Κοινωνική αναστάτωση προκαλεί η τεχνολογία Δεν θα δημιουργηθεί κέντρο μεταναστών στη Μαλακάσα

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 3.9

Η μεταβιομηχανική εποχή άρχισε να παρουσιάζει ουσιαστικές μεταβολές και στον τομέα της εργασίας. Τη διαβεβαίωση ότι δεν πρόκειται να δημιουργηθεί κέντρο προσωρινής εγκατάστασης μεταναστών στην ευρύτερη περιοχή της Μαλακάσας έδωσε χθες στη Βουλή ο υφυπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Ευάγγελος Μαλέσιος. Ένας επίπεδος πυκνωτής έχει χωρητικότητα 10μF και φορτίζεται σε πηγή με τάση V=100V. Ο άνθρωπος άρχισε να μη ενδιαφέρεται για πολλά πράγματα, που στο πρόσφατο παρελθόν διαδραμάτιζαν ουσιαστικό ρόλο στη ζωή του.

Το θέμα τέθηκε από τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στο Υπόλοιπο Αττικής κ. Θόδωρο Πάγκαλο, ο οποίος εξέφρασε την άποψη ότι δεν είναι δυνατόν να δεχθεί "κύμα" μεταναστών η μικρή αυτή περιοχή της Αττικής, έχοντας υπόψη το κακό προηγούμενο του Λαυρίου.

Στη συνέχεια, αφού αποσυνδεθεί από την πηγή, οι οπλισμοί του απομακρύνονται έως ότου η απόσταση μεταξύ τους διπλασιαστεί. Οι λειτουργίες της φύσης, για παράδειγμα, τον ενδιαφέρουν μόνο αν εναρμονίζονται με τις επιθυμίες του.

Κατά τον πρώην υπουργό, η τοπική κοινωνία θα αντιδράσει σε μια τέτοια προοπτική όχι εξαιτίας μιας κακής εικόνας που έχει για τους μετανάστες, αλλά επειδή δεν μπορεί να κρατήσει το "βάρος" ενός "κύματος" μεταναστών που - όπως είναι φυσιολογικό - σε μια τέτοια περίπτωση θα κατέφευγαν στην ντόπια αγορά για εξεύρεση εργασίας.

Να υπολογιστούν: α) η νέα χωρητικότητα του πυκνωτή και β) η τάση του μετά την απομάκρυνση των οπλισμών του. Οι εποχές τον επηρεάζουν μόνο στο μέτρο που του προσδιορίζουν τον χρόνο των διακοπών του και ο καιρός μόνο στο μέτρο που ανατρέπει τα σχέδια για ταξίδι ή καθορίζει πια ρούχα θα φορέσει.

"Αδικαιολόγητες" ανησυχίες

Παράλληλα, αγνοεί τελείως πώς ζούσε ο βιομηχανικός άνθρωπος, που μπορεί να είναι ο πατέρας του ή να ήταν ο παππούς του και πώς ήταν διαμορφωμένο το περιβάλλον μιας μεγάλης βιομηχανίας ή βιοτεχνίας.

Τις ανησυχίες πάντως των τοπικών αρχών αλλά και των κατοίκων της Μαλακάσας ο υφυπουργός Δημόσιας Τάξης τις χαρακτήρισε αδικαιολόγητες.

Οι σκουπιδότοποι των εργοστασίων, ο θόρυβος του βιομηχανικού χυτηρίου, η βρόμικη φόρμα της δουλειάς, το δέμα με το μεσημεριανό φαγητό, η σκόνη, η καπνιά και η λίγδα που συναντούσε κανείς στους χώρους παραγωγής, είναι εικόνες άγνωστες στον σημερινό μαθητή του λυκείου, τον φοιτητή, ή το νεαρό υπάλληλο γραφείου.

Μάλιστα διευκρίνισε ότι ουδέποτε στις προθέσεις της κυβέρνησης ήταν η δημιουργία χώρων εγκατάστασης μεταναστών στη Μαλακάσα.

Ο μηχανικός, οι βοηθοί του, οι μαθητευόμενοι.

Αντίθετα, τόνισε ο κ. Μαλέσιος, επιδίωξη της ηγεσίας του υπουργείου ήταν η ανέγερση κτιρίων στο Στρατόπεδο Γερακίνη της Μαλακάσας καθώς και η εκμετάλλευση των ήδη υπαρχόντων, προκειμένου - όπως είπε - να στεγασθούν οι αστυνομικές υπηρεσίες και η Τροχαία της περιοχής, καθώς και ένα τμήμα των συνοριοφυλάκων.

Οι τελευταίοι δέχονταν συχνά και καμιά σφαλιάρα "για να προσέχουν", χωρίς να παρουσιάζουν ψυχολογικά προβλήματα.

"Δυστυχώς, πρόσθεσε, με τις φήμες που διέρρευσαν, οι κάτοικοι ανησύχησαν εκφράζοντας την αντίδρασή τους.

Κι όταν σουρούπωνε, σαπούνιζαν κεφάλι, λαιμό και χέρια, στην αυλή του εργοστασίου, για να βγει η μαυρίλα, έστω και αν η θερμοκρασία ήταν κάτω από το μηδέν.

Εμείς όμως δεν καταφέραμε να πείσουμε την τοπική αρχή με συνέπεια τα σχέδιά μας να μην πραγματοποιηθούν και τώρα να αναζητούμε άλλο χώρο στην ίδια περιοχή".

