Όταν η αντίφαση "ερωτοτροπεί" με την πολιτική ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ 6. ΜΥΚΗΝΑΪΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ

Το ότι η αντίφαση συχνά "ερωτοτροπεί" με την πολιτική πράξη, δυστυχώς δεν είναι εικασία, αλλά θλιβερή διαπίστωση.

Γαλάζιο νερό, κατακόκκινη φλόγα…

Η τέχνη μας αποκαλύπτει τη θρησκεία. Θρησκευτική σκηνή από χρυσό δαχτυλίδι της Τίρυνθας. Αριστερά εικονίζεται πιθανώς η «Πότνια». Τέσσερις δαίμονες της προσφέρουν κρασί. (Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο)

Το ερώτημα -ρητορικό, εν προκειμένω- είναι κατά πόσον η ίδια αποτελεί και μέθοδο πολιτικής πρακτικής ή εξελίσσεται σε… ευγενές άθλημα, στο οποίο τα κόμματα επιδίδονται με "ασκήσεις ακριβείας".

ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΣΤΑΜΑΤΗ

Πριν από την αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής γραφής Β οι επιστήμονες υποστήριζαν ότι η μυκηναϊκή θρησκεία ταυτιζόταν απόλυτα με τη μινωική.

Στην περίπτωση αυτή προεξάρχουσα θέση κατέχει το κυβερνών κόμμα, το οποίο υπό τον αείμνηστο πρόεδρό του κυριολεκτικά δημιούργησε δική του σχολή στα μεταπολιτευτικά χρόνια.

Τυχαία έστρεψε το βλέμμα προς τα πίσω - σαν κάτι να της έπεσε, σαν κάτι να μπλέχτηκε στα πόδια της. Όμως, μετά την ανάγνωση των πινακίδων της Γραμμικής γραφής Β αποδεικνύεται ότι στο μυκηναϊκό πάνθεον εμφανίζονται όλοι οι μεγάλοι Έλληνες θεοί της 1ης χιλιετίας, με εξαίρεση τον Απόλλωνα. Τα παραπάνω βεβαίως εξ αφορμής της χθεσινής "έκρηξης" του προέδρου της Βουλής, Απόστολου Κακλαμάνη, του υπουργού Ανάπτυξης Ευάγγελου Βενιζέλου, των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και των υπολοίπων κομμάτων, οι οποίοι -δικαίως- εξαπέλυσαν μύδρους κατά των εκπροσώπων της Δικαιοσύνης, οι οποίοι διοχέτευσαν στον Τύπο το εισαγγελικό πόρισμα χωρίς προηγουμένως να το καταθέσουν, ως όφειλαν, στο κοινοβούλιο. Έτσι την είδα και με είδε. Στις πινακίδες αναφέρονται ο Ζευς, η Ήρα, ο Ποσειδών, η Άρτεμις, ο Άρης και ο Διόνυσος.

Ο κ. Κακλαμάνης άσκησε αυστηρή κριτική για την παράλειψη, ενώ ο εκτελών και χρέη υπουργού Δικαιοσύνης Ευάγγελος Βενιζέλος,

Έπειτα από καιρό. Σπουδαία θέση κατέχει μία θεά η οποία συνήθως προσφωνείται με την ονομασία «Πότνια (=σεβάσμια)».

Μάλιστα το εισαγγελικό ατόπημα είχε χθες και το εκπληκτικό αποτέλεσμα να… ομοφωνήσουν οι κυβερνητικοί βουλευτές.

Στην άκρη της λεωφόρου, όσο υπήρχε ακόμη πεζοδρόμιο. Η «Κυρία Πότνια» είναι αναμφίβολα η κυρίαρχη μυκηναϊκή θεότητα και σε αυτήν προσφέρονται πρόβατα, αρωματικά έλαια, μαλλί και μέλι.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και ένας από τους επίδοξους ηγέτες της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, ο Παντελής Οικονόμου, ήταν ιδιαίτερα σκληρός:

Πριν μετατραπεί σε εργοτάξιο, πριν φανούν οι απαγορευτικές ταμπέλες, πριν ακόμη βγούμε καταμεσής του δρόμου, ελισσόμενες ανάμεσα σε ακινητοποιημένα αυτοκίνητα, φορτηγά, τρόλεϊ, δίκυκλα που πάλευαν ανάμεσα σε πρώτη και νεκρά, πατώντας φρένο και μόνο φρένο.

Οι Μυκηναίοι δεν έχτιζαν μεγάλους ναούς και, όπως και οι Μινωίτες, λάτρευαν τους θεούς τους σε μικρά ιερά.

"Οι δικαστικοί διέπραξαν πολιτική αθλιότητα με ύποπτα κίνητρα και θα υποστούν τις συνέπειες", δήλωσε χαρακτηριστικά.

Είναι ήρεμη. Το ιερατείο, άνδρες και γυναίκες, αποτελούσε ιδιαίτερη κοινωνική τάξη και διαχειριζόταν την περιουσία των ιερών.

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτός.

Έπειτα από καιρό.

Όλες οι πτέρυγες της Βουλής "εξεμάνησαν", ενώ ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ Δημήτρης Τσοβόλας μίλησε για "εξωθεσμικά κέντρα" και υποστήριξε ότι "δυναμιτίζονται οι δημοκρατικοί θεσμοί".

Αφήνεται.

Ιδιαίτερη σημασία όμως είχε η τοποθέτηση του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Γιάννη Βαρβιτσιώτη.

Έτσι συνέβη από την πρώτη στιγμή.

Ο πρώην υπουργός υποστήριξε ότι η χώρα βρίσκεται "προ ενός φαινομένου αποσυνθέσεως των πάντων", ενώ υπενθύμισε τι συνέβη με την έκθεση Κωστούλα.

Από τότε που άφησε δάκρυα και γέλια ν' απλωθούν στο πάρκο - ανεπίτρεπτο για εκείνη, την αυστηρή, πάντα ελεγχόμενη, κλειδωμένη σχεδόν μονίμως στο γραφείο, στην αίθουσα συσκέψεων, στο παιδικό δωμάτιο, το σαλόνι, την κουζίνα.

Και αυτό που συνέβη με την έκθεση Κωστούλα ήταν ότι αυτή "διέρρευσε" ακριβώς την επομένη της συζήτησης στη Βουλή και ενώ ο πρωθυπουργός είχε αρνηθεί με έμφαση να ανταποκριθεί στο αίτημα των αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης, να τους την παραδώσει.

Ξαφνιάστηκε.

Ο κ. Σημίτης δεν την παρέδωσε, αλλά την επόμενη μέρα απογευματινή εφημερίδα γνωστού αθηναϊκού συγκροτήματος τη δημοσίευσε… κατ' αποκλειστικότητα.

Με ξάφνιασε.

Ενδεχομένως να μη στερείται σημασίας το γεγονός ότι η έκθεση Κωστούλα δημοσιεύθηκε Σάββατο -ημέρα "νωχελική" για την πολιτική ειδησεογραφία- όταν αφ' ενός ο Κ. Καραμανλής είχε ήδη ξεκινήσει για το ταξίδι του στις ΗΠΑ και αφ' ετέρου οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί περιόδευαν στην επαρχία.

Απρόσμενη συνάντηση.

Και αυτό ακριβώς είναι το σημείο-κλειδί, όσον αφορά την αντίφαση της πολιτικής.

Ευχάριστη, αποκαλυπτική.

Η δημοσίευση ενός άκρως απορρήτου εγγράφου, που κυριολεκτικά προκάλεσε "διάρρηξη" της τυπικής διαδικασίας, ελάχιστο μένος προκάλεσε τότε στη συμπολίτευση.

Αφέθηκα κι εγώ.

Υπήρξαν βεβαίως κάποιες κυβερνητικές αντιδράσεις, αλλά κατά γενική ομολογία ήταν "χλιαρές".

Μπονάτσα στη στεριά, έπειτα από φουρτούνα!

Όπως "χλιαρές" ήταν συγκριτικά με το μέγεθος της "βόμβας" και οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης.

Έκπληξη!

Αντιθέτως χθες, με τη δημοσίευση του εισαγγελικού πορίσματος

Σαν μερικά χρώματα που έμεναν για χρόνια απομακρυσμένα ή απελπιστικά μπλεγμένα.

Εν κατακλείδι, η εικόνα που έδωσε χθες η Βουλή με τη δημοσιοποίηση του εισαγγελικού πορίσματος ήταν ότι τουλάχιστον… αιφνιδιάστηκε, όπως ακριβώς είχε φανεί να αιφνιδιάζεται και η Δικαιοσύνη με την "αποκλειστική" δημοσίευση της έκθεσης Κωστούλα το περασμένο Σάββατο.

Και ξαφνικά συναντιούνται - σε απόσταση ιδανική, σε τοπίο φιλόξενο, σε αρμονία δημιουργική. Ας πούμε το μπλε της θάλασσας και το κόκκινο της φωτιάς. Νερό γαλάζιο, κρύο. Φλόγα καυτή, κατακόκκινη. Να πλησιάζουν μόνο όσο χρειάζεται. Μακριά από κινδύνους - την απειλή εξάτμισης ή κατάσβεσης.

Ένα πονηρό κλείσιμο του ματιού κρύβει ίχνη από γνώση μυστική. Όσα μπορείς να διηγηθείς και όσα δεν λέγονται, όμως τα νιώθεις. Φιλενάδα, τη μάθαμε την ιστορία - δεν χρειάζονται άλλες μυρωδιές, άλλες εικόνες καταστροφής, άλλοι εφιάλτες για ν' αναδείξουν τη δύναμη της «φωτιάς των Ελλήνων». Αρκούν οι δοκιμές σε μακρινά νησιά και ξεχασμένες αποικίες - δεν νομίζεις; Η εικόνα, ίσως για πρώτη φορά, είναι ξεκάθαρη, οι πινελιές αδρές. Καιρός δεν είναι το «υγρό» και το «πυρ» να πάρουν αποστάσεις;