Οι συνέπειες επαναστάσεων και πολέμων στην Ευρώπη

ΔΙΚΤΥΟ

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 5.1

Υποτίθεται πως μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, επικρατεί στον πλανήτη μας ειρήνη.

Η τολμηρή πρόταση του Κούρκουλου…

Κλειστό συρμάτινο κυκλικό πλαίσιο βρίσκεται μέσα σε ομογενές μαγνητικό πεδίο με το επίπεδό του κάθετο στις δυναμικές γραμμές του πεδίου. Μετά τη σφαγή των εκατομμυρίων ανθρώπων, την καταστροφή των χιλιάδων πόλεων και χωριών και το δράμα τεράστιου αριθμού προσφύγων, θα νόμιζε κανείς ότι θα επικρατούσε η σύνεση.

Ε.Δ.Χ.

Κάποια στιγμή το μαγνητικό πεδίο αρχίζει να αυξάνεται με σταθερό ρυθμό και από την τιμή Β1=0,1Τ γίνεται Β2=0,5Τ σε χρόνο Δt=0,2s. Δυστυχώς όμως, ο άνθρωπος δεν αλλάζει.

Λυδία Κονιόρδου

Το πλαίσιο αποτελείται από Ν=100σπείρες. Το αίμα ρέει στη μαύρη ήπειρο, το Ιράκ προσπαθεί να θεραπεύσει τις πληγές του και στη γειτονική Γιουγκοσλαβία έχει ανάψει ένας πόλεμος, που είναι άγνωστο ποια αποτελέσματα θα έχει.

Αυτό κι αν είναι έκπληξη!

Το εμβαδόν κάθε σπείρας είναι Α=410-2 m2. Οι περισσότεροι των αντιμαχομένων αναφέρονται σε επαναστάσεις.

Η Λυδία Κονιόρδου προετοιμάζεται για Λυσιστράτη.

Η αντίσταση του πλαισίου είναι R=20Ω. Αλλά γιατί κηρύσσονται οι επαναστάσεις αυτές;

Το καλοκαίρι του 2004, η τραγική κόρη θα κατέβει στο αρχαίο τέμενος μεταμορφωμένη σε φοβερό θηλυκό, που υποκινεί και τις άλλες γυναίκες σε σεξουαλική απεργία προκειμένου να σταματήσει ο πόλεμος.

Να υπολογιστούν: α) η ηλεκτρεγερτική δύναμη που επάγεται στο πλαίσιο, β) η ένταση του ρεύματος που διαρρέει το πλαίσιο κατά τη διάρκεια του φαινομένου, γ) το ηλεκτρικό φορτίο που διέρχεται από μια τομή του σύρματος κατά τη διάρκεια του φαινομένου. Κατά τον Άγγλο καθηγητή, Ε. Τζ. Χοπσμπάουν, οι λέξεις είναι μάρτυρες, που συχνά μιλούν πιο καθαρά από τα ντοκουμέντα.

Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, η Λυδία Κονιόρδου μεταπηδά με τόλμη από την τραγωδία στην αττική κωμωδία.

Μερικές από τις λέξεις αυτές είναι "βιομηχανία", "βιομήχανος", "εργοστάσιο", "μεσαία τάξη", "εργατική τάξη", "καπιταλισμός", "σοσιαλισμός", "αριστοκρατία", "φιλελεύθερος", "συντηρητικός", "εθνικότητα", "οικονομική κρίση", "ωφελισμός", "στατιστική", "κοινωνιολογία", "ιδεολογία", "απεργία", "απαθλίωση" και άλλες.

Η ιδέα ανήκει στον Νίκο Κούρκουλο, διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, ο οποίος της ανέθεσε αυτό τον επιφανειακά παράτολμο ρόλο.

Να σημειωθεί ότι από το 1789, όταν ξέσπασε η γαλλική επανάσταση, μέχρι σήμερα, οι διαφοροποιήσεις που έγιναν στον κόσμο είναι σημαντικές.