Με το "στουπί" στο ένα χέρι και το "κλειδί" ή το κατσαβίδι στο άλλο.

Ο κ. Μαλέσιος, απαντώντας στην παρατήρηση του κ. Πάγκαλου οι συνοριοφύλακες να μετεγκατασταθούν σε άλλες περιοχές - π.χ. στην Ήπειρο και κοντά στα σύνορα - έκανε γνωστό ότι στην Αττική υπηρετούν συνολικά 500 συνοριοφύλακες (300 στην Αθήνα, 100 στη Δυτική και 100 στη Βορειοδυτική Αττική) για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης.

Υπήρχε τότε, σωματική κούραση, αλλά επικρατούσε πνευματική υγεία. Και το παράπονο που διατύπωναν, συνήθως, είχε σχέση με το αφεντικό. Αν ήταν σκληρό, κρατούσε το προσωπικό πέρα από το προβλεπόμενο ωράριο. Αν ήταν "σφικτό" κατέβαλε χαμηλές αμοιβές.

Η εισβολή της τεχνολογίας άλλαζε την εικόνα του βιομηχανικού τεχνίτη ή εργάτη και τον τρόπο της απασχόλησής του. Ταυτόχρονα, αυξήθηκε ο όγκος των εργαζομένων στον τομέα των υπηρεσιών, οι οποίοι αγνοούν τον θόρυβο που κάνουν τα μηχανήματα όταν λειτουργούν, ή την αναστάτωση που προκαλεί μια βλάβη. Απασχολούνται σε χώρους ευπρεπισμένους, φορούν ενδύματα διαφορετικά από εκείνα του εργάτη ή της εργάτριας, έχουν τη δυνατότητα να πιουν τον καφέ τους στο γραφείο και να έλθουν σε επικοινωνία με τους γνωστούς τους, χρησιμοποιώντας το τηλέφωνο της επιχείρησης ή της υπηρεσίας. Επίσης, οι σωματικοί κίνδυνοι έχουν εκλείψει. Πρέπει να αναφερθεί, όμως, ότι αυξήθηκε η ψυχική ένταση. Ο καλοκάγαθος εργοδηγός αντικαταστάθηκε σε ορισμένες περιπτώσεις από τον αυστηρό διευθυντή, ο οποίος νομίζει ότι υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εργοδοσίας, αστυνομεύοντας τον χώρο που βρίσκεται στην αρμοδιότητά του, αντί να βρίσκει τρόπους αύξησης της απόδοσης του προσωπικού, χωρίς να συντελείται η πλήρης αλλοτρίωσή του.

Η στροφή προς τον τομέα των υπηρεσιών πρέπει να αποδοθεί στην αύξηση του αριθμού των πανεπιστημίων και των ανωτέρων σχολών και στη μείωση των επαγγελματικών και τεχνικών σχολών. Το πανεπιστήμιο, ή η ανώτερη σχολή προετοιμάζουν τον σπουδαστή κυρίως για το γραφείο, παρά για το εργοστάσιο ή την αγροτική καλλιέργεια και πιο συγκεκριμένα προάγουν εκείνο που ο οικονομολόγος των αρχών του αιώνα Θόρσταϊν Βέμπλεν ονόμαζε "η εσκεμμένα καλλιεργημένη ανικανότητα" σε ό,τι αφορά την εκτέλεση "βρόμικης δουλειάς".

Παρατηρείται επίσης, το φαινόμενο, ο απόφοιτος ανωτάτης σχολής να διεκδικεί πλέον την εργασία ως βασικό δικαίωμα, ενώ τα περιθώρια στην αγορά εργασίας συνεχώς στενεύουν. Κατά τη διεκδίκηση αυτού που οι απόφοιτοι πανεπιστημίου θεωρούν δικαίωμα, παρατηρούνται και συγκρούσεις, χωρίς ο αντικειμενικός παρατηρητής να μπορεί να προσδιορίσει επακριβώς την πλευρά στην οποία βρίσκεται το δίκαιο.

Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς και την κοινωνία των "αποβλήτων", δηλαδή τη "δευτερεύουσα" εργατική τάξη των εποχικώς εργαζομένων ή των μελών απροστάτευτων μειονοτήτων, που κυριολεκτικά αγωνίζονται για ένα κομμάτι ψωμί και ένα ποτήρι γάλα, για τα παιδιά.

Βέβαια, οι ανισότητες αυτές, σε μεγαλύτερη ή μικρότερη κλίμακα, υπήρχαν στις αναπτυγμένες χώρες. Η μεταβιομηχανική κοινωνία, όμως, εμφανίζεται με μια άλλη μορφή. Σε πολλές περιπτώσεις ανατρέπονται τα πάντα και σε άλλες διαμορφώνονται καταστάσεις που οδηγούν σε αδιέξοδα. Η εικόνα στον τομέα της απασχόλησης, που συνδέεται άμεσα με την κοινωνική ηρεμία, γίνεται ζοφερή και προκαλεί σοβαρότατες ανησυχίες στις κυβερνήσεις όλων των χωρών της Ευρώπης. Η μηχανοποίηση της εργασίας προκαλεί την εγκατάλειψη του εργατικού δυναμικού στη μοίρα του. Αυτό το εργατικό δυναμικό, όπως προαναφέρθηκε, στρέφεται ομαδικά προς τον τριτογενή τομέα της οικονομίας. Πόσους, όμως μπορεί να δεχθεί ο τομέας αυτός; Και οι υπόλοιποι πώς θα αποκατασταθούν επαγγελματικά;

Β.