Παράλληλη Αναζήτηση
Οι παίκτες του Ηρακλή πανηγύρισαν τη νίκη επί της ΑΕΚ, αλλά υπήρξαν αρκετοί που "διεκδίκησαν" μερίδιο.
"ΕΤΣΙ ΤΑ ΒΛΕΠΩ"
1. Ηλεκτροχημική πηγή
ΚΑΠΟΙΟΙ ΒΙΑΣΤΗΚΑΝ ΣΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΡΙΑΜΒΟ
Αφήστε τη φαντασία ν' ανθίσει
Σε αυτή γίνεται μετατροπή αποθηκευμένης χημικής ενέργειας σε ηλεκτρική.
Η ήττα είναι ορφανή
Τύποι ηλεκτροχημικών πηγών, A,B,C, των 1,5 Volt D των 9,5 Volt
Αρκετοί ήταν αυτοί στον Ηρακλή που θέλησαν να καρπωθούν μερίδιο από την επιβλητική νίκη κόντρα στην ΑΕΚ.
Την άνοιξη του 1905, ο πρωθυπουργός Θεόδωρος Δηλιγιάννης, με νωπή ακόμη τη λαϊκή εντολή, αποφάσισε να πατάξει τον παράνομο τζόγο.
Μεταξύ αυτών και οι διοικούντες της ΠΑΕ.
Αυτή η ατυχής έμπνευση θα του κοστίσει τη ζωή.
"Η ομάδα έπαιξε με άλλη ψυχολογία, λόγω της παρουσίας μίας σταθερής διοίκησης", δήλωσε χθες ο Κώστας Παπαζαφειρίου.
Ο διαβόητος χαρτοπαίκτης Κωστογεράκης θα τον μαχαιρώσει θανάσιμα έξω από την Παλαιά Βουλή.
Μόνο που η ομάδα αποδίδει εξαιρετικό ποδόσφαιρο πολύ πριν να αναλάβει η τωρινή διοίκηση τα ηνία της ΠΑΕ.
Εκείνη τη ρομαντική εποχή μπορούσες να δολοφονήσεις έναν πρωθυπουργό με μαχαίρι, ασχέτως αν σε περίμενε η λαιμητόμος.
Αν ο Ηρακλής έχανε την Κυριακή με 4-0, θα έβγαινε κανείς να αναλάβει την ευθύνη της ήττας, πλην των ποδοσφαιριστών και του Σάββα Κωφίδη;
Δεν ήταν όμως η χρυσή περίοδος μονάχα για τους εγκληματίες.
Αποδεικνύεται όμως ότι… η νίκη έχει πολλούς πατέρες και η ήττα είναι ορφανή.
Ήταν και για τους δημοσιογράφους.
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι στιγμής η διοίκηση έχει δώσει λύσεις σε αρκετά θέματα, αλλά ασφαλή συμπεράσματα θα βγουν το καλοκαίρι.
Εάν ρίξετε μια ματιά στα φύλλα της 1ης Ιουνίου, της επομένης του φονικού, θα εκπλαγείτε με την ποικιλία των εκδοχών, καθώς και με την ευρωστία καθεμιάς ξεχωριστά αφήγησης.
Τότε, που είναι "υποχρεωμένη" να διατηρήσει αναλλοίωτο το ρόστερ, αν όντως θέλει να δει τον Ηρακλή να κάνει την υπέρβαση και δεν επιθυμεί να μετατραπεί η ομάδα σε… εργοστάσιο παραγωγής παικτών.
Καμία σχέση με τον σημερινό δημοσιογραφικό μπλαζεδισμό.
Υστερούσαν τότε σε ακρίβεια ή σαφήνεια. Υπερτερούσαν σε λυρισμό. Αχ, εκείνο τον παλιό καλό καιρό. Τίποτε δεν είχε να ζηλέψει η δημοσιογραφία από τη λογοτεχνία.