Στόχος του είναι μια μεγάλη παραγωγή και μια καλά προετοιμασμένη, δυναμική παράσταση, που θα "μιλήσει" τις ημέρες των Ολυμπιακών Αγώνων, με λόγο θεατρικό και πολιτικό, για την ειρήνη.

Κανείς δεν θα μπορούσε την εποχή εκείνη να φανταστεί ότι ο άνθρωπος θα έφτανε στο σημερινό επίπεδο.

Και, όπως στον Αριστοφάνη η πολιτική σκοπιμότητα δεν παύει να ισχύει αλλά την απορροφάει ο μύθος, έτσι και στην προκειμένη περίπτωση.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, τότε, ήταν αγρότες.

Η σκοπιμότητα αυτής της πολιτιστικής πολιτικής του Εθνικού απορροφήθηκε από την είδηση πως, η Λυδία Κονιόρδου, η άξια τραγωδός της νέας γενιάς, κάνει ένα άλμα στην απέναντι όχθη, της κωμωδίας.

Σε χώρες όπως η Ρωσία, η Σκανδιναβία ή οι βαλκανικές, όπου η πόλη παρουσίαζε μικρή άνθηση, ο πληθυσμός ήταν αγροτικός, κατά 90% με 97%.

… και το άλμα τής Κονιόρδου στην κωμωδία

Ακόμη και σε περιοχές με ισχυρή αστική παράδοση, το αγροτικό ποσοστό ήταν εξαιρετικά υψηλό.

Αλλά, αν μας ξάφνιασε η ανάθεση από τον Κούρκουλο του ρόλου της Λυσιστράτης στην Κονιόρδου, η ίδια η ηθοποιός ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση με ενθουσιασμό.

Έφθανε στο 85% στη Λομβαρδία, στο 72%-80% στη Βενετία και στο 90% στην Καλαβρία και τη Λουκανία.

Κι έτσι το σχέδιο μπήκε μπροστά.

Στην Αγγλία, ο αστικός πληθυσμός ξεπέρασε τον αγροτικό για πρώτη φορά, το 1851.

Κατετέθη αρμοδίως η τυπική αίτηση της "Λυσιστράτης", για να κατοχυρωθούν οι ημερομηνίες παραστάσεων στην Επίδαυρο, αλλά και στο Ηρώδειο, τον Ιούλιο του 2004.

Προηγήθηκε η βιομηχανική επανάσταση στην Αγγλία.

Και, έως τότε, σκληρή προετοιμασία με εργαστήρια, πολύμηνες πρόβες, αρχικά της Κονιόρδου αλλά και του Χορού, και του θιάσου που θα αρχίσει σε λίγες ημέρες να σχηματίζεται.

Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία λύθηκαν τα δεσμά της παραγωγικής δύναμης των ανθρωπίνων κοινωνιών, οι οποίες κατόρθωναν να επιτύχουν τον συνεχή, ταχύ και απεριόριστο πολλαπλασιασμό αγαθών και υπηρεσιών.

Ο έγκαιρος προγραμματισμός της "Λυσιστράτης", έστω κι αν δεν συμπληρώνεται επί του παρόντος με όνομα σκηνοθέτη, δίνει στο φιλόδοξο σχέδιο τη σοβαρότητα ενός εγχειρήματος που όλοι ευχόμαστε να πετύχει.

Καμιά προηγούμενη κοινωνία δεν είχε κατορθώσει να ξεπεράσει τους περιορισμούς που επέβαλαν στην παραγωγή ή προβιομηχανική κοινωνική διάρθρωση, η ατελής επιστήμη και τεχνολογία και οι περιοδικοί κλονισμοί.

Εξάλλου, μην ξεχνάμε: ο πατριωτισμός και ο μιλιταρισμός δεν είναι αποκλειστικά ανδρικά συναισθήματα και οι κρυμμένες στους γυναικωνίτες τους Αθηναίες δεν έχουν στόχο το γέλιο, αλλά την ειρήνη…

Συνεπώς, η επανάσταση αυτή ωφέλησε τον άνθρωπο.

