φορεσιά είναι νυφική.

Το αθλητικό ένθετο της "Μακεδονίας" υπήρξε και θα συνεχίσει να είναι πρωτοπόρο στην αθλητική ενημέρωση.

Φοριόταν στο γάμο και σ' όλες τις γιορτές έως τη γέννηση του δεύτερου παιδιού.

Η κληρονομιά είναι βαριά και στο χαρτί θα φανεί ότι έχουμε τους ώμους να τη σηκώσουμε.

Το πουκάμισο έχει πολύχρωμο ή χρυσό κέντημα από το γόνατο έως τον ποδόγυρο. Τα λόγια του Κωνσταντίνου Καβάφη στο ποίημα "Η πόλις" θα είναι πάντα στο μυαλό μας. Το πουκάμισο με το χρυσαφί κεντιόταν με τα χρυσά από τη μαΐστρα, κεντίστρα επαγγελματία. "Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες./ Πάνω από το πουκάμισο μπαίνει ο τζάκος, είδος μπούστου με μανίκια, ένα κόκκινο ζωνάρι, και τα γρίζα με τα χρυσά. Η πόλις θα σε ακολουθεί. Τα γρίζα είναι δύο σιγκούνια φορεμένα το ένα πάνω στο άλλο. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους./ Ο στολισμός του κεφαλιού αποτελείται από τα πεσκούλια, δηλαδή χρυσές φούντες πλεγμένες στις κοτσίδες, και από το φέσι που σκεπάζεται όλο από τη χρυσή μπόλια. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς/ και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις./ Τα κοσμήματα είναι πολλά. Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Το χρυσό επιμετώπιο κόσμημα και τρία επιστήθια κοσμήματα: το γιορντάνι, δηλ. δικτυωτό πλέγμα από χρυσές χάντρες που καλύπτει όλο το στήθος, το περιλαίμιο κόσμημα και το κορδόνι, που φοριέται πάνω από το γιορντάνι και αποτελείται από δέκα σειρές αλυσίδες με φλουριά. Για τα αλλού -μη ελπίζεις- / δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό./ Τη φορεσιά τη συμπληρώνουν η πόρπη στη μέση και οι διάφορες καρφίτσες, δώρα όλα του γαμπρού και των συγγενών. Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ / στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γη την χάλασες". Στην παλαιότερή της μορφή η νυφική αυτή φορεσιά δεν είχε ποδιά.

Εμείς, Θεσσαλονίκη θα μείνουμε…

Αργότερα όμως καθιερώθηκε μια ποδιά λευκή βαμβακερή με κοφτό κέντημα, που έφτανε ως το κέντημα του ποδόγυρου του πουκαμίσου…

Ι. Παπαντωνίου, Ελληνικές φορεσιές, 1973, σ. 7-8