Παράλληλη Αναζήτηση
Άντζας εναντίον Χατζαντριάν.
Η ανάγνωση των «Ανέμων Πολέμου» είναι ένα… τεστ νοημοσύνης
14.1 Η διεθνής κοινότητα και το διεθνές δίκαιο
ΣΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΡΟΣΤΕΡ ΣΤΑΘΗΚΕ Ο ΜΑΤΖΟΥΡΑΚΗΣ
Ένας γιάπις με χιτώνες και πολλή ψυχολογία
Όπως είδαμε, τα κρατικά όργανα (Κυβέρνηση, Κοινοβούλιο, Πρόεδρος), καθορίζουν την εθνική πολιτική με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους.
Υπομονή και επιμονή
Ο ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΤΟΥ ΠΡΕΣΦΙΛΝΤ ΠΟΥΛΑΕΙ. ΟΧΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΚΟΛΑΚΕΥΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ.
Στο χώρο της ΕΕ, αντίστοιχα όργανα (Επιτροπή, Συμβούλιο, Κοινοβούλιο) καθορίζουν την ευρωπαϊκή πολιτική με βάση την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Ο Γιάννης Ματζουράκης απέδωσε το στραβοπάτημα της Ξάνθης στις αλλαγές που έφερε στη δομή της ομάδας η αποχώρηση των Λουτσιάνο και Έμερσον:
Η υφήλιος, μαζί με το διάστημα, αποτελούν έναν ενιαίο χώρο που ονομάζεται διεθνής.
"Το παιχνίδι δεν είχε ευκαιρίες.
Δυστυχώς ή ευτυχώς τον 5ο π.Χ. αιώνα, στην Αθήνα της κλασικής λεγομένης εποχής, δεν υπήρχαν χρηματιστήρια. Τα κράτη που δρουν σε αυτόν τον ενιαίο χώρο αποτελούν τη διεθνή κοινότητα και οι σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ τους ονομάζονται διεθνείς σχέσεις.
Έφυγαν από την ομάδα δυο παίκτες και δεν έχουμε προσαρμοστεί ακόμη στις νέες συνθήκες.
Κατά συνέπειαν οι γιάπις - γιατί γιάπις υπήρχαν πάντα - έπρεπε να ανακαλύψουν με το εφευρετικό τους δαιμόνιο άλλους τρόπους για να διοχετεύσουν την ενεργητικότητά τους. Οι αρχές και οι κανόνες, που ρυθμίζουν τις σχέσεις μεταξύ των κρατών της διεθνούς κοινότητας, συνιστούν το διεθνές δίκαιο.
Θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο, που ήταν κοντά μας και τον θέλουμε κοντά μας και στη συνέχεια, για να πάρουμε τα αποτελέσματα που χρειαζόμαστε".
Έκαναν π.χ. πόλεμο. Τέτοιες αρχές αναφέρονται στο άρθρο 2 του χάρτη του ΟΗΕ, οι αρχές της ισότητας, της ανεξαρτησίας, της αυτοδιάθεσης των κρατών και της μη επέμβασης ενός κράτους σε ένα άλλο με στρατιωτικά μέσα.
Ο Βαγγέλης Βλάχος, δεν έμεινε ικανοποιημένος από το βαθμό της ισοπαλίας που απέσπασε ο ΟΦΗ: Οργάνωναν εκστρατείες, έπειθαν τους υπόλοιπους για τα μεγαλόπνοα σχέδιά τους και σήκωναν κατά βούλησιν το δημόσιο ταμείο.
Τη διεθνή συνεργασία εκφράζουν και πραγματώνουν οι Διεθνείς Οργανισμοί.
"Είμαστε πικραμένοι γιατί χάσαμε τους τρεις βαθμούς. Όμως, όταν μιλάμε για εκστρατείες, μη φαντασθείτε τίποτε ταλαιπωρίες, κακουχίες, λάσπες, αίματα και λοιπές αηδίες. Για μεγάλο χρονικό διάστημα και κυρίως κατά τον 19ο και αρχές του 20ού αιώνα, η ρύθμιση των σχέσεων μεταξύ των κρατών εξαρτιόταν από τη δύναμη που διέθετε το κάθε κράτος στον κόσμο. Κάναμε το καλύτερό μας παιχνίδι, αλλά μας έλειψε το γκολ". Όχι, μιλάμε για χλίδα, αντίστοιχη με την γιάπικη ύπαρξή τους. Όποιο κράτος διέθετε πολιτική, στρατιωτική και οικονομική δύναμη διηύθυνε τις τύχες της ανθρωπότητας. Ο Σταύρος Λαμπριάκος σχολίασε πως "πρέπει να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας, για να επανέλθουμε στις επιτυχίες", ενώ για τους παίκτες του ΟΦΗ ο Σφακιανάκης, που φόρεσε τη φανέλα της Ξάνθης και χειροκροτήθηκε, είπε: Κι ας μην είχαν γιγαντοοθόνες home cinema στις σκηνές τους, είχαν κάτι κουκλάρες εταίρες, φιλόσοφους, γελωτοποιούς και άλλα παρόμοια που κάνουν, ακόμη και το αίμα, να μοιάζει με διασκεδαστικό παιχνιδάκι. Η οργάνωση της Διεθνούς κοινότητας με την ίδρυση των Διεθνών Οργανισμών γίνεται επιτακτική ανάγκη μετά τις τραγικές συνέπειες των δύο Παγκοσμίων πολέμων. "Ευχαριστώ τον κόσμο που αναγνώρισε ότι βοήθησα κι εγώ την ομάδα της Ξάνθης".
Υπήρχαν βέβαια διαφορές ανάμεσα στην τότε εποχή και την σημερινή: εκτός του ότι δεν υπήρχαν χρηματιστήρια, οι άνθρωποι φορούσαν χιτώνες και πολεμούσαν με τριήρεις, δόρατα και «πυροτεχνήματα» - η λέξη βρίσκεται ατόφια στη σελίδα 476 του κειμένου όπου περιγράφεται η πολιορκία της Εφέσου.
Ιδιαίτερα σήμερα, η συνεργασία μεταξύ των κρατών προβάλλει ως αναγκαιότητα, εξαιτίας των κοσμογονικών αλλαγών που παρατηρούνται.
ΤΕΣΣΕΡΙΣ κίτρινες κάρτες συμπλήρωσε ο Παρασκευάς Άντζας και θα απουσιάσει από τον αγώνα με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς. Γιατί, όλα κι όλα ο συγγραφέας έχει ανεπτυγμένο το αισθητήριο της ιστορικής ακρίβειας. Η διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης, η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων, η μείωση των τεράστιων οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων των λαών και η προστασία του περιβάλλοντος είναι οι βασικοί λόγοι που επιβάλλουν τη διεθνή συνεργασία. Δεν του διαφεύγουν λεπτομέρειες.
Συγκεκριμένα:
Ξέρει καλά τον μήνα Μεταγειτνιόνα, ξέρει τους τρόπους με τους οποίους εκτελούνταν οι κατάδικοι στην Αθήνα, όπως ξέρει και μας παραθέτει ένα ένα τα ονόματα των τριηρών που ξεκίνησαν από την Αθήνα για την καταστροφική σικελική εκστρατεία.
• Η οικονομική δραστηριότητα έχει πάρει διεθνή χαρακτήρα.
Όμως, ως σοφός συγγραφέας, που ξέρει ότι όλα αυτά δεν έχουν τόση σημασία, και ότι σημασία για μας έχει ο άνθρωπος με κεφαλαίο το άλφα, πάει κατευθείαν στην ουσία.
Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας προσδιορίζει τον τρόπο που οργανώνεται η παραγωγή, τον τρόπο κυκλοφορίας των προϊόντων σε ολόκληρο το διεθνή χώρο, τη διακίνηση των εργαζομένων αλλά και την καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
Και η ουσία είναι ότι ο ήρωάς του Αλκιβιάδης ήταν γεννημένος για την επιτυχία, και ό,τι έκανε το έκανε για να υπηρετήσει τους στόχους της γεννήσεώς του και ό,τι πάθαινε το πάθαινε επειδή οι γύρω του ζήλευαν την επιτυχία του και τον πολεμούσαν.
Μακρινά συμβάντα οικονομικού ή όχι χαρακτήρα μας επηρεάζουν πιο άμεσα και γρήγορα από ότι στο παρελθόν, π.χ. η πτώση του δείκτη (Dow Jones) στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης επηρεάζει αρνητικά όλα τα χρηματιστήρια του κόσμου.
Ηθικό δίδαγμα
• Η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας καταργούν τις αποστάσεις, π.χ. η χρήση του διαδικτύου (τηλεϊατρική, συνεργασία Πανεπιστημίων σε ερευνητικά προγράμματα), το ίδιο και τα σύγχρονα μέσα συγκοινωνίας κ.ά.
Ο συγγραφέας Στίβεν Πρέσφιλντ
• Η διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας είναι πλέον παγκόσμιο πρόβλημα. Το ηθικό δίδαγμα αυτής της ιστορίας εξάγεται χωρίς πολλές κουβέντες: τότε, όπως και τώρα, το ζητούμενο ήταν και είναι η επιτυχία. Η καταστροφή του δάσους του Αμαζονίου, τα πυρηνικά απόβλητα ή η μείωση του όζοντος απαιτούν τη διεθνή συνεργασία για την επίλυσή τους (Διεθνής Συνδιάσκεψη του Κιότο για το περιβάλλον). Απλώς κύριοι, διαβάστε την ιστορία του Αλκιβιάδη και να προσέξετε μην προκαλείτε γιατί κινδυνεύετε από τους ζηλόφθονους ανταγωνιστές.
• Η μη εξασφάλιση και η ελλιπής προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, π.χ. η εκμετάλλευση των παιδιών (δουλεμπόριο, παιδική πορνεία) αποτελεί σήμερα διεθνές πρόβλημα που απαιτεί τη διεθνή συνεργασία των διωκτικών αρχών. «Η θέλησή του ήταν τόσο θαυμαστή, η εξυπνάδα του τόσο μεγάλη, ώστε έπρεπε να συγκεντρώσει κανείς όλες του τις δυνάμεις απλώς και μόνο για να τον συμβουλευτεί και να μη φανεί ανόητος».
• Ο πόλεμος, οι εξοπλισμοί (πυρηνικά όπλα, η τρομοκρατία) υπονομεύουν την ειρήνη, π.χ. η τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους οδήγησε σε δύο πολέμους με τραγικές συνέπειες, που σφράγισαν την είσοδο του 21ου αιώνα.
«Θέληση», «εξυπνάδα»…
• Η φτώχεια, η πείνα και η ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων, ιδιαίτερα σε βάρος των αναπτυσσόμενων χωρών, αποτελούν διεθνή προβλήματα.
Ε, ναι!
Η αντιμετώπισή τους απαιτεί τη διεθνή συνεργασία και αλληλεγγύη.
Οι λέξεις δεν χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν κάποιον νεοπροτεστάντη ήρωα της νεοαμερικανικής θεολογίας της επιτυχίας, ο οποίος είναι έτοιμος να καταναλώσει το περίσεμμα της ενεργείας του για να απαλείψει το «κακό» από την γη, αλλά εκείνον τον τσόγλανο Έλληνα, τον Αλκιβιάδη, αυτόν που τους ξεσήκωσε να πάνε στη Σικελία, ύστερα πούλησε την Αθήνα στην Σπάρτη για να επιστρέψει θριαμβευτής.
φωτ. 14.1 Ο υποσιτισμός μαστίζει τον τρίτο κόσμο. 33.000 παιδιά πεθαίνουν καθημερινά από τη φτώχεια. Αντί να κλείσει τη ψαλίδα μεταξύ πλούσιων και φτωχών, να θρέψει τους πεινασμένους και να γιατρέψει τους ασθενείς, όπως υποσχόταν, η ραγδαία επιστημονική και τεχνολογική κούρσα των τελευταίων 30 χρόνων, κατάφερε μόνο να κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και να οδηγήσει τους ήδη φτωχούς στην απελπισία και το θάνατο από την ασιτία και τις μολυσματικές ασθένειες. Οι 200 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου διπλασίασαν την περιουσία τους μεταξύ 1994 και 1998 από 448 δις σε 1 τρις δολάρια. Οι τρεις πλουσιότεροι διαθέτουν μεγαλύτερη περιουσία από το συνολικό πληθυσμό των 48 φτωχότερων χωρών του κόσμου, δηλαδή πάνω από 800 εκατ. ανθρώπους. - Να συζητήσετε στην τάξη τις ευθύνες της διεθνούς κοινότητας για τα προβλήματα του τρίτου κόσμου.
Τόσο θριαμβευτής που: «Οι μικρέμποροι πουλούσαν στους δρόμους εικόνες του πάνω σε πιάτα και αυγοθήκες, σε στρογγυλά ανάγλυφα, σε υφαντές ταινίες για το κεφάλι και σε χαλιά, σε σημαιούλες και σε χαρταετούς» - δυστυχώς υπήρχε μια έλλειψη t-shirt τις ημέρες εκείνες στην Αθήνα.
Όμως, μη γελιέστε. Το έργον είναι έξυπνα γραμμένο και εκτός του ότι περιγράφει ωραίους ανθρώπους - ακόμη και ο δασύτριχος και αιματώδης κατά τον Πλούταρχο, Σπαρτιάτης Λύσανδρος είναι ωραίος για τον Πρέσφιλντ - μάλλον γιατί στο μεταξύ σταμάτησε να καπνίζει και να τρώει κόκκινο κρέας. Έχει δε και ωραία ευρήματα. Δεν ξέρω εσείς τι λέτε, αλλά εμένα προσωπικά, μου άρεσε εκείνο το υποκοριστικό με το οποίο φωνάζουν όλοι τον αφηγητή της ιστορίας. Αυτός, ο οποίος υποτίθεται ότι είναι ο δολοφόνος του Αλκιβιάδη ακούει στο όνομα Πολεμίδης, όλοι όμως, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, τον φωνάζουν «Πόμο». Μερικοί, οι πιο κοντινοί του, τον φωνάζουν και «Πόμο ο παλιόφιλος».
Κολακεία της άγνοιας
Ωραίος και καθαροπρόσωπος σαν… ξανθός Έλληνας σε χλιδάτο ντεκόρ, ο χολιγουντιανός Ηρακλής που οι φίλοι του τον φωνάζουν «Herk» (Χερκ) θριαμβεύει πάνω στο «κακό» όπως ο Αλκιβιάδης του Πρέσφιλντ. Δεξιά, αρχαία προτομή του Αλκιβιάδη
Last but not least. Το μυθιστόρημα έχει και ψυχολογία. Ψυχολογία η οποία πολλές φορές σε αφήνει αδιάφορο, πολλές φορές σε κάνει να σκας στα γέλια, πολλές φορές σε αφήνει άφωνο με τα ψυχολογικά της βάθη. Ποιος Ντοστογέφσκι θα μπορούσε να αποδώσει με τόσο άμεσο και καίριο τρόπο την απεγνωσμένη κραυγή της πόρνης Ευνίκης, η οποία, αφού βάλει τα κλάματα απευθύνεται στην αιωνιότητα με ένα: «Δεν ξέρεις τι σημαίνει να είσαι γυναίκα σ' έναν αντρικό κόσμο…». Ο συγγραφέας, είναι η αλήθεια, δεν μας εξηγεί τι ακριβώς σημαίνει να είσαι γυναίκα σ' έναν αντρικό κόσμο, όμως κάτι τέτοια είναι που αποδεικνύουν πόσο μεγάλος ψυχολόγος είναι. Οι μεγάλοι ψυχολόγοι σε αφήνουν να συμπληρώσεις μόνος σου τα κενά, για να μπορούν αυτοί να ολοκληρώσουν τα τεστ νοημοσύνης και τις στατιστικές τους. Γιατί είναι η αλήθεια ότι η ανάγνωση του βιβλίου αυτού είναι ένα είδος τεστ νοημοσύνης.
Το βιβλίο πουλάει πολύ και πουλάει καλά. Πολλοί θα αναφερθούν, για να εξηγήσουν το φαινόμενο, στο ελληνικό του θέμα, στην καφενόβιο ψυχολογία του, στην φιλοσοφία του που θυμίζει πάνελ σε μεταμεσονύκτια εκπομπή ιδιωτικού καναλιού. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και κάτι ακόμη, που νομίζω ότι αποτελεί και το πάγιο χαρακτηριστικό των μπεστ-σέλερ των τελευταίων ετών: δίνει την εντύπωση ότι λέει στον αναγνώστη του κάτι δύσκολο και σπουδαίο, ενώ στην πραγματικότητα κολακεύει την ευκολία του και την άγνοιά του.
Έχω διαβάσει τρεις βιογραφίες του Αλκιβιάδη: αυτήν που έγραψε η Ζακλίν Ντε Ρομιγί - και κυκλοφορεί στις εκδόσεις Άστυ - την βιογραφία που έγραψε ο δάσκαλός της Ζαν Ατσφέλντ - η οποία δεν κυκλοφορεί πουθενά - και το «Ο Κύριος μου Αλκιβιάδης» του Άγγελου Βλάχου. Οφείλω να ομολογήσω ότι τέτοια πλάκα, όση έκανα διαβάζοντας τους Ανέμους του Πολέμου, δεν έκανα με καμία από τις προηγούμενες. Ίσως κι αυτός είναι ο κύριος λόγος που πουλάει: το βιβλίο έχει πλάκα.
Και κάτι ακόμη. Χαρίζω μία σειρά από τα βιβλία μου (ας το παίξω και λίγο Μ. Ανδρουλάκης) σε όποιον μου πει τι σημαίνει η φράση: «Η ευτυχία δεν φαινόταν να απέχει πολύ από την ξέρα» που βρίσκεται στη σελ. 427 του βιβλίου.
ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ
«Αντικειμενικός του σκοπός δεν ήταν μόνον η απελευθέρωση των ελληνικών πόλεων της Μικράς Ασίας, αλλά μετά θα βαδίζαμε ενάντια στις Σάρδεις, στα Σούσα, στην Περσέπολη. Με άλλα λόγια, θα προσπαθούσαμε να κατακτήσουμε ολόκληρη την αυτοκρατορία».