Ακολούθησε η γαλλική επανάσταση, που προκάλεσε το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. Αλλά για τον Γάλλο της μεσαίας τάξης δεν ήταν ούτε παθολογική ούτε αποκαλυπτική, αλλά πρώτα και κύρια η μόνη αποτελεσματική μέθοδος προστασίας της χώρας. Οι προοπτικές της γαλλικής μεσαίας τάξης είχαν άμεση εξάρτηση από τις προοπτικές ενός ενιαίου, ισχυρού και συγκεντρωτικού εθνικού κράτους. Ωστόσο, οι πόλεμοι που ακολούθησαν ήταν σκληροί. Συγκρούστηκαν στην Ευρώπη κράτη και συστήματα, αλλά τα αποτελέσματα ήταν ουσιαστικά.

"Η γαλλική επανάστασις και ο Ναπολέων", έγραφε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, "έκαμε, κατά τη γνώμη μου να ανοίξει τα μάτια του κόσμου. Πρωτύτερα τα έθνη δεν εγνωρίζοντο, τους βασιλείς τους ενόμιζαν ως θεούς της γης και ό,τι και αν έκαμναν το έλεγαν καλά καμωμένο. Διά αυτό και είναι δυσκολότερο να διοικήσεις τώρα λαόν".

Η ρωσική επανάσταση, το 1917, προκάλεσε επίσης σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και γεωγραφικές ανακατατάξεις. Κυρίως, όμως, στις συνέπειές της πρέπει να περιληφθούν εκατομμύρια νεκρών. Ο συγγραφέας Νικολάι Μπερδιάγεφ, στο βιβλίο του "ο νέος Μεσαίωνας", που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Π. Πουρνάρα, σε μετάφραση Προδρόμου Π. Αντωνιάδη, γράφει μεταξύ άλλων και τα εξής:

"Το παν κατέρρευσε. Ό,τι είχε προσφέρει στο επίπεδο του πολιτισμού στη Ρωσία προστασία και στήριγμα. Αυτό το λεπτό στρώμα πολιτισμού, αυτός ο αβρός πολιτισμός ήταν βιώσιμος μόνο κάτω από την προστασία της μοναρχίας, η οποία δεν επέτρεπε στην εξουσία του σκότους, που ακόμη δεν είχε ξεσπάσει, να πλημμυρίσει τα πάντα μέσα στο λαό. Η Ρωσία ήταν μια τεράστια αγροτική αυτοκρατορία με αδύναμα εξελισσόμενες κοινωνικές τάξεις, μ' ένα λεπτεπίλεπτο στρώμα πολιτισμού και με έναν τσάρο που συγκρατούσε την αυτοκρατορία αυτή και προστάτευε τον πολιτισμό της. Η τσαρική κυβέρνηση, συχνά πυκνά, μπορεί να καταδίωκε τα πολιτισμένα κοινωνικά στρώματα και να ασκούσε βία, αλλά ήταν επίσης αυτή που κυρίως έδωσε τη δυνατότητα της υπάρξεώς τους, είναι αυτή που μέχρι ένα ορισμένο χρονικό σημείο καθόρισε την ποιοτική και αξιολογική ιεραρχία, τους βαθμούς και τις τάξεις στη ρωσική ζωή. Με την πτώση του τσαρισμού άρχισε στη Ρωσία μία "απλοποιούσα ισοπέδωση".

Κανείς, βέβαια δεν μπορεί να υποστηρίξει το τσαρικό καθεστώς. Ιδίως σήμερα. Αλλά οι ηγέτες του υπαρκτού σοσιαλισμού συγκρότησαν μια άλλη "δυναστεία" που προκάλεσε το θάνατο, τον τρόμο και την απόγνωση σε ένα λαό, για χάρη του οποίου κηρύχθηκε η επανάσταση.

Β.