Ο Ευθύμης Κουλουχέρης πήρε τη φανέλα με το νούμερο 43 (πάνω) και δέχθηκε τις ευχές του Νίκου Αναστόπουλου (δεξιά).

Η νόσος των τρελών αγελάδων - Τρελές αγελάδες ή απερίσκεπτοι άνθρωποι;

ΟΙ ΤΕΛΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΑΝΑΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΤΟΠΙΟ

Το Δεκέμβριο του 1986 εμφανίστηκε στη Βρετανία η νόσος των βοοειδών, που ονομάστηκε από τον Τύπο «ασθένεια των τρελών αγελάδων».

"Γρίφος" στην επίθεση

Επρόκειτο για σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια, μια κατηγορία σπάνιων νοσημάτων του κεντρικού νευρικού συστήματος, που μέχρι τότε ήταν γνωστό ότι προσβάλλει τα πρόβατα (νόσος scrapie) και τον άνθρωπο (νόσος kuru, νόσος Creutzfeldt-Jakob).

Ο Άρης έχει αξιολογήσει ως ενδιαφέρουσα την περίπτωση του Κάμπα Σαμούρα, του επιθετικού από τη Σιέρα Λεόνε με διαβατήριο Σουηδίας, αλλά πριν καταλήξει στην απόκτησή του οριστικά επιθυμεί να διερευνήσει και κάποιες άλλες περιπτώσεις που προέκυψαν.

Η νόσος των βοοειδών εξελίχθηκε σε επιδημία, ενώ το 1996 ανακοινώθηκε επισήμως ότι είχε μεταδοθεί και στον άνθρωπο.

Ο Σαμούρα, (26.10.1981) με θητεία στη Γκέτεμποργκ και την Ασιρίσκα, είναι βραχύσωμος και ταχύς και όχι ο κλασικός επιθετικός κρούσης.

Η κτηνοτροφία στη Βρετανία κατέρρευσε, εκατομμύρια βοοειδή θανατώθηκαν για προληπτικούς λόγους, ενώ μέχρι το Σεπτέμβριο του 2000, 80 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τη νέα μορφή σπογγώδους εγκεφαλοπάθειας.

Στις συζητήσεις χθες δεν υπήρξε κατάληξη, αλλά παραμένει μια επιλογή.

Ανακαλύφθηκε ότι ο μολυσματικός παράγοντας στις σπογγώδεις εγκεφαλοπάθειες δεν είναι ιός, δεν είναι βακτήριο ούτε παράσιτο, αλλά μια παθολογική πρωτεΐνη.

Ο Αναστόπουλος δεν έχει καταλήξει σε κάποιον από τις άλλες περιπτώσεις επιθετικών που υπάρχουν στη λίστα του, αν και χθες υπήρξαν πληροφορίες για το ενδεχόμενο απόκτησης και δεύτερου επιθετικού(!) με τα χαρακτηριστικά του παίκτη περιοχής αν καταστεί δυνατόν τις επόμενες μέρες.

Όταν η πρωτεΐνη αυτή βρεθεί σε υγιή οργανισμό, τροποποιεί τις φυσιολογικές πρωτεΐνες των νευρικών κυττάρων και καταστρέφει τα νευρικά κύτταρα, προκαλώντας τελικά το θάνατο του οργανισμού.

Ο ΘΕΜΗΣ ΚΟΥΛΟΥΧΕΡΗΣ παρουσιάστηκε χθες επίσημα από την ΠΑΕ Άρης πριν από την συνέντευξη Τύπου του Αναστόπουλου και μια μέρα πριν από την ονομαστική του γιορτή.

Ο νέος μολυσματικός παράγοντας ονομάστηκε «πράιον» (prion).

Πήρε τη φανέλα με το "43", επανέλαβε πως η επιλογή του Άρη είναι συνειδητή και αποτελεί για τον ίδιο ευκαιρία για νέο ξεκίνημα στην καριέρα του και το απόγευμα έκανε για πρώτη φορά προπόνηση με τη νέα του ομάδα, αφού γνώρισε τους συμπαίκτες του.

Αποκαλύφθηκε τότε μια ανατριχιαστική πρακτική που είχε τεθεί σε εφαρμογή στην κτηνοτροφία από το 1926, «χωρίς να έχει παρουσιαστεί κανένα πρόβλημα», όπως σημειώνουν οι αρμόδιοι: ό,τι περίσσευε από τα σφάγια και δεν μπορούσε να διοχετευθεί στην ανθρώπινη κατανάλωση, ενσωματωνόταν στις ζωοτροφές, προκειμένου να αυξηθεί η παραγωγή γάλακτος στα εκτρεφόμενα ζώα.

Για την ενδεκάδα που θα παραταχθεί το απόγευμα της Δευτέρας θα προκύψουν συμπεράσματα στη σημερινή προπόνηση, καθώς χθες επιλέχθηκαν επί το πλείστον ασκήσεις κατοχής μπάλας και στο διπλό που έγινε δεν φάνηκε τίποτα σχετικό.

Η αρχική αιτία εμφάνισης της νόσου στα βοοειδή παραμένει άγνωστη. Όμως η εξάπλωσή της συνδέεται οπωσδήποτε με την προσθήκη ζωικών ιστών από μολυσμένα ζώα στις ζωοτροφές. Η σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια των βοοειδών δεν έχει ακόμη εξαλειφθεί στη Βρετανία, ενώ έχει εμφανιστεί και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Ευτυχώς η νόσος μεταδίδεται πιο εύκολα στο ίδιο είδος (από βοοειδές σε βοοειδές) παρά από το ένα είδος στο άλλο (από βοοειδές στον άνθρωπο). Επιπλέον όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν την ίδια ευπάθεια στη νόσο. Στην Ελλάδα δεν έχει ακόμη καταγραφεί κανένα κρούσμα είτε στα βοοειδή είτε στον άνθρωπο.

Η θλιβερή αυτή ιστορία δείχνει ότι πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σε κάθε νέα μέθοδο ή πρακτική που συνδέεται με την παραγωγή της τροφής. Κι αυτό γιατί είναι πιθανό, εκτός από την προσδοκώμενη αύξηση της παραγωγής, να υπάρξει κάποια απρόβλεπτη εξέλιξη, κάποιο κόστος που θα «πληρωθεί» δεκαετίες αργότερα. Μετατρέψαμε τις φυτοφάγες αγελάδες σε σαρκοφάγες, προκειμένου να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη από την αύξηση της παραγωγής και να καλυφθούν, υποτίθεται, οι ανάγκες διατροφής του ολοένα αυξανόμενου ανθρώπινου πληθυσμού. Το τίμημα που καλούμαστε να πληρώσουμε, 50 χρόνια αργότερα, δεν ξέρουμε ακόμη πόσο βαρύ θα αποδειχθεί ότι είναι.