Προς κομματικά ιερατεία

ΥΠΕΡΤΑΣΗ

γ. Οικονομία

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ γραμματέας Συλλόγου Κατοίκων Άνω Πόλης

Υποφέρουν πάνω από δύο εκατ. Έλληνες

Για ένα διάστημα η άφιξη των προσφύγων φαινόταν δυσβάστακτο φορτίο για την ελληνική οικονομία.

Αίρεση και αντικομματική ανταρσία είναι ίσως ο μοναδικός δρόμος όλων για να ξαναβρούμε τη χαμένη αξιοπρέπειά μας και να ξαναγαπήσουμε την πόλη μας.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Μεσοπρόθεσμα όμως αυτή ωφελήθηκε από την εγκατάσταση των προσφύγων.

Είναι τραγικό για την πόλη σε κάθε προεκλογική περίοδο να ζει ξανά και ξανά το ίδιο πολυπαιγμένο έργο, μέσα από κομματικούς υποψήφιους με την ίδια πάντα "ξυλόγλυφτη" γλώσσα, με τις ίδιες στερεότυπες υποσχέσεις, τα ίδια γλυκανάλατα δήθεν οράματα βυζαντινού μεγαλείου που θα εξασφαλίσουν μέλλον λαμπρό για όλους μας.

Σε ασθένεια του δυτικού κόσμου τείνει να εξελιχθεί η υπέρταση, αφού η συχνότητά της σε παγκόσμιο επίπεδο ανέρχεται σε ποσοστό 25%.

Κατ' αρχήν αναδιαρθρώθηκαν οι καλλιέργειες και η αγροτική παραγωγή πολλαπλασιάστηκε.

Όλα εκείνα που, τελικά, καταλήγουν σε κακόγουστο παραμύθι, πασπαλισμένο με τη χρυσόσκονη της ελπίδας, απαξιωτικό ωστόσο και ενίοτε καταστροφικό για την πόλη, όταν τύχει μάλιστα να προκύψουν μεγάλοι οικονομικοί πόροι (βλ. πολιτιστική πρωτεύουσα).

Στη χώρα μας, ένα στα πέντε άτομα του πληθυσμού είναι υπερτασικό, ήτοι περισσότεροι από δύο εκατ. Έλληνες υποφέρουν από τη νόσο.

Σε μία δεκαετία (1922-1931) οι καλλιεργούμενες εκτάσεις αυξήθηκαν περίπου κατά 50%, η γεωργική παραγωγή διπλασιάστηκε και εξασφαλίστηκε επάρκεια σε σιτηρά.

Βαρέθηκα ακόμη και αυτή την εποικοδομητική κριτική, που αναλώνεται στα λόγια, δίχως να περιέχει τη δυναμική μιας βούλησης, που είναι διατεθειμένη να κάνει θυσίες προσωπικές και να αγωνισθεί για την αναστροφή αυτή της αρνητικής πορείας, που οδηγεί στην απάθεια και την αποχαυνωτική δίχως ελπίδα αποδοχή της καθημερινής μιζέριας μας.

Τις σοβαρές επιπλοκές που προκαλεί σε ζωτικά όργανα ανέφεραν χθες μέλη της ελληνικής αντιϋπερτασικής εταιρείας με αφορμή το 8ο Πανελλήνιο Συνέδριο Αρτηριακής Υπέρτασης, που αρχίζει στη Θεσσαλονίκη.

Οι πρόσφυγες εφάρμοσαν την αμειψισπορά και την πολυκαλλιέργεια και στήριξαν το θεσμό της μικρής γεωργικής ιδιοκτησίας.

Εννοώ όλους εμάς, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εκφράζουμε τις ανησυχίες μας για την κατάντια της πόλης και προ παντός για την έλλειψη παιδείας, αισθητικής και ανθρωπιάς που χρόνο με τον χρόνο οδηγεί την πόλη στην αποξένωση, την παρακμή και το μαρασμό.

Η έλλειψη γεωργικών εκτάσεων προς διανομή στους πρόσφυγες υποχρέωσε το κράτος να αναλάβει την κατασκευή μεγάλων εγγειοβελτιωτικών έργων, κυρίως στη Μακεδονία, και έτσι αυξήθηκαν οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις.

