Η υποχρέωση διαρκούς και πλήρους ενημέρωσης του πολίτη εκ μέρους των ΟΤΑ

ΡΑΟΥΛ ΚΟΡΡΑΛΕΣ

Ακούω και μιλώ

Κύριε διευθυντά,

Πρόσωπα

1. Υποθέστε ότι ήρθε στην τάξη σας ο συγγραφέας του κειμένου 1, ο οποίος σας εξήγησε γιατί διαβάζει, αγοράζει, χαρίζει, δανείζει και γράφει βιβλία.

Η ενημέρωση του κάθε πολίτη, για πράγματα που συμβαίνουν γύρω του, θα πρέπει να αποτελεί πρωταρχική υποχρέωση των διαφόρων φορέων και συλλογικών οργάνων, που διαχειρίζονται τις τύχες του και παίρνουν αποφάσεις που τον αφορούν.

"Έκανα την Επανάσταση"

Σας ρωτάει ποια είναι η δική σας σχέση με τα βιβλία.

Εφόσον υπάρχει η ενημέρωση, αυτή μπορεί να οδηγήσει και στη συμμετοχή του πολίτη στα τεκταινόμενα, και αυτό θα ήταν ευχής έργον, σε μια ευνομούμενη και δημοκρατικά λειτουργούσα τοπική κοινωνία.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Απαντήστε του αλλάζοντας τα παραπάνω ρήματα με συνώνυμά τους.

Για το λόγο αυτό θα πρέπει όλα τα δημοτικά συμβούλια, αλλά και τα λίγα κοινοτικά, που θα προκύψουν από τις εκλογές της 11ης-10-1998, σε μια από τις πρώτες συνεδριάσεις τους να συζητήσουν το θέμα αυτό και να πάρουν σχετικές αποφάσεις, ώστε τις προσκλήσεις -τουλάχιστον- για τις συνεδριάσεις τους, αλλά και άλλες σημαντικές ανακοινώσεις, αποφάσεις κτλ., να τις στέλνουν (εκτός από τους δημοτικούς και κοινοτικούς συμβούλους, παρέδρους, προέδρους και μέλη τοπικών συμβουλίων κτλ.), χωρίς καμιά εξαίρεση, σε όλα τα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης (όπως ήδη κάνουν αρκετοί ΟΤΑ, κυρίως δήμοι), ώστε να δημοσιεύονται στον τοπικό Τύπο, ή να ανακοινώνονται από τους τοπικούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, είτε ανέξοδα, ως δελτία Τύπου, είτε με κάποιο μικρό κόστος, στις περιπτώσεις διαφημιστικών καταχωρήσεων, μετά από σχετική συμφωνία με τα μέσα αυτά.

Ένας από τους τελευταίους μεγάλους φωτογράφους της Κουβανέζικης Επανάστασης, ο Ραούλ Κορράλες, έκλεισε χθες 78 χρόνια ζωής.

2. Παρακολουθήσατε τη συζήτηση της Αργυρώς με τον καθηγητή (κείμ. 2) και είδατε ότι "οι δάσκαλοι καμάρωναν την ανιψιά τους".

Για να δημιουργηθούν υπεύθυνοι και ενεργοί πολίτες πρέπει ο κάθε Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης (δήμος ή κοινότητα), εν όψει και της διεύρυνσής του, με προσάρτηση και άλλων οικισμών, πέραν των ήδη υπαρχόντων, στα πλαίσια του νόμου "Ιωάννης Καποδίστριας", να φροντίζει για την πλήρη ενημέρωσή τους, για όσα γίνονται, ή πρόκειται να γίνουν, κυρίως πριν παρθούν οι σχετικές αποφάσεις.

Ραούλ Κορράλες. Ο Κόρντα τον αποκαλούσε "ο δάσκαλος"

Σκεφτείτε ποιοι άλλοι, εκτός από τους δασκάλους, θα καμάρωναν την ανιψιά τους.

Είναι ένα μεγάλο και διαρκές χρέος της τοπικής αυτοδιοίκησης (η ενημέρωση του πολίτη), που πρέπει συνεχώς να εκπληρώνεται.

Φωτογράφισε τον Έρνεστ Χέμινγουεη, πληθωρικό και χαρούμενο στην ψαρόβαρκά του.

Από κει και πέρα η ευθύνη (ενδεχόμενης μη συμμετοχής σε συνεδριάσεις και, γενικώς, στα τοπικά δρώμενα) μετατίθεται στον πολίτη, στην περίπτωση, δηλαδή, που, αν και ενημερώνεται, αδιαφορεί για τα κοινά.

Τον Τσε Γκεβάρα να απολαμβάνει τον εσπρέσο του.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΙΑΤΟΓΛΟΥ

Τον Φιντέλ Κάστρο καβαλάρη στη Σιέρρα Μαέστρα.

Δικηγόρος

Η γνωστότερη φωτογραφία του, με τίτλο "Καμπαγερία" (Ιππικό), έχει γίνει ένα από τα σύμβολα της Επανάστασης: αντάρτες πάνω στ' άλογά τους κατευθύνονται προς την κάμερα, με σκονισμένα πόδια, φόντο τα βουνά, ψάθινα καπέλα στα κεφάλια τους και χαμόγελα στα πρόσωπά τους.

Νεάπολη Κοζάνης

Ο Κορράλες μπορεί να μην είναι τόσο διάσημος στο εξωτερικό όσο ο Κόρντα, ο οποίος τράβηξε την περίφημη και πασίγνωστη ανά τον κόσμο φωτογραφία του Τσε που κοσμεί το νόμισμα της Κούβας, αλλά η θέση του στο πάνθεον της κουβανέζικης φωτογραφίας είναι εξασφαλισμένη. Ο ίδιος ο Κόρντα άλλωστε, