Στις φυλακές Αλβανοί για πώληση ναρκωτικών

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ

11.1.1. Αντικείμενα

Προφυλακιστέοι κρίθηκαν χθες, με σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα Καβάλας, δύο νεαροί Αλβανοί, που κατηγορούνται για κατοχή και πώληση ναρκωτικών ουσιών.

Διευθύνει τη "συναυλία" της Ακρόπολης

Βασικά στοιχεία του αντικειμενοστραφούς προγραμματισμού αποτελούν τα αντικείμενα (objects).

Πρόκειται για τους Αντρέα Σέπα και Ελινόρ Χατιλάρι, 26 και 23 ετών αντίστοιχα, τους οποίους συνέλαβαν την προηγούμενη Παρασκευή άνδρες της Ασφάλειας Καβάλας, καθώς προσπάθησαν να πουλήσουν δέκα κιλά χασίς σε αστυνομικό, που παρουσιάστηκε ως αγοραστής.

Ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από τα αναστηλωτικά έργα της Ακρόπολης έχει όνομα. Είναι ο Χαράλαμπος Μπούρας και τιμήθηκε χθες από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με τη διάκριση του Ταξιάρχη του Φοίνικος

Αν ρίξουμε μια ματιά γύρω μας, θα παρατηρήσουμε ότι το περιβάλλον μας αποτελείται από αντικείμενα, τα οποία μπορούμε πολύ εύκολα να αντιληφθούμε και να χειριστούμε.

Έπειτα από σωματικό έλεγχο, που τους έκαναν στη συνέχεια, οι αστυνομικοί βρήκαν στην κατοχή τους και κατέσχεσαν ακόμη 13,5 κιλά χασίς, δύο κινητά τηλέφωνα και το χρηματικό ποσό των 250.000 δραχμών, που προέρχονταν από πώληση ναρκωτικών.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΤΗΜΕΡΤΖΗ

Ως παραδείγματα αντικειμένων μπορούμε να αναφέρουμε ένα αυτοκίνητο, μια μπάλα καλαθοσφαίρισης, ένα παγκάκι, ένα πορτοκάλι και έναν άνθρωπο (σχήμα 11.1).

Όπως προέκυψε, οι δύο Αλβανοί διέμεναν μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, αλλά πήγαν στην Καβάλα, με σκοπό να πουλήσουν ναρκωτικά.

Το αναστηλωτικό έργο της Ακρόπολης μοιάζει με μια συναυλία, με παρτιτούρες τις μελέτες. Ο Χαράλαμπος Μπούρας (που τιμήθηκε χθες από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κωστή Στεφανόπουλο) διευθύνει την "ορχήστρα" από ένα αόρατο πόντιουμ 28 χρόνια τώρα Σχ. 11.1. Αντικείμενα από το φυσικό περιβάλλον

Χθες, οδηγήθηκαν στις φυλακές Κομοτηνής.

Αν φαντασθούμε τα ερειπωμένα αρχιτεκτονικά μέλη ενός αρχαίου μνημείου σαν σκόρπιες αράδες και ημιτελείς λέξεις ενός κειμένου, που πρέπει να μπουν στη θέση τους για να διαβαστεί, ο καθηγητής της Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής κ. Χαράλαμπος Μπούρας δεν είναι ποιητής. Κάθε αντικείμενο είναι ευδιάκριτο και αυτάρκες, ενώ το σύνολο των χαρακτηριστικών του προσδιορίζουν με λεπτομέρεια τη φυσική του υπόσταση. Είναι, όμως, εκείνος που συνέταξε "τη γραμματική της λιθοδομίας" για να μιλιέται σωστά η γλώσσα της αποκατάστασης των μνημείων. Για παράδειγμα, μια μπάλα καλαθοσφαίρισης έχει σχήμα στρογγυλό, το υλικό κατασκευής της είναι το πλαστικό και το χρώμα της είναι πορτοκαλί. Είναι αυτός που επέβαλλε έναν "κώδικα επιστημονικής ηθικής" στη μεταχείριση των αρχαίων λίθων. Ο άνθρωπος έχει επίσης χαρακτηριστικά όπως όνομα, βάρος, ημερομηνία γέννησης, χρώμα ματιών κ.λπ. Σύμφωνα με αυτόν τον κώδικα, κανένα θραύσμα δεν μπορεί να βιάζεται, να τρυπιέται, να απολαξεύεται βάναυσα, να παρατοποθετείται από τους αναστηλωτές. Είναι εμφανές ότι τα χαρακτηριστικά ενός αντικειμένου καθορίζονται από τις τιμές των επιμέρους ιδιοτήτων τους.

"Η δική μου βράβευση οφείλεται στο έργο των συνεργατών μου.

Για παράδειγμα, το χρώμα της μπάλας καλαθοσφαίρισης είναι πορτοκαλί, το σχήμα της είναι στρογγυλό, το χρώμα των ματιών του ανθρώπου είναι καστανό.

Χωρίς αυτούς, δεν θα ήμουν, δεν θα έκανα τίποτα", δηλώνει εξ αρχής ο 69χρονος κ. Μπούρας, και αναφέρει τον αείμνηστο Αλέκο Παπανικολάου, τον Μανώλη Κορρέ, τον Νίκο Τογανίδη, τον Τάσο Τανούλα, την Μαίρη Ιωαννίδη, αλλά και όλους όσους συνέβαλαν στο έργο, "ιδιαίτερα τους τεχνίτες και τους μαρμαράδες, με πρώτο τον αείμνηστο Νίκο Σκαρή. Αν παρατηρήσουμε λεπτομερέστερα ένα αντικείμενο, θα διαπιστώσουμε ότι περιέχει και κανόνες συμπεριφοράς, "γνωρίζει" δηλαδή πως πρέπει να αντιδράσει όταν μια ενέργεια ασκηθεί επάνω του. Διδάχθηκα απ' όλους αυτούς", καταλήγει. Αν ρίξουμε τη μπάλα καλαθοσφαίρισης από κάποιο ύψος, αυτή θα αναπηδήσει στο πάτωμα, αν την πιέσουμε θα αλλοιωθεί το σχήμα της (σχήμα 11.2).

Το αναστηλωτικό έργο της Ακρόπολης μοιάζει με την εκτέλεση μιας μουσικής συναυλίας.

Σχ. 11.2 . Συμπεριφορά αντικειμένου μπάλας καλαθοσφαίρισης

Με παρτιτούρες τις μελέτες, εκατοντάδες διαφορετικά όργανα, σολίστες και χορωδούς.

Πως είναι όμως δυνατό να συνδυάσουμε τον καθημερινό μας κόσμο με τον κόσμο της Πληροφορικής;

Ο κ. Μπούρας είναι ο άνθρωπος που διευθύνει αφιλοκερδώς την ορχήστρα από ένα αόρατο πόντιουμ επί 28 ολόκληρα χρόνια.

Μα φυσικά με την προσομοίωση των συστατικών μιας εφαρμογής ως φυσικά αντικείμενα. Τιμήθηκε δε χτες, όχι μόνο για το έργο της Ακρόπολης που άλλαξε την πορεία των αναστηλώσεων των λίθινων κτιρίων στην Ελλάδα, αλλά και για μια λησμονημένη ελληνική αρετή: την προσφορά.

Σε μια εφαρμογή, ένα αντικείμενο είναι ο ομαδοποιημένος συνδυασμός κώδικα και δεδομένων, τα οποία έχουμε τη δυνατότητα να τα χειριστούμε ενιαία. Λιτός και λιτοδίαιτος, με τα γυαλάκια, την ευγένεια, το χαμηλό προφίλ, ο κ. Μπούρας μοιάζει με τον κλασικό λεπτολόγο καθηγητή που επιμένει να "ψειρίζει" τα σχέδια, τις εργασίες, την τεκμηρίωση, πριν και μετά την αποτύπωση, την απόδοση. Από την μεριά ενός προγραμματιστή, τα δεδομένα (data) αποτελούν τα χαρακτηριστικά και οι ενέργειες (operations) καθορίζουν τη συμπεριφορά ενός αντικειμένου. Είναι ο τύπος που πλένει ο ίδιος προσεκτικά τα πενάκια του σχεδίου από το μελάνι, για να μη χαλάνε. Οι ενέργειες στον αντικειμενοστραφή προγραμματισμό αναφέρονται και ως μέθοδοι (methods).

"Στην πραγματικότητα είναι ένας στρατευμένος. Το "χτίσιμο" μιας αντικειμενοστραφούς εφαρμογής , επιτυγχάνεται με τη δημιουργία και το χειρισμό αντικειμένων. Σημαία και ιδεολογία του, είναι το κέρδος των μνημείων", λέει γι' αυτόν ο μηχανικός Κώστας Ζάμπας. Σε μερικά αντικειμενοστραφή προγραμματιστικά περιβάλλοντα τα αντικείμενα της εφαρμογής μπορούν να δημιουργούνται είτε μέσω κώδικα είτε με τη βοήθεια κατάλληλων γραφικών εργαλείων, σε άλλα πάλι, δημιουργούνται μόνο μέσω κώδικα. "Το ελάττωμά του είναι ότι έχει μεγάλες απαιτήσεις, πρώτα από τον εαυτό του και μετά από τους άλλους", παρατηρεί η σύζυγός του, αρχιτέκτων Κορνηλία Χατζηασλάνη. Τα αντικείμενα μιας εφαρμογής μπορεί να είναι είτε γραφικά, είτε όχι.

Να είναι αυτός ο λόγος που το έργο της αναστήλωσης της Ακρόπολης καθυστερεί να ολοκληρωθεί;

Μερικά γραφικά αντικείμενα που υποστηρίζουν πολλά αντικειμενοστραφή προγραμματιστικά περιβάλλοντα, όπως μια φόρμα, ένα πλήκτρο εντολής, ένα πλαίσιο λίστας, ένα πλαίσιο σύνθετης λίστας, ένα πλαίσιο ελέγχου, ένα πλήκτρο εντολής και μια εικόνα φαίνονται στο σχήμα 11.3.

"Οι πιο πολλές μελέτες είναι έτοιμες από τη δεκαετία του '80", απαντά ο κ. Μπούρας.

Σχ. 11.3 . Γραφικά αντικείμενα μιας εφαρμογής

"Η σοβαρότερη καθυστέρηση οφειλόταν στους μηχανισμούς, τη χρηματοδότηση, που εμπόδιζαν την ανάπτυξη του έργου".

Πολλά από τα σύγχρονα προγραμματιστικά αντικειμενοστραφή περιβάλλοντα, προσφέρουν ένα αριθμό προκαθορισμένων αντικειμένων, τα ο ποία μπορούν να αξιοποιηθούν μέσα στην εφαρμογή.

Υπόσχεται δε ότι με την τεράστια ώθηση που δόθηκε με την επίλυση αυτών των προβλημάτων τα υπεσχημένα έργα θα έχουν αποδοθεί έως το 2004.

Φυσικά δεν περιορίζουν τον προγραμματιστή στο χειρισμό αυτών και μόνο των προκαθορισμένων αντικειμένων, αλλά του επιτρέπουν, μέσω εντολών προγράμματος, το σχεδιασμό νέων αντικειμένων προσαρμοσμένων στις δικές του ανάγκες.

Το έργο-σταθμός του Χαράλαμπου Μπούρα, που υπήρξε μαθητής του Αναστασίου Ορλάνδου και μνημονεύει ως δασκάλους του τον Ιωάννη Τραυλό και τον Ευστάθιο Στήκα, θεωρείται "η βυζαντινή ναοδομία στην Ελλάδα κατά τον 12ο αιώνα" που κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Εμπορική Τράπεζα και συνυπογράφεται με την πρώτη σύζυγό του, αείμνηστη Λασκαρίνα Μπούρα.

Σε μια εφαρμογή μπορούμε να συμπεριλάβουμε και μη γραφικά αντικείμενα.

Κι αυτό γιατί παρουσιάζει για πρώτη φορά πλήθος άγνωστα μνημεία, τα χρονολογεί, μελετά και αναλύει, όχι μόνο την αρχιτεκτονική μορφή αλλά και τον πλούσιο γλυπτό τους διάκοσμο.

Αυτό σημαίνει ότι το αντικείμενο υπάρχει, αλλά δεν έχει εξωτερικά χαρακτηριστικά.

Προχωρεί "στη σύνθεση της αρχιτεκτονικής με την ιστορική έρευνα".

Τέτοια ειδικά αντικείμενα σε μια εφαρμογή μπορεί να προσφέρονται έτοιμα από το περιβάλλον ανάπτυξης, αλλά μπορεί και ο προγραμματιστής να δημιουργήσει και καινούργια αντικείμενα, μέσα από τμήματα κώδικα.

Ποια είναι η θέση του κ. Χαράλαμπου Μπούρα, που είναι το μακροβιώτερο μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, όταν πρέπει να αποφανθεί για την τύχη ενός αρχαίου, που λ.χ. εμποδίζει κάποιο σύγχρονο αναπτυξιακό έργο; Στα αυτιά μας ηχεί σαν επωδός: "Να φωτογραφηθεί, να σχεδιασθεί λεπτομερώς, να αποτυπωθεί, να μελετηθεί εξαντλητικά, να αποδοθεί και να δημοσιευθεί". Ανεξάρτητα από την απόφαση για τη μοίρα του μνημείου. Γιατί αυτό είναι το πιο ουσιαστικό θέμα της προστασίας και ανάδειξης της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Στη Βραυρώνα και το Ηρώδειο

Για να βρούμε την αληθινά πρωτοπόρα συμβολή του Χαράλαμπου Μπούρα, τις αρχές που πρώτος εφάρμοσε και σήμερα έχουν πλέον καθιερωθεί ως κοινός τόπος, πρέπει να πάμε πίσω στο 1960, στην αναστήλωση μιας στοάς, που έκανε μόνος, χωρίς τα φώτα της δημοσιότητας και τα μεγάλα κονδύλια, σ' ένα απόμακρο ιερό της Αττικής, τη Βραυρώνα. "Στην αναστήλωση της Στοάς της Βραυρώνας δεν άγγιξε τα ερείπια σύγχρονο εργαλείο. Τα κομμάτια προσαρμόσθηκαν έτσι ώστε να μπορώ να τα διαλύσω και να τα επανατοποθετήσω. Το ίδιο και στην αναστήλωση του κλιμακοστασίου του Ηρωδείου το 1965", λέει με μια δόση περηφάνιας. Εκεί εφάρμοσε τις δυο αρχές που του πιστώνονται επιστημονικά: Την "αναστρεψιμότητα" των εργασιών - όρος δικός του που έχει καθιερωθεί - και τη διατήρηση της ακεραιότητας και αυτοτέλειας των αρθρωτών λίθινων κομματιών.