Είναι κοινό μυστικό. Όλοι οι φιλότιμοι δημοσιογράφοι κρύβουν στα σπλάγχνα τους έναν καταπιεσμένο πεζογράφο. Εάν δεν πιστεύετε εμένα, ρωτήστε τους εκδότες. Κατά στοίβες σωρεύονται στα γραφεία τους τα πονήματα των εκλεκτών συναδέλφων. Βάσκανος μοίρα τούς έχει καταδικάσει να δημοσιογραφούν σε μια άγευστη, άχρωμη και άοσμη εποχή. Μονόχνωτοι και ανέραστοι αρχισυντάκτες, ορκισμένοι εχθροί της αισθητικής απόλαυσης, τους πειθαναγκάζουν να περιορίζονται στην ξηρή παράθεση των γεγονότων, ν' αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι τις μεταφορές, τις παρομοιώσεις, τα κοσμητικά επίθετα και πάσης άλλης φύσεως καλολογικά στοιχεία, να αμιλλώνται σε ψυχρότητα και απάθεια με τις τηλεοπτικές κάμερες, λες και πρόκειται ποτέ ν' αφαιρέσουν από το χαζοκούτι την πρωτοκαθεδρία της αναισθησίας. Ιδού γιατί το κοινό δεν διαβάζει πλέον εφημερίδες.
Να όμως που, τύχη αγαθή, αχνοφέγγει μια ελπίδα. Ο σοφός νομοθέτης, κινούμενος από όλως διάφορα ελατήρια, ανοίγει ένα παραθυράκι. Απαγορεύει τις κάμερες στα δικαστήρια, εκτός και αν συμφωνήσουν περί του εναντίου όλοι οι παράγοντες της δίκης - κάτι που ισοδυναμεί με άθλο του Ηρακλή. Ας παρακάμψουμε τους κακεντρεχείς, που ισχυρίζονται ότι ο νομοθέτης με την ευρηματική του διάταξη θωρακίζει τις ενοχλητικές δίκες - τη δίκη της 17 Νοέμβρη, την επερχόμενη δίκη Οτζαλάν και πάει λέγοντας.
Ας σταθούμε στην ανέλπιστη ευκαιρία. Στο μάννα εξ ουρανού. Πιθανόν ο νομοθέτης δεν υποψιάζεται καν πόσο πολύτιμες υπηρεσίες προσφέρει στον πολιτισμό. Πόσο γενναιόδωρα μπολιάζει τη λογοτεχνική μας παραγωγή. Έχουν ήδη δημοσιευτεί οι πρώτες λαμπρές σελίδες που, μόλις το χαρτί της εφημερίδας κιτρινίσει, θα πάρουν απαρεγκλίτως την οδό της βιβλιοδεσίας. Ο Πάνος Σόμπολος αποτύπωσε κιόλας το σύγκρυο που διαπέρασε τη ραχοκοκαλιά του, καθώς το βλέμμα του διασταυρωνόταν με το βλέμμα του Γιωτόπουλου. Εγεννήθη παρ' ημίν Ζολά; Το εγγύς μέλλον θα δείξει.
Ας μου επιτραπεί και μια ταπεινή έκκληση. Με τη διορατική του απαγόρευση, ο σοφός νομοθέτης έκανε μόνο μισό βήμα. Ας μη φοβηθεί να το ολοκληρώσει. Ας απαγορεύσει και τη δημοσίευση των πρακτικών της δίκης. Πανθομολογουμένως, αυτά τα μίζερα πρακτικά, που στερούνται κάθε λογοτεχνικής αξίας, είναι και η τελευταία τροχοπέδη στη φαντασία των δημοσιογράφων. Εξάλλου, είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι κατηγορούμενοι κινδυνεύουν να πατήσουν την ίδια μπανανόφλουδα, την οποία κατ' επανάληψιν πάτησαν στο παρελθόν και οι εγχώριοι σκηνοθέτες. Με την αυτάρεσκη επιμονή τους να γράφουν μόνοι τους τα σενάρια, οδηγήθηκαν σε ολέθρια αποτελέσματα. Ας εμπιστευθούν οι κατηγορούμενοι τις απολογίες τους στις πολύ πιο έμπειρες πένες των δημοσιογράφων. Ας ακολουθήσουν το παράδειγμα του μεγάλου Μάο Τσετούνγκ. Ας αφήσουν εκατό λουλούδια ν' ανθίσουν. Και αν δεν τους αρέσουν; Πάλι ο Μάο δείχνει τον δρόμο. Τα κόβουν από το κοτσάνι.
