Βασίλης Χατζηλίας,

Η Μύκονος δεν πεθαίνει

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΔΡΟΓΟΝΟ ΣΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

"Η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά δικαιούται να ανέβει με ταχύτερους ρυθμούς μέσα στο 1999 απ' ότι οι άλλες ευρωπαϊκές αγορές και -δεδομένης της ανοδικής πορείας αυτών- οπωσδήποτε και η δική μας πρέπει να ξεχωρίσει.

ΜΙΚΕΛΑ ΧΑΡΤΟΥΛΑΡΗ

Η κινητική θεωρία των αερίων μάς επιτρέπει να εξηγήσουμε γιατί δεν υπάρχει υδρογόνο στην ατμόσφαιρα της Γης, στην οποία δεσπόζουν το οξυγόνο και το άζωτο.

"Το στοίχημα της ΟΝΕ, το οποίο φαίνεται να κερδίζεται ως απόρροια της βελτίωσης των δημοσιονομικών μεγεθών, έχει θετικό αντίκτυπο στην ελληνική χρηματαγορά. Τι κοινό έχουν ο Τζέιμς Μποντ και η Μύκονος;

Η ερμηνεία σχετίζεται με την ταχύτητα διαφυγής από τη Γη, κάτι που θα μας απασχολήσει στην παράγραφο 3-13 αυτού του βιβλίου.

Στους επενδυτές συνιστώ μέρος των διαθεσίμων τους, που για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν θα τα έχουν ανάγκη, να τα τοποθετήσουν σε επιλεγμένους μετοχικούς τίτλους, ζητώντας ενημέρωση από ειδικούς και να αποφεύγουν τις τοποθετήσεις στηριζόμενοι σε φημολογίες. Και των δύο ο θάνατος αναβάλλεται για μια άλλη μέρα.

Σχ. 1.26 Εάν το σώμα βληθεί με ταχύτητα μικρότερη από την ταχύτητα διαφυγής επιστρέφει στην επιφάνεια της Γης.

"Όσον αφορά την κρίση στη Βραζιλία, πιστεύω ότι μια χώρα όπως αυτή, που βρίσκεται στο υπογάστριο της Αμερικής και που απορροφά τις μεγαλύτερες εξαγωγές της, δεν θα την αφήσουν να καταρρεύσει οικονομικά".

Αυτό το νησί που ξεμαδερώθηκε, όπως λένε οι ντόπιοι, αποσαθρώθηκε δηλαδή, τραυματίστηκε από τη διασταύρωσή του με της Γης τους κοσμικούς, δεν λέει να πεθάνει, όπως θα συμπεράνει καθένας που θα διαβάσει τα "Παραμιλητά" του Παναγιώτη Κουσαθανά (Ίνδικτος).

Όταν ένα σώμα βάλλεται από ένα σημείο της επιφάνειας της Γης με αρχική ταχύτητα υο κάνει ευθύγραμμη ή καμπυλόγραμμη κίνηση και επιστρέφει σε αυτή (σχ. 1.26).

Ταγμένος στη διάσωση της "άλλης" Μυκόνου, αυτός ο 55χρονος φιλόλογος επιμελήθηκε βιβλία για την ιστορία και τον πολιτισμό του νησιού.

Δεν θα επέστρεφε στη Γη μόνο αν η αρχική του ταχύτητα έπαιρνε την τιμή 11,2 km/s.

Ποτέ, ωστόσο, δεν ανέλαβε τον ρόλο του τιμητή, του εισαγγελέα, καταγγέλλοντας τα κακώς κείμενα προκειμένου να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη.

Αυτή την ταχύτητα τη λέμε ταχύτητα διαφυγής από την επιφάνεια της Γης.

Αλλά το αντίθετο: βάλθηκε να αναδείξει τις κρυφές χάρες της Μυκόνου.

Στο ύψος των 600 km, στα όρια δηλαδή της ατμόσφαιρας της Γης η ταχύτητα διαφυγής έχει τιμή 10,8 km/s (σχ. 1.27).

Και στο κλισέ του "όμορφου-νησιού-που-αλλοτριώθηκε", αντιπαρέβαλε την τολμηρή άποψη τού "αλλοτριωμένου-νησιού-που-βαστά-ακόμα-μια-μαγεία-και-περιμένει-την-ευκαιρία-να-την-αποκαλύψει".

Σχ. 1.27 Εάν το σώμα βληθεί με ταχύτητα μεγαλύτερη ή ίση από την ταχύτητα διαφυγής και η κατεύθυνση της αρχικής ταχύτητας είναι κατάλληλη, τότε διαφεύγει οριστικά στο διάστημα.

Μίλησε φυσικά ο Κουσαθανάς και για την ενδοτικότητα των ντόπιων, "που ξεπερνούν σε απληστία και ακαλαισθησία τους επήλυδες", και για τη δειλία των τοπικών πολιτικάντηδων, και για τη ματαιοδοξία, την κουφότητα των "φίλων" του νησιού.

Η θερμοκρασία της ατμόσφαιρας στο ύψος αυτό είναι περίπου 1500 Κ.

Όμως έσκαψε και βαθύτερα, προχωρώντας σε μια παρέμβαση που αποδείχθηκε πιο γόνιμη κι ας ξεκίνησε μοναχικά.

Στη θερμοκρασία αυτή, όπως προκύπτει από τη σχέση [pic] τα μόρια του οξυγόνου θα είχαν ενεργό ταχύτητα 1,1 km/s και τα μόρια του υδρογόνου ενεργό ταχύτητα 4,4 km/s.

"Παραμιλητά".

Ας υποθέσουμε ότι σ’ αυτό το ύψος βρίσκεται μια ποσότητα Ν μορίων οξυγόνου και Ν μορίων υδρογόνου.

Σε μικρόψυχους καιρούς, μας εξηγεί ο Κουσαθανάς, κατά τους οποίους καταργείται ο διάλογος, η μόνη διέξοδος "δεν μπορεί παρά να είναι το κατά μόνας παραμιλητό…".

Από το διάγραμμα της κατανομής των ταχυτήτων κατά Maxwell- Boltzmann, για τα δύο αέρια (σχ. 1.28) προκύπτει ότι, πρακτικά, κανένα μόριο του οξυγόνου δεν έχει ταχύτητα ίση με την ταχύτητα διαφυγής και έτσι όλη η ποσότητα του οξυγόνου παραμένει στη γήινη ατμόσφαιρα.

Δώδεκα χρόνια τώρα "παραμιλά" αυτός ο ακραιφνής Μυκονιάτης για να εμβολιάσει, όπως λέει, τον αναγνώστη με το άρωμα του τόπου του και να αναδείξει την αθέατη ψυχή της Μυκόνου που κρύβεται πίσω από την εκτυφλωτική βιτρίνα της.

Αντίθετα, υπάρχει μεγάλος αριθμός μορίων υδρογόνου τα οποία έχουν ταχύτητες μεγαλύτερες από την ταχύτητα διαφυγής.

Τα "Παραμιλητά" του είναι άρθρα που επαναφέρουν στο προσκήνιο διηγήματα λογοτεχνών της Μυκόνου, λαϊκά παραμύθια, δημοτικά τραγούδια, σχόλια επώνυμων περιηγητών, δημόσια έγγραφα από τον 18ο αιώνα με αποφάσεις της κοινότητας - π.χ. για τον εξοστρακισμό μιας άσεμνης γυναίκας ή για τη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη - περιγραφές των παλιών τύπων του νησιού αλλά και της σπουδαίας Μέλπως Αξιώτη, περιγραφές της γεμάτης βάσανα και στερήσεις καθημερινότητας κ.ο.κ., καταγράφοντας παράλληλα και το μυκονιάτικο ιδίωμα.

Φυσικά δε διαφεύγουν όλα αυτά τα μόρια.

Ο Κουσαθανάς τα δημοσίευε στην εφημερίδα "Μυκονιάτικη", για να ενεργοποιήσει τις αντιστάσεις των ντόπιων.

Διαφεύγουν μόνο εκείνα που η ταχύτητά τους έχει τον κατάλληλο προσανατολισμό, με την προϋπόθεση ότι δε συγκρούονται με άλλα μόρια.

Τώρα τα χτένισε, τα ταξινόμησε, τα συγκέντρωσε και τους έδωσε νέα πνοή, ανοίγοντάς τα σε ένα πλατύτερο κοινό.

Σχ. 1.28

Έτσι τα "Παραμιλητά Α' και Β'" διαβάζονται σαν ένα σπονδυλωτό ιστορικό μυθιστόρημα, πλούσιο σε πλοκή και χαρακτήρες, που ζωντανεύει έναν κόσμο γοητευτικό, ο οποίος αν και ξεπνοϊσμένος από την επέλαση του μαζικού και λαίμαργου τουρισμού, παραμένει ζωντανός.

Στο διάστημα των [pic]ετών που πέρασαν από τότε που δημιουργήθηκε το πλανητικό μας σύστημα, το υδρογόνο που υπήρχε αρχικά, διαχεόμενο στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, διέφυγε σιγά - σιγά από το βαρυτικό πεδίο.

Τα παρατσούκλια, με τα οποία οι Μυκονιάτες στολίζουν ακόμα και σήμερα όχι μόνο τους συντοπίτες τους αλλά και τους ξένους, είναι μια μεγάλη απόδειξη ότι βαθιά μέσα τους επιζεί η μυκονιάτικη ψυχή.

Παρατήρηση: Με τον ίδιο τρόπο εξηγείται γιατί η Σελήνη - στην οποία η ταχύτητα διαφυγής από την επιφάνεια είναι 2,37 km/s - δεν έχει καθόλου ατμόσφαιρα και γιατί στον Άρη (ταχύτητα διαφυγής από την επιφάνεια 4,97km/s) η ατμόσφαιρα είναι πολύ αραιή.

Τα "ξεβρίσια" ή "εγκωμίατα" είναι μια συνήθειά τους, που την συναντάμε ήδη στις επιγραφές της Δήλου και που εκφράζει την περιπαικτική τους διάθεση. Σαρλιά από το Σαρλό, βάφτισαν μια γυναίκα που κουτσαίνει. Αφτέλα αλλά και Μινγκ, εκείνον που έχει αυτιά σαν μαχητικού αεροπλάνου, Κεροσβήστη αυτόν με τη γαμψή μύτη. Άσφαιρο, Λειψοπούλη ή Άψωλο εκείνον τον γαμπρό που δεν κατάφερε να συνευρεθεί με τη νύφη την πρώτη νύχτα του γάμου. Δίκαυλο, αυτόν που κοκορεύεται για τις ερωτικές του επιδόσεις, Φουμαρούφα τη δεινή καπνίστρια, Στούμπερμαν τον κοντό. Και η παραγωγή συνεχίζεται με την αφομοίωση ακόμα και ξένων λέξεων. Έτσι, π.χ., ακούμε το Ιτής από το Ε.Τ. (Extra Terrestrial για κάποιον δύσμορφο. Τελικά, διαβάζοντας τούτο το βιβλίο, διασκεδάζει, κεντρίζεται και, μαγεύεται κανείς, πιο γεμάτα, μερικές φορές, απ' ό,τι αν ξεσάλωνε στα κλαμπ, ή τις παραλίες του νησιού.