Συμφωνία Ιντρακόμ με M.I.T. Δρόμοι

Α ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Την υπογραφή σημαντικής συμφωνίας (μοναδικής για την Ελλάδα) με το εργαστήριο media του διεθνούς κύρους αμερικανικού Πανεπιστημίου Μassachussetts Institute of Technology (M.Ι.Τ.) ανακοίνωσε ο Όμιλος επιχειρήσεων Ιντρακόμ.

ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΡΑΝΑΣ

Κείμενο 1 [Η παράσταση]

Η συμφωνία, που είναι τριετούς διάρκειας, προβλέπει τη συνεργασία στην έρευνα και την ανάπτυξη, συμπεριλαμβανομέnων τομέων, όπως το Ηλεκτρονικό Εμπόριο, το Internet και τα Multimedia.

Η φωτογραφία…

Μετά άρχισε η παράσταση.

Ο πρόεδρος της Ιντρακόμ, Σωκράτης Κόκκαλης, επισκέφθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1998 το εργαστήριο media του Μ.Ι.Τ., όπου και είχε συζητήσεις για τις τελευταίες εξελίξεις στον τομέα με το διευθυντή του εργαστηρίου, καθηγητή Νίκολας Νεγροπόντε και συναδέλφους του.

… είναι παλιά, από το περιοδικό "Λάιφ". Τα παιδιά που ήταν ντυμένα φουστανελάδες, τα φώναξε η κυρία κι ανεβήκαμε στη σκηνή.

Όπως ανακοίνωσε η Ιντρακόμ, η υπογραφή αυτής της σημαντικής τριετούς συμφωνίας επιτρέπει, μεταξύ άλλων, την άμεση πρόσβαση των επιστημόνων της Ιντρακόμ σε όλο το "διανοητικό κεφάλαιο" του εργαστηρίου media του Μ.Ι.Τ.

Τραβήχτηκε το 1946, από τον φωτογράφο Α.Λ. Σέιφερ. Ο Ίων, ο Βαγγελάκης, ο Φιλιππάκης, ο Ρούλης έκαναν τον Κολοκοτρώνη, τον Μπότσαρη, τον Καραϊσκάκη, το Νικηταρά κι εγώ δεν ξέρω ποιον έκανα και βγάλαμε τα σπαθιά και φοβερίζαμε τους Τούρκους που δε φαινόντουσαν και οι κυρίες φοβήθηκαν κι έλεγαν θα κόψουμε το λαιμό μας, αλλά τα σπαθιά ήταν ψεύτικα και δεν τον κόψαμε, αλλά εκείνες δεν το ήξεραν και είχαν φοβηθεί κι ο Ρούλης, που έκανε το Νικηταρά, πήγε να τρέξει να κυνηγήσει έναν Τούρκο, αλλά σκόνταψε κι έπεσε και κοίταζε μία τους Τούρκους, που δεν τους έβλεπε ο κόσμος, μία τον κόσμο που έβλεπε αυτόν και ντράπηκε και κοκκίνισε κι ακούστηκε η φωνή ενός Τούρκου πίσω από το πανί, που του έλεγε:

Παράλληλα, επιτρέπει τη δυνατότητα συναντήσεων και συζητήσεων με το επιστημονικό δυναμικό του εργαστηρίου για τα διάφορα προγράμματά του που βρίσκονται σε εξέλιξη, αλλά και για ζητήματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος, συμπεριλαμβανομένων και των πιο πρόσφατων εξελίξεων στην τεχνολογία των media και των επικοινωνιών.

Δείχνει έναν νεκρό μπάτσο, που πάνω από το πτώμα του, με ένα πιστόλι στο δεξί της χέρι, στέκεται μια ξανθιά με ανακατωμένα μαλλιά, με μαύρη δαντελένια νυχτικιά που έχει γλιστρήσει στον ένα της ώμο, ξεσκεπάζοντας το στήθος της.

- Ρούλη, Ρούλη!

Στα χείλη της κρέμεται ένα στριμμένο τσιγάρο και με το αριστερό της χέρι κρατάει ένα άδειο ποτήρι.

Με την μπιστόλα.

Ίσως είχε μέσα πιοτό, από εκείνο που έχει το μπουκάλι πάνω στο τραπέζι.

Με την μπιστόλα.

Η γυναίκα πατάει με το πόδι τον μπάτσο στην πλάτη, όπως ένας κυνηγός το θήραμά του.

Μπιστόλα με.

Από το άνοιγμα της νυχτικιάς μπορεί να δει κανείς βαθιά μέσα το εσωτερικό του μηρού.

Κι ο Ρούλης σηκώθηκε και φωνάζει εμένα, αλλά εγώ πάω να τρέξω να κυνηγήσουμε μαζί τον Τούρκο και τα τσαρούχια βγήκαν από τα πόδια μου και δεν μπορούσα να τρέξω κι ενώ εγώ έτρεχα, τα τσαρούχια μου είχαν μείνει πίσω και του έλεγα δεν μπορώ ξυπόλυτος, έχει σκλήθρες* χάμω και τότε ο Βαγγελάκης που έκανε τον Μπότσαρη και τον στένευε η στολή του, έσκυψε να πάρει τα τσαρούχια μου να μου τα δώσει και φάνηκε το σώβρακό του και τα κορίτσια έβαλαν τα γέλια κι εκείνος τα κλάματα και ξέβαψε και το μουστάκι του κι έγινε όλος μουντζούρες και τα παιδιά φωνάζανε επάνω του! επάνω του! κι εμείς τραβήξαμε τα σπαθιά κι αρχίσαμε ξιφομαχία σαν το Ζορό και ακούστηκε η χορωδία πίσω από το πανί που έλεγε έχετε γεια βρυσούλες και οι κυρίες συγκινήθηκαν πάλι κι έκλαιγαν κι οι κύριοι κάπνιζαν κι ο κύριος διευθυντής ήταν πολύ υπερήφανος κι άρχισε ο αέρας να φυσάει κι η καμπάνα να χτυπάει και πετάχθηκε ο Ίων που έκανε τον Κολοκοτρώνη και λέει:

Τι έγινε εδώ;

- Εμπρός, κροτεί το τύμπανον κι η σάλπιγξ αντηχεί! αλλά η κυρία Κανελλοπούλου τού είπε πως αυτό έπρεπε να το πω εγώ κι εκείνος τα έχασε και είπε:

Κάποιος πρέπει να έφυγε βιαστικά πριν τραβηχτεί η φωτογραφία, γιατί πάνω στο τραπέζι με το μπουκάλι διακρίνονται μερικά σκόρπια τραπουλόχαρτα.

- Δος μου μητέρα μια ευχή, κι έλα να σε φιλήσω… πάω να πολεμήσω.

Ίσως ο μπάτσος που μπήκε στην κάμαρα να μην ήξερε τι θα έβρισκε μπροστά του.

Κι εγώ λέω:

Ίσως να έπεσε πάνω σε αυτή τη γυναίκα και σε κάποιον άλλο που ήταν και αυτός οπλισμένος.

- Μέσα στο δάσος περπατώ κι ακούω τα πουλάκια…

Κάποιος άφησε πίσω του ένα αυτόματο που τώρα ακουμπάει πάνω στον νεκρό αστυνομικό.

Κι ο Βαγγελάκης μού λέει:

Ο φωτογράφος…

- Αυτό πρέπει να το πω εγώ όταν πέφτω και σκοτώνομαι, κι ο Νικηταράς λέει:

… άραγε πώς κατάφερε να τραβήξει μια τόσο δραματική φωτογραφία;

- Ώ, ελευθερία, μήτερ των λαών.

Η απάντηση είναι απλή - και μας τη δίνει ο Τσαρλς Πολ Φρόιντ στο περιοδικό "Ρίζον".

Κι ο Ίων τού λέει πως αυτό είναι παρακάτω κι εκείνος θύμωσε και του λέει δεν πάει να είναι παρακάτω, αυτός τώρα θέλει να τα πει και τα παρακάτω να τα πει αυτός και θα φάει μπουνιά κι εγώ τους λέω θα έρθουν οι Τούρκοι να μας σφάξουν όπως στην ιστορία κι ο Βαγγελάκης, που τον στένευαν τα τσαρούχια του, μου λέει ν' αλλάξουμε με τα δικά μου που ήταν μεγάλα κι η κυρία Κανελλοπούλου μάς λέει να μην ανακατώνουμε τα λόγια του έργου με τα δικά μας και μπερδευτεί ο κόσμος κι ο κόσμος δεν είχε μπερδευτεί, νόμιζε πως έτσι είναι το έργο και είχε συγκινηθεί πολύ κι έπεσε κατά λάθος το πανί κι άρχισαν τα παλαμάκια γιατί νόμισαν πως τελείωσε και βγήκε ο Καραϊσκάκης με το σπαθί και τους είπε έχει κι άλλο και σήκωσαν οι φουστανελάδες το πανί, αλλά σκάλωσε στο δέντρο που είχε φτιάξει ο Ντόντος με τη Μαρία από χαρτόνια, […] κι ανέβηκε στη σκηνή ο Ντόντος και το σήκωσε και κάθισε από πίσω και το βάσταγε κι όλο φοβέριζε γιατί νόμιζε πως το κάνουμε επίτηδες και χτύπησε η καμπάνα και λιποθύμησε η κυρία Κανελλοπούλου και χτυπούσαν τα παλαμάκια οι μπαμπάδες κι οι μαμάδες και έκλαιγαν και ο κύριος διευθυντής σηκώθηκε επίσημα και μας πήρε όλους, και τους Έλληνες και τους Τούρκους, αγκαλιά και άρχισε να φωνάζει:

Την έστησε.

- Ζήτω η 25η Μαρτίου!

Είναι φτιαχτή.

Και είπε "και του χρόνου" κι όλοι σηκώσαμε τα χέρια μπροστά και είπαμε ζήτω και ζήτω κι η κυρία Ουρανία φώναξε πάλι προσοχή! και σταθήκαμε όλοι προσοχή και τραγουδήσαμε τον εθνικό ύμνο και γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει πατέρα; και φύγαμε να πάμε σπίτι μας να φάμε σκορδαλιά για το καλό της ημέρας, να κοιμηθούμε, να ξυπνήσουμε, να βάλουμε τα καλά μας και να πάμε να πούμε χρόνια πολλά του Βαγγελάκη που είχε την εθνική εορτή του.

Όχι για να ξεγελάσει κάποιον, αλλά για να "διδάξει".

* σκλήθρες: μικρά κομμάτια σκληρού ξύλου, ακίδες

Για να δείξει ποιες φωτογραφίες απαγορεύονταν στο Χόλιγουντ εκείνη την εποχή.

Κυριάκος Ντελόπουλος, Ο Άκης και οι άλλοι, εκδ. Καστανιώτη, 1997

Δεν μπορούσες να δείξεις τον Νόμο να χάνει.

Ερωτήσεις κατανόησης

Το εσωτερικό των γυναικείων μηρών ήταν απαγορευμένο, το ίδιο και τα στήθη.

1. Το κείμενο είναι αφηγηματικό.

Τα δαντελένια εσώρουχα επίσης.

Ποιος αφηγείται και τι;

Τα πτώματα.

2. Ποιος είναι ο ρυθμός της αφήγησης;

Τα ναρκωτικά, το πιοτό, τα χαρτιά.

- Η αφήγηση σας φαίνεται ότι κυλά γρήγορα ή αργά;

Τα όπλα.

3. Πώς θα χαρακτηρίζατε το ύφος του κειμένου (σοβαρό, κωμικό, τυπικό, επίσημο, απλό, οικείο, λιτό, περίτεχνο);

Απαγορευμένα.

- Αιτιολογήστε την απάντησή σας με στοιχεία από το κείμενο.

Το κάδρο…

… του Σέιφερ απεικονίζει τον "δεκάλογο" της λογοκρισίας. Άντεξε μέχρι τη δεκαετία του 1960. Και τώρα επιστρέφει, ως "θεραπευτική" λογοκρισία. Τις προάλλες, το BBC μετέδωσε πως οι αμερικανικές αρχές λογόκριναν το εξώφυλλο του κλασικού άλμπουμ των Μπιτλς "Άμπεϊ Ρόουντ" σβήνοντας το τσιγάρο που κρατούσε στο χέρι του ο Πολ Μακάρτνεϊ. Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ δεν άντεξε ούτε αυτός. Έσβησε με ψηφιακό τρόπο όλα τα όπλα από σκηνές του "Εξωγήινου".

Αν ο Σέιφερ…

… ήταν να ξανατραβήξει τη φωτογραφία του σήμερα, άραγε τι θα της έβαζε μέσα για να την κάνει το ίδιο διδακτική, για να δείξει τι είναι "κακό" στην εποχή μας; Ίσως τίποτα. Ίσως μάλιστα να αφαιρούσε από τη φωτογραφία και το πιστόλι και το τσιγάρο και το πιοτό και τον μπάτσο και την ξανθιά. Γιατί σήμερα πια ξέρουμε πως σπάνια ξεχωρίζει ο κυνηγός από το θήραμα, ο κακοποιός από τον μπάτσο, ο καλός από τον κακό. Ίσως λοιπόν ο φωτογράφος θα μας εξυπηρετούσε καλύτερα αν άφηνε άδειο το κάδρο. Έτσι, να μπορεί καθένας να βάζει μέσα τη δική του φωτογραφία.