Ας αφήσουν τις πόζες, το στιλ και τις μικροφιλοδοξίες και ας κατέβουν μέσα από ένα σχήμα ανοιχτό και ενωτικό δίχως ηγεσίες και κομματικά καπελώματα, ίσοι μεταξύ ίσων, όλοι όσοι πονούν αυτή την πόλη, για να διεκδικήσουν τη χαμένη αξιοπρέπειά της.

Εισήχθησαν νέες καλλιέργειες ή επεκτάθηκαν οι παλιές (καπνός, βαμβάκι, σταφίδα).

Τα κόμματα πρέπει να αντιληφθούν επιτέλους, ότι οι δημοτικές εκλογές θα πρέπει να διέπονται από τις αρχές της συμμετοχικής και άμεσης δημοκρατίας (ενεργοποίηση και συμμετοχή όλων των κοινωνικών δυνάμεων της πόλης) και όχι από τις αρχές της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, όπως συμβαίνει στις βουλευτικές εκλογές.

Η κτηνοτροφία και η πτηνοτροφία βελτιώθηκαν ποσοτικά και ποιοτικά.

Εάν δεν αντιλαμβάνονται ότι η τακτική, που ακολουθούν, αποτελεί βρόχο, που πνίγει κάθε διαδικασία ενεργοποίησης της δημιουργικής φαντασίας και αποκλείει τη δράση των δυναμικών στοιχείων της κοινωνίας, τότε επιβάλλεται στην κοινωνία αυτή να παρακάμψει τα κόμματα.

Η δενδροκομία, η σηροτροφία και η αλιεία αναπτύχθηκαν από πρόσφυγες που ήταν ειδικευμένοι σε αυτές τις ασχολίες στην πατρίδα τους.

Ένας άσημος πολίτης

Η άφιξη των προσφύγων αναζωογόνησε και τη βιομηχανία με νέο, ειδικευμένο και φθηνό εργατικό δυναμικό, με τη διεύρυνση της καταναλωτικής αγοράς και με τη δράση ανθρώπων με επιχειρηματικές ικανότητες.

Υ.Γ. Θέλω να πιστεύω ότι η "Μακεδονία", παραμένοντας πιστή στο σεβασμό της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, θα δώσει τη δυνατότητα και σε έναν άσημο πολίτη να εκφράσει την άποψή του χωρίς περικοπές, μετά τη δημοσίευση των απόψεων προσωπικοτήτων της πόλης για τις δημοτικές εκλογές που εξάλλου μας αφορούν όλους.

Στη δεκαετία 1922-1932, διπλασιάστηκε ο αριθμός των βιομηχανικών μονάδων. Η πρόοδος όμως δεν ήταν σημαντική, εξαιτίας κυρίως της διατήρησης των παραδοσιακών δομών λειτουργίας τους. Η συμμετοχή των προσφύγων (ως κεφαλαιούχων και ως εργατών) ήταν μεγαλύτερη στην κλωστοϋφαντουργία, την ταπητουργία, τη μεταξουργία, την αλευροβιομηχανία και την παραγωγή οικοδομικών υλικών. Αρκετοί ήταν οι πρόσφυγες που αναδείχθηκαν ως επιχειρηματίες, βιομήχανοι ή μεγαλέμποροι. Οι Έλληνες που προέρχονταν από τα αστικά κέντρα της Μικράς Ασίας και την Κωνσταντινούπολη υπερείχαν σε σύγκριση με τους αυτόχθονες σε επιχειρηματικό πνεύμα, εκπαίδευση, κατάρτιση και προοδευτικές αντιλήψεις. Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας της ζωής τους, η γνώση ξένων γλωσσών, οι επαφές που είχαν αναπτύξει με την Ευρώπη και η πείρα που διέθεταν τους βοήθησαν, όταν εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, να οργανώσουν δικές τους επιχειρήσεις ή να στελεχώσουν επιχειρήσεις άλλων, προσφύγων ή γηγενών. Η άφιξη των προσφύγων επέδρασε και στην ένταξη των γυναικών στον ενεργό πληθυσμό. Το 1930 οι γυναίκες αποτελούσαν την πλειονότητα των εργατών στην κλωστοϋφαντουργία, την καπνοβιομηχανία και τη βιομηχανία ετοίμων ενδυμάτων.

Πρόσφυγες που εργάζονται σε βιοτεχνία χαλιών, στα περίχωρα της Αθήνας