Παράλληλη Αναζήτηση
Σχεδιάζουμε αυτοσχεδιάζοντας ΜΙΜΗΣ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ
Παράδειγμα 9
«Καληνύχτα, ευγενικέ πρίγκιπα»
Να υπολογίσετε τη χωρητικότητα σφαιρικού αγωγού ακτίνας R.
Απόψε, στις πέντε παρά τέταρτο, το ελληνικό θέατρο κηδεύει τον πρίγκιπά του. Πριν καλά καλά συνειδητοποιήσουν το τετελεσμένο γεγονός, φίλοι και συγγενείς του Μίμη Κουγιουμτζή, κεραυνοβολημένοι από την είδηση του τέλους του, θα συγκεντρωθούν στην εκκλησία της Παναγίτσας στο Παλαιό Φάληρο, για το τελευταίο αντίο
Στη συνέχεια να θεωρήσετε τη γη ως σφαίρα με ακτίνα R = 6 600 km και να υπολογίσετε τη χωρητικότητά της.
Παρακολουθώντας αυτές τις ημέρες τα ρεπορτάζ από το ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού στην Κίνα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αναμένεται να υπάρξουν αποτελέσματα προς όφελος και της δικής μας χώρας.
Είναι δύσκολο όμως να πειστεί κανείς γι' αυτό παρακολουθώντας τις ανταποκρίσεις που υποστηρίζουν ότι κεντρικός στόχος της ελληνικής αντιπροσωπείας ήταν η προώθηση του ελληνικού λαδιού στη μεγάλη αγορά της Κίνας.
«Η σημερινή ημέρα για όλους εμάς στο Θέατρο Τέχνης αλλά και για όλο το ελληνικό θέατρο είναι ημέρα μεγάλης θλίψης. Χθες τη νύχτα ο Μίμης Κουγιουμτζής μας άφησε…». Μ' αυτά τα «συγκινημένα» λόγια ξεκίνησαν και οι δύο παραστάσεις στο «Υπόγειο» του Θεάτρου Τέχνης και στης «Φρυνίχου», αφιερωμένες στον άνθρωπο που αφιερώθηκε στο θέατρο
Μου κάνει εντύπωση, γιατί πριν από περίπου τρεις μήνες ανάλογα ήταν τα ρεπορτάζ από το αντίστοιχο ταξίδι του πρωθυπουργού στην Ιαπωνία. Ο Μίμης Κουγιουμτζής, ηθοποιός, σκηνοθέτης, δάσκαλος εγκατέλειψε, παρά τη θέλησή του, το θέατρο. Δεν λέω ότι δεν είναι καλό να προωθηθεί το ελληνικό λάδι στο εξωτερικό. Έπειτα από ραγδαία επιδείνωση της υγείας του «αποχώρησε» ξημερώματα Σαββάτου - της οσίας Ευδοκίας. Μα, αναρωτιέμαι, είναι δυνατόν αυτό να είναι το πρώτο θέμα στην ατζέντα του κ. πρωθυπουργού; Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας, που ο Μίμης πάντα χόρευε, όπου κι αν το άκουγε, τον συνόδεψε βάζοντας αυτή την παράξενη πινελιά… Αποτελεί το λάδι το εθνικό μας προϊόν;
Πριν από τρεις μήνες παρουσιάστηκαν τα πρώτα προβλήματα, που τα αντιμετώπισε με έναν ξεχωριστό τρόπο.
Είναι το προϊόν στο οποίο στηρίζουμε τη στρατηγική ανάπτυξης;
Κράτησε για τον εαυτό του την πληροφορία, πως έχει όγκο σε ένα από τα ζωτικά του όργανα, και συνέχισε τη δουλειά, επιβάλλοντας με τη συμπεριφορά του τη διακριτικότητα.
Δεν νομίζω.
Οργάνωσε την ιδέα που είχε για μια παράσταση αφιερωμένη στα 60 χρόνια του Θεάτρου Τέχνης.
Έχω την αίσθηση ότι αρμενίζουμε με βάρκα την ελπίδα.
Κάλεσε σε προσκλητήριο όσους Έλληνες συγγραφείς είχαν συνεργαστεί με το Θέατρο Τέχνης και διεξήγαγε διαγωνισμό για τους νεώτερους με θέμα τον στίχο «Ονειρεύτηκα όνειρο μεγάλο», από το μεγάλο ποίημα «Καημός» του Κουν.
Ο σχεδιασμός εξαντλείται στα όρια του αυτοσχεδιασμού.
Δεσμεύσεις, υποχρεώσεις, αφοσίωση, συνέπεια τον κράτησαν όρθιο ώς την επέτειο θανάτου του Κάρολου Κουν, 14 Φεβρουαρίου.
Σε μια χώρα όπως είναι η Κίνα, με μια ιλιγγιώδη αναπτυξιακή πορεία και με παραγωγές προϊόντων που κατακλύζουν όλο τον κόσμο, βεβαίως και θα ήταν πολύ δύσκολο ελληνικά προϊόντα να διεισδύσουν και να μπορέσουν να αντέξουν στον ανταγωνισμό.
Διάλεξε να μη μοιραστεί με κανέναν το ζοφερό γεγονός.
Η κριτική μου δεν είναι συγκυριακή και δεν αναφέρεται μόνο στη σημερινή κυβέρνηση.
Μπορεί και να μην του έδωσε σημασία.
Θεωρώ πως αρκετά χρόνια τώρα ζούμε… στον κόσμο μας.
Δεν καταδέχτηκε τη συναλλαγή με την αρρώστια του.
Και με τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Ήταν τέτοιες οι προδιαγραφές αυτού του ανάλαφρου και κρυφού, του ψύχραιμου και του αποφασισμένου άνδρα με τη νεανική ψυχή.
Κάνουμε εξωτερική πολιτική με υποβαθμισμένη την οικονομική μας διπλωματία.
Ένα πλάσμα μεγάλης περηφάνιας και γενναιοδωρίας.
Υπογράφουμε μνημόνια συνεργασίας, τα οποία όμως στη συνέχεια ελάχιστη πρακτική σημασία έχουν.
Τις δύο τελευταίες εβδομάδες που νοσηλευόταν στο «Υγεία» τον έβλεπαν μόνο οι πιο κοντινοί του άνθρωποι.
Εάν θα μπορούσε κάτι να διεκδικήσει ο Έλληνας πρωθυπουργός από την ηγεσία της Κίνας, αυτό θα ήταν μια συμφωνία για μερικές καραβιές Κινέζων τουριστών, που θα επισκέπτονταν την Ελλάδα.
Ο αδελφός του, η Ρένη Πιττακή και η αφοσιωμένη συνεργάτις του Γεωργία Σιδερή.
Εδώ θα μπορούσε να υπάρξει ένα επεξεργασμένο πακέτο προσφορών από το υπουργείο Τουρισμού προς την Κίνα, σε μια χώρα που, παρά τα καπιταλιστικά της θαύματα, παραμένει κομμουνιστική, έχει κεντρικό σχεδιασμό, άρα σε μεγάλο βαθμό ορίζει και σχεδιάζει κεντρικά και την κοινωνική της πολιτική και τον τουρισμό.
Οι μόνες κουβέντες που έκανε μαζί τους αφορούσαν στην επικείμενη παράσταση.
Μα για να γίνει κάτι τέτοιο, χρειάζεται πρώτα απ' όλα να συνειδητοποιήσουμε εμείς οι Έλληνες και κυρίως οι κυβερνώντες τη δύσκολη θέση στην οποία έχουμε περιέλθει.
Μια τρυφερή ψευδαίσθηση ζωής.
Ο παραγωγικός οικονομικός ιστός μέρα τη μέρα αποσυντίθεται και συρρικνώνεται.
Ώς το τέλος.
Χάνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας και στη θέση τους δεν αναδεικνύονται καινούργιες, παρά τις ρητορικές υπερβολές οικονομικών παραγόντων και πολιτικών.
Κι έτσι, όλοι θυμούνται τον Μίμη όπως ήταν πάντα.
Π.χ. περισσεύει τον τελευταίο καιρό ο κομπασμός κυβερνητικών στελεχών για την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων, τα οποία επενδύονται στην ενέργεια.
Έναν καλλιτέχνη δοσμένο στο Θέατρο Τέχνης, μια ευγενική ψυχή, έναν ποιητικό άνθρωπο.
Αυτό από πρώτη άποψη είναι σημαντικό.
«Δεν μ' ενδιαφέρει η ποιότητα αλλά η ποίηση» μου είχε πει, μ' αυτόν τον ιδιαίτερο δικό του ρεαλιστικό τρόπο, που έλεγε τα πιο «φευγάτα» πράγματα.
Αν κανείς όμως το αποκωδικοποιήσει, θα ανακαλύψει ότι είναι περίπου άνθρακας ο θησαυρός.
Ο Μίμης Κουγιουμτζής ευτύχησε να ζήσει τη ζωή που ήθελε.
Ο λόγος είναι ότι οι επενδύσεις στον τομέα της ενέργειας δημιουργούν απειροελάχιστες θέσεις εργασίας και κυρίως το επενδυμένο κεφάλαιο πηγαίνει σε μηχανές και νέες τεχνολογίες που είναι και αυτές εισαγόμενες.
«Οι ζωντανοί, όσο ανασαίνουν ρισκάρουν» δήλωνε δύο μήνες πριν, στην τελευταία του συνέντευξη στα «ΝΕΑ».
Την ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά, στην πόλη της τη Θεσσαλονίκη η Βιομηχανία Λιπασμάτων, που για σαράντα χρόνια αδιαλείπτως λειτουργούσε, οδηγείται σε κλείσιμο.
Γεννημένος στον Πειραιά το 1936 και «ξαναγεννημένος» στο Θέατρο Τέχνης δούλεψε σ' αυτό από το 1959 αδιαλείπτως 44 χρόνια.
Εξακόσιες πενήντα οικογένειες θα βρεθούν στο δρόμο και το πλήγμα θα είναι πολλαπλάσιο για την τοπική αγορά.
Ηθοποιός με στόχο το συνολικό αποτέλεσμα και όχι την προσωπική του επιτυχία, έπαιξε ρόλους από το αρχαίο δράμα, το κλασικό, σύγχρονο ξένο και ελληνικό ρεπερτόριο σε περισσότερα από 100 έργα.
Ένα ταξίδι κυβερνητικών στελεχών στην πόλη μας γι' αυτό το θέμα ίσως θα ήταν πιο χρήσιμο, πιο αποδοτικό από πολλές άλλες δραστηριότητες.
Δάσκαλος, από το 1966 στη Δραματική Σχολή, με δύναμη στον αυτοσχεδιασμό, δίδασκε παίρνοντας και δίνοντας ενθουσιασμό, χιούμορ και ζωντάνια στους μαθητές του.
Μετά τον θάνατο του Κουν, ο Κουγιουμτζής ως αναπληρωτής, διευθύνων σύμβουλος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Θεάτρου Τέχνης, κράτησε σθεναρά, μαζί με τον Γιώργο Λαζάνη, τις υποθήκες του Δασκάλου τους. Σκηνοθέτης που αυτοχαρακτηριζόταν «εμπειρικός», όχι τόσο για να μειώσει την αξία του, όσο για να αποδώσει τη διαδικασία της δουλειάς του, έχει σκηνοθετήσει περισσότερες από 25 αξιόλογες παραστάσεις, με κορυφαίες τις: «Γέρμα», «Πλούτος», «Η πραγματικότητα είναι εδώ».
Η τελευταία του ολοκληρωμένη δουλειά, στην παράσταση που παίζεται τώρα στο Θέατρο της οδού Φρυνίχου «Μια φορά κι ένα λεπτό», καθρεφτίζει το ενδιαφέρον και την ώθηση που έδινε στους νέους. Ανέβασε με παιδιά και για παιδιά φρέσκες παραστάσεις όπως «Οι δίδυμοι της Βενετίας», «Τα ραβδιά των τυφλών», «Ο μικρός πρίγκιπας», «Παροδύσσεια», «Μια φορά κι ένα λεπτό» και γύρισε την ταινία «17 στα 18».
Έχοντας συνείδηση της σημασίας και του ρόλου του Κάρολου Κουν στην πορεία και την εξέλιξη του ελληνικού θεάτρου, ο Μίμης Κουγιουτζής κινηματογραφούσε από πολύ νωρίς και συστηματικά, στιγμιότυπα, πρόβες, παραστάσεις, από τη ζωή του Θεάτρου Τέχνης. Ένα πολύτιμο, ιστορικό υλικό αποτυπωμένο σε χιλιάδες μέτρα σελιλόιντ, που συχνά ζητούσε από την Πολιτεία να αξιοποιηθεί.
Άνθρωπος συναισθηματικός, χαμηλών τόνων, καλλιτέχνης εργατικός, αφοσιωμένος, αντιπροσώπευε αυτά τα ευγενικά πλάσματα μιας εποχής που φεύγει πια. Έφυγε στην αρχή της άνοιξης αθόρυβα, όπως έζησε. Η παρουσία του όμως ήταν ουσιαστική για το θέατρό μας.
Να συνεχιστεί η παράδοση του Θεάτρου Τέχνης
Ο υπουργός Πολιτισμού κ. Ευάγγελος Βενιζέλος εξέφρασε τη βαθιά θλίψη του για τον θάνατο του Μίμη Κουγιουμτζή, που χαρακτήρισε «μεγάλη απώλεια για το ελληνικό θέατρο», καταλήγοντας στη σημαίνουσα δήλωση, πως «η Πολιτεία θα στηρίζει με κάθε δυνατό τρόπο τη συνέχεια και την παράδοση του Θεάτρου Τέχνης».
Στο ταλέντο, τη συνέπεια, την εργατικότητα και την αφοσίωσή του στην τέχνη αναφέρεται και η ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας Για την απώλεια του σημαντικού θεατράνθρωπου εξέδωσε ανακοίνωση ο πρόεδρος Περικλής Κούκος και το Δ.Σ. του Ελληνικού Φεστιβάλ, αναφερόμενοι στη «ζωντάνια, το χιούμορ και τη ζεστασιά» του σκηνοθέτη της παράστασης «Οιδίπους επί Κολωνώ» που θα ανοίξει τα φετινά Επιδαύρια.
