Δύο κατηγορίες πολιτών με διαφορετική νοοτροπία ΝΤΟΛΙ ΠΑΡΤΟΝ

Α ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Αυτοί που υποστηρίζουν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας, την προάσπιση της ιστορίας, των παραδόσεων και των συμβόλων της και την παρεμπόδιση της διαμόρφωσης μειονοτήτων, εκτός της μουσουλμανικής που υφίσταται και τυγχάνει πλήρους προστασίας, αποκαλούνται ρατσιστές και εθνικιστές.

Οι θαυμαστές της βρίσκουν δουλειά στο Ντόλιγουντ

Κείμενο 1 [Μουσεία του κόσμου]

Εκείνοι που αποκαλούν τους λαθρομετανάστες πολιτικούς πρόσφυγες και ζητούν γι' αυτούς στεγαστική και επαγγελματική αποκατάσταση ενώ η ανεργία έχει εκτιναχθεί στα ύψη, εκείνοι που θεωρούν "αδελφούς" τους Ασιάτες και τους Αφρικανούς που μεταφέρονται στη χώρα μας παράνομα με σαπιοκάραβα δουλεμπόρων και περιφέρονται αξιολύπητοι στα αστικά κέντρα, εκείνοι που χαρακτηρίζουν ασήμαντη και όχι τόσο επικίνδυνη την παράνομη είσοδο εγκληματιών, οι οποίοι αφήνουν στο πέρασμά τους νεκρούς και τραυματίες, θεωρούνται προοδευτικοί. Όταν η Ντόλι Πάρτον, η ιδιόμορφη τραγουδίστρια της κάντρι, αντίκρυσε για πρώτη φορά το Χόλιγουντ, μια επιθυμία της καρφώθηκε στην ξανθιά της χαίτη: το "Χ" να γίνει "Ντ".

Όσο πολύπλευρη είναι η ζωή του ανθρώπου, τόσο πολυάριθμα είναι και τα είδη των μουσείων: μουσεία τέχνης, επιστημών, φυσικής ιστορίας, αρχαιολογικά, ιστορικά, εθνολογικά, λαογραφικά, νομισματικά, πολεμικά, ναυτικά… Οι δεύτεροι κραυγάζουν.

Και τα κατάφερε.

Ο κατάλογος είναι ατελείωτος! Βγαίνουν στα "παράθυρα" των τηλεοράσεων και διατυπώνουν απόψεις, που κάνουν τον απλό πολίτη να διερωτηθεί:

Το Ντόλιγουντ είναι όλος ο κόσμος της στο Τενεσί, το μεγάλο πάρκο στην πατρίδα της που δίνει δουλειά στους χιλιάδες θαυμαστές της.

Τα μουσεία δε στεγάζονται μόνο σε κτίρια που χτίστηκαν ειδικά γι' αυτό το σκοπό. "Είναι Έλληνες αυτοί;".

Το Ντόλιγουντ δεν είναι απλά ένα μουσείο.

Πολλά μουσεία αρχικά ήταν σπίτια (όπως το Μουσείο Μπενάκη) ή παλάτια (όπως το Ερμιτάζ, το παλάτι του Τσάρου στην Πετρούπολη) ή ακόμα και παλιά εργοστάσια! Τους απαντάς καταφατικά.

Είναι μία ολόκληρη πόλη, μία κουλτούρα των βουνών, των γελαδάρηδων, των δειλινών με κιθάρα και ψητές πατάτες, των ροντέο και των μελιστάλαχτων τραγουδιών της Ντόλι.

Αλλά κι ένας υπαίθριος χώρος, ένα ενυδρείο, ένας βοτανικός ή ζωολογικός κήπος μπορούν να είναι μουσεία. "Μα μιλούν για τους Αλβανούς και τους Πακιστανούς ανέργους", απορούν.

Το Ντόλιγουντ είναι η ιδέα της 57χρονης τραγουδίστριας να προσφέρει στους θαυμαστές της τα πάντα γύρω από αυτήν χωρίς να τους έχει ενοχλητικά κοντά της.

- Το μεγαλύτερο μουσείο του κόσμου είναι το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Νέας Υόρκης, στις ΗΠΑ.

Το επιβεβαιώνεις. Όσοι από αυτούς επιθυμούν να εργαστούν γίνονται υπάλληλοι στη βιβλιοθήκη και στο μουσείο ή δουλεύουν στη φάρμα και στο δάσος.

Αποτελείται από 19 διαφορετικά κτίρια, που επικοινωνούν μεταξύ τους εσωτερικά, συνολικής έκτασης 9 στρεμμάτων (9.000 τ.μ.)!

"Και για τους Έλληνες ανέργους ποιος θα μιλήσει;". Η ίδια δεν είναι μόνιμα εκεί.

- Το μεγαλύτερο μουσείο της Ευρώπης είναι το Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο, με συνολική έκταση 7 στρεμμάτων.

Στο ερώτημα αυτό δεν υπάρχει απάντηση.

Όμως πέρα από τον μισθό τους, τούς ανταμείβει με την εμφάνισή της στο Ντόλιγουντ δύο φορές τον χρόνο, με συναυλίες. Το μεγαλύτερο μέρος του μουσείου αυτού είναι αφιερωμένο σε ευρήματα από την αρχαία Αίγυπτο, την Ελλάδα και τη Ρώμη.

Οι "προοδευτικοί", πολλοί από τους οποίους προέρχονται από τους χώρους της πολιτικής, των πανεπιστημίων, των γραμμάτων και τεχνών και του συνδικαλισμού, σιωπούν στην περίπτωση αυτή.

Εκεί βρίσκονται και τα περίφημα ελγίνεια μάρμαρα που έχουν αποσπαστεί από τον Παρθενώνα της Ακρόπολης της Αθήνας.

Είναι η τακτική της αριστεράς.

- Στην Ευρώπη βρίσκονται μερικά από τα σπουδαιότερα μουσεία τέχνης σε ολόκληρο τον κόσμο, που προσελκύουν εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο.

Να ζητεί διάλογο και να κάνει μονόλογο.

Τα Μουσεία του Βατικανού στη Ρώμη, η Πινακοθήκη Ουφίτσι στη Φλωρεντία, το Λούβρο στο Παρίσι και το Μουσείο Πράντο στη Μαδρίτη είναι μερικά από αυτά. Η πλειοψηφία ως συνήθως δεν αντιδρά.

περ. "Ερευνητές", εφημ. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 1999

Μεμψιμοιρεί, θίγει τα κακώς κείμενα όταν η συζήτηση γίνεται σε στενό και οικείο περιβάλλον, δυσφορεί για την πλημμυρίδα των επαιτών στους δρόμους, διαμαρτύρεται για τη συμπεριφορά των νέων, που καθοδηγούνται από επαγγελματίες διοργανωτές πολιτικών εκδηλώσεων, αλλά έως εκεί.

Ερωτήσεις κατανόησης

Καμία σθεναρή αντίσταση, κανένας αντίλογος.

1. Ποια είδη μουσείων μπορείτε να αναφέρετε από τον "ατελείωτο κατάλογο" που υπάρχει;

Επειδή δε πολλοί από την πλειοψηφία αυτή είναι Μικρασιάτες, Πόντιοι και Θράκες ή απόγονοί τους, δέχονται από τους "προοδευτικούς" την παρατήρηση:

- Ποιοι χώροι χρησιμοποιούνται ή μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία ενός μουσείου;

"Κι εσείς πρόσφυγες είστε".

2. Αναφέρετε μερικά από τα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου τα οποία παρουσιάζονται στο κείμενο.

Κι' η μυλωνού τον άνδρα της με τους πραματευτάδες.

- Ποιο από τα μουσεία αυτά έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μας τους Έλληνες;

Τι να τους πεις τους κακοήθεις, ανιστόρητους και αγράμματους, που ταυτίζουν τους Έλληνες πρόσφυγες, δηλαδή τα θύματα της μεγαλύτερης καταστροφής μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, με τους απόκληρους που αποβιβάζονται στις ερημικές παραλίες της χώρας μας; Να συγκρίνεις το Μικρασιάτη με τον Πακιστανό, τον Πόντιο με το Νιγηριανό και τον Θράκα με τον Αλβανό; Να συγκρίνεις τον Έλληνα, τον πραγματικό Έλληνα με τον ξένο; Δεν είναι έγκλημα;

Ορισμένοι φέρουν για παράδειγμα τους ξένους, που είναι εγκατεστημένοι σε ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, χωρίς να αποτελούν μειονότητες. Για παράδειγμα, οι Ινδοί στη Βρετανία είναι Βρετανοί, οι Αλγερινοί και οι Μαροκινοί της Γαλλίας είναι Γάλλοι, οι Μολούκοι της Ολλανδίας είναι Ολλανδοί, οι Κογκολέζοι του Βελγίου είναι Βέλγοι και αυτό γιατί οι ίδιοι και οι πρόγονοί τους, όταν οι πατρίδες τους αποτελούσαν αποικίες των ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών, είχαν ζητήσει και έλαβαν την υπηκοότητα του επικυρίαρχου. Όταν όμως άλλαξαν τα πράγματα, διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν δυνατό να ζήσουν με τους συμπατριώτες τους, αφού είχαν ζητήσει άλλη ιθαγένεια. Έτσι, αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν στην Ευρώπη τους πρώην αποικιοκράτες, αφού είχαν ταυτίσει τις τύχες τους με αυτούς.

Είναι και οι Έλληνες μετανάστες, στην Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αυστραλία και τον Καναδά. Δεν πρέπει όμως να αναφέρονται και αυτοί ως παράδειγμα. Μετέβησαν στις ξένες χώρες με κανονικά ταξιδιωτικά έγγραφα, με ειδικές προσκλήσεις εργοδοτών που τους πρόσφεραν εργασία και πάνω απ' όλα με τη διάθεση να εργασθούν τίμια και να σταθούν στο πλευρό των ανθρώπων που τους πρόσφεραν φιλοξενία. Δεν είχαν στις αποσκευές τους πιστόλια και μαχαίρια, ούτε μετέφεραν πολιτικές διαφορές από την πατρίδα τους στις τοπικές κοινωνίες.

Εκτός από όσα προαναφέρθηκαν, πρέπει να ληφθεί σοβαρώς υπόψη ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα ακόμη σοβαρό πρόβλημα, που σχετίζεται με τους προερχόμενους από τις βαλκανικές χώρες. Στο απώτερο και πρόσφατο παρελθόν, αλλά και σήμερα, κατά διαστήματα, η Τουρκία, η Αλβανία, η Σερβία, η Βουλγαρία, τα Σκόπια και η Ρουμανία, θέτουν θέματα μειονοτήτων, γλώσσας και διεκδίκησης ελληνικών εδαφών. Το οξύμωρο δε είναι ότι κατά την άσκηση της εξωτερικής τους πολιτικής υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα έχει επεκτατικές βλέψεις. Το άκρον άωτον της θρασύτητας και της προκλητικότητας. Αλλά και στις περιπτώσεις αυτές οι "προοδευτικοί" δεν εκδηλώνουν ανησυχίες, πιστεύουν στις παρεχόμενες "διαβεβαιώσεις φιλίας" και αποκαλούν εθνικιστές εκείνους που ανησυχούν, ίσως γιατί δεν κατόρθωσαν να απαλλαγούν από τις διεθνιστικές παρωπίδες τους.