Πλημμύρισε η Καβάλα ΡΙΠΕΣ

2.5 ΠΟΛΥΩΝΥΜΙΚΕΣ ΕΞΙΣΩΣΕΙΣ ΣΤΟ [symbol]

Εκτεταμένες πλημμύρες προκάλεσε στα παραλιακά δημοτικά διαμερίσματα Νέας Ηρακλείτσας και Νέας Περάμου του δήμου Ελευθερών η έντονη βροχόπτωση στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας, που έπεφτε από νωρίς χθες το πρωί.

Το ρεύμα

Εισαγωγή

Λίγο μετά το μεσημέρι η Πυροσβεστική Υπηρεσία Ελευθερούπολης δέχθηκε δεκάδες κλήσεις από κατοίκους και επαγγελματίες του δήμου Ελευθερών για άντληση των υδάτων, ενώ το ύψος των νερών της βροχής σε ορισμένα σημεία στην έδρα του δήμου, τη Νέα Πέραμο, ξεπέρασε ακόμη και το μισό μέτρο.

ΚΑΘΕ ημέρα που περνάει το ρεύμα κατά του πολέμου μοιάζει να δυναμώνει.

Η επίλυση των εξισώσεων 3ου και 4ου βαθμού, η "αναγκαστική" επαφή με τους μιγαδικούς αριθμούς για την έκφραση των πραγματικών ριζών και η εξέλιξη του αλγεβρικού λογισμού δημιούργησαν στις αρχές του 17ου αιώνα τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη μιας γενικής θεωρίας των πολυωνυμικών εξισώσεων στην Άλγεβρα.

Τα συνεργεία της τεχνικής υπηρεσίας του δήμου και μηχανήματα της νομαρχίας Καβάλας καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για την άντληση νερών και τη διάνοιξη διόδων για τη διοχέτευσή τους στη θάλασσα.

ΜΑΖΙ με τους πολίτες διαδηλώνουν την αντίθεσή τους καλλιτέχνες, διανοούμενοι, επιστήμονες, θρησκευτικοί ηγέτες και πολιτικοί απ' όλο τον κόσμο… Βασικά στοιχεία αυτής της θεωρίας δεν ήταν μόνο οι μέθοδοι επίλυσης, αλλά και δομικά ζητήματα, όπως οι σχέσεις ριζών και συντελεστών μιας εξίσωσης, καθώς και η σχέση ανάμεσα στο βαθμό και στο πλήθος των ριζών.

Πλημμυρισμένο είναι και το μεγαλύτερο μέρος του επαρχιακού οδικού δικτύου Καβάλας - Νέας Ηρακλείτσας, στο ύψος του οικισμού του Παληού. ΑΚΟΜΑ και στις ΗΠΑ, ακόμα και στο αμερικανικό υπουργείο των Εξωτερικών που δείχνει να μη μπορεί να πείσει τα ίδια του τα στελέχη.

Το τελευταίο, που καθιερώθηκε αργότερα ως Θεμελιώδες Θεώρημα της Άλγεβρας "κάθε πολυωνυμική εξίσωση ν βαθμού έχει στο σύνολο των μιγαδικών ν ακριβώς ρίζες", διατυπώνεται στην αρχή διστακτικά, καθώς οι μιγαδικοί δε θεωρούνται ακόμη ισότιμοι προς τους υπόλοιπους αριθμούς.

Συνεργεία της «Εγνατίας Οδού Α.Ε.» προσπαθούν να απομακρύνουν χώματα και πέτρες που παρέσυρε η βροχή, χωρίς όμως να παρατηρηθεί πρόβλημα στην κυκλοφορία των αυτοκινήτων κατά μήκος του αυτοκινητόδρομου από το ύψος του κόμβου του Αγίου Ανδρέα μέχρι τον κόμβο της Χρυσούπολης. ΣΤΟ ρεύμα αυτό υπέρ της ειρήνης εντάσσεται ασφαλώς και η σημερινή πρωτοβουλία 23 εικαστικών…

Ο R. Descartes, στο βιβλίο ΙΙΙ της "La Geometrie" (1637) γράφει ότι: "κάθε εξίσωση μπορεί να έχει τόσες διαφορετικές ρίζες όσες και οι διαστάσεις [δηλ. ο βαθμός] της άγνωστης ποσότητας στην εξίσωση", αλλά ονομάζει τις θετικές ρίζες "αληθινές", τις αρνητικές "ψεύτικες" και εισάγει για πρώτη φορά τον όρο "φανταστικές" για τις υπόλοιπες: "…ενώ μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η εξίσωση [pic] έχει τρεις ρίζες, εν τούτοις υπάρχει μία μόνο πραγματική ρίζα, το 2, ενώ οι άλλες δύο παραμένουν φανταστικές".

ΠΟΥ ανταποκρίθηκαν αμέσως στην πρόσκληση των «ΝΕΩΝ» να εκφράσουν, μέσα από την τέχνη τους, την αντίθεσή τους στον πόλεμο.

Το θεμελιώδες θεώρημα της Άλγεβρας άρχισε να αποκτά εξαιρετική σημασία με την ανάπτυξη της Ανάλυσης, καθώς η παραγοντοποίηση των πολυωνύμων έπαιζε πρωταρχικό ρόλο στον υπολογισμό ολοκληρωμάτων (διάσπαση ρητών κλασμάτων σε απλά κλάσματα).

ΜΙΑ πρωτοβουλία απόλυτα χαρακτηριστική για την έλλειψη οποιασδήποτε ηθικής νομιμοποίησης, τουλάχιστον για τη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών…

Ο G.W. Leibniz έθεσε το 1702 αυτό το ζήτημα ισχυριζόμενος (λαθεμένα) ότι το πολυώνυμο [pic] δεν αναλύεται σε γινόμενο παραγόντων 1ου ή 2ου βαθμού με πραγματικούς συντελεστές.

ΤΗΣ απόφασης των ΗΠΑ να προχωρήσουν στον πόλεμο κατά του Ιράκ.

Το γεγονός αυτό οδήγησε στις πρώτες συστηματικές προσπάθειες να αποδειχτεί ότι κάθε πολυώνυμο με πραγματικούς συντελεστές αναλύεται σε γινόμενο παραγόντων 1ου ή 2ου βαθμού, που αποτελεί μια άλλη ισοδύναμη μορφή του θεμελιώδους θεωρήματος.

ΤΟ παράδοξο όμως είναι ότι όσο πυκνώνουν οι αντιδράσεις τόσο και πλησιάζει ο πόλεμος…

Ύστερα από ορισμένες ημιτελείς προσπάθειες των d’Alembert (1746), L. Euler (1749) και J.L. Lagrange (1772), ο C.F. Gauss έδωσε την πρώτη αυστηρή απόδειξη το 1799 (σε ηλικία 22 χρονών), στη διδακτορική του διατριβή που είχε τίτλο: "Νέα απόδειξη του θεωρήματος ότι κάθε ακέραια ρητή συνάρτηση μιας μεταβλητής μπορεί να αναλυθεί σε πραγματικούς παράγοντες πρώτου και δεύτερου βαθμού".

ΩΣΑΝ η θέληση των πολιτών να έχει πια μικρή αξία για τις αποφάσεις των ηγετών του πλανήτη.

ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ αυτό ασφαλώς είναι και το πιο ανησυχητικό…

ΑΚΡΙΒΩΣ γιατί έρχεται να υπονομεύσει την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης στη λειτουργία της Δημοκρατίας…

ΚΑΙ μάλιστα σε μια περίοδο έξαρσης των φανατισμών που απειλούν αξίες τις οποίες έως σήμερα θεωρούσαμε δεδομένες.

ΜΕ αυτή την έννοια, άλλωστε, ο αγώνας για την ειρήνη είναι και ένας αγώνας για τη Δημοκρατία!