Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ απεφάνθη χθες ότι η αμερικανική κυβέρνηση δεν μπορεί να εμποδίσει τους γιατρούς να συνδράμουν τους ανιάτως πάσχοντες ασθενείς τους να θέσουν τέρμα στη ζωή τους.

Αρθρώσεις και… εξαρθρώσεις…

Β. Προσέγγιση της γλώσσας του κειμένου

Πρόκειται για την πρώτη δικαστική απόφαση στις ΗΠΑ με ισχύ νόμου υπέρ της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας από γιατρό.

Μια αμιγώς πολιτική δίκη (4)

1. Να εντοπίσεις στίχους, οι οποίοι δημιουργούν εντυπώσεις αισθήσεων (εικονοποιία: οπτικές, ηχητικές, απτικές, οσφρητικές και γευστικές εντυπώσεις). Με ψήφους 6 υπέρ και 3 κατά, το ανώτατο δικαστικό όργανο των ΗΠΑ απεφάνθη πως το 2001 ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Τζον Άσκροφτ δεν νομιμοποιούνταν να επιβάλει στην Πολιτεία του Όρεγκον ομοσπονδιακό νόμο που απαγορεύει την ιατρική συνδρομή σε αυτοκτονία, τη στιγμή που στη συγκεκριμένη Πολιτεία υπήρχε άλλος νόμος, με αντίθετο περιεχόμενο.

ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Σε ποιους από τους παραπάνω στίχους έχουμε μεταφορές, προσωποποιήσεις και παρομοιώσεις;

Ο επίμαχος νόμος του Όρεγκον, που ονομάζεται Νόμος υπέρ Θανάτου με Αξιοπρέπεια, ενεκρίθη δύο φορές από τους ψηφοφόρους της Πολιτείας. Άκουσα τη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι στην Ελλάδα έχουμε δύο είδη δικαστηρίων, τα ποινικά και τα αστικά, σε απάντηση - προφανώς - των απόψεων περί του πολιτικού χαρακτήρα της δίκης της 17Ν και του ορισμού των πράξεων που αποδίδονται στους φερόμενους ως μέλη της ως πολιτικών εγκλημάτων.

2. Να αναζητήσεις και να σχολιάσεις τις επαναλήψεις του ποιητικού κειμένου, καθώς επίσης και τις ευθείες και πλάγιες ερωτήσεις.

Είναι ο μοναδικός πολιτειακός νόμος υπέρ της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας στη χώρα, και έχει χρησιμοποιηθεί από περισσότερους από 208 ανθρώπους μετά την ψήφισή του, το 1997. Τόσο απλά!

Με τη χθεσινή απόφασή του, που είναι δεσμευτική έναντι πάντων, το Ανώτατο Δικαστήριο επέφερε σημαντικό χτύπημα στην κυβέρνηση Μπους, η οποία με φανατισμό τάσσεται εναντίον της ευθανασίας.

Και τότε αυτή η οργάνωση πώς, κατά την κυβέρνηση αλλά και το σύνολο σχεδόν του πολιτικού προσωπικού του κράτους, έθεσε σε κίνδυνο τις διεθνείς σχέσεις της χώρας; "Εξωπολιτικές", ποινικού ή… αστικού χαρακτήρα, ήταν οι αιτιάσεις των υπερατλαντικών συμμάχων, πολλές εκ των οποίων καταγεγραμμένες και στις ετήσιες εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ περί πλημμελούς αντιμετώπισης της τρομοκρατίας στην Ελλάδα;

Και η Μαφία δολοφόνησε τον διευθυντή της Ιταλικής Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας Ντε Κίεζα, αλλά γιατί οι ΗΠΑ δεν εξέδωσαν εναντίον της γειτονικής χώρας κάποια ταξιδιωτική οδηγία όπως έκαναν για την Ελλάδα; Αν η 17Ν ήταν απλώς μια εκδοχή "οργανωμένου εγκλήματος", προς τι το ασυγκράτητο ενδιαφέρον του κ. Μίλερ περί την υπόθεση αλλά και οι δηλώσεις τόσο του Πρωθυπουργού για "λαθρεπιβάτες της Αριστεράς" όσο και του υπουργού Δημοσίας Τάξεως για "προϊόντα στρεβλής πολιτικοποίησης";

Προφανώς μια εξ ολοκλήρου ποινική ενέργεια μπορεί να έχει πολιτικές επιπτώσεις - αναφέρω ενδεικτικά την τραγική κατάληξη της ομηρείας της Αμαλίας Γκινάκη από τον Σορίν Ματέι, η οποία προκάλεσε σοβαρή κρίση στην ηγεσία της αστυνομίας αλλά και στην κυβέρνηση. Εξίσου προφανώς μια πολιτική δράση μπορεί να έχει ποινικές συνέπειες.

Όμως, οι εμμένοντες στην άποψη ότι η δράση της 17Ν δεν ήταν πολιτική γνωρίζουν τα προαναφερθέντα προφανή και μάλλον κοινότοπα. Παρ' όλα αυτά, επιμένουν, πολύ φοβάμαι όχι κυρίως όντες εγκλωβισμένοι σε νομικιστικούς λαβυρίνθους, ούτε καν απλώς διακατεχόμενοι από την υστεροβουλία της αποφυγής της εκδίκασης της υπόθεσης από μεικτό ορκωτό δικαστήριο - έχουν μεριμνήσει γι' αυτό θεσμικώς και εξωθεσμικώς. Εμμένουν πρωτίστως επειδή η παραδοχή εκ μέρους τους ότι η δράση της 17Ν είχε πολιτικό χαρακτήρα συνιστά έμμεση πλην σαφή αποδοχή ότι σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ενυπάρχουν οι γενικές κοινωνικοπολιτικές αιτίες οι οποίες μπορεί να επιτρέψουν την εκδήλωση - και ενδεχομένως τη μειοψηφική αλλά όχι ευάριθμη δικαιολόγηση - των "προϊόντων της στρεβλής πολιτικοποίησης της μεταπολιτευτικής περιόδου", όπως ευστόχως διαπίστωσε ο κ. Χρυσοχοΐδης. Και αυτό είναι επικίνδυνο γιατί θίγει ευθέως την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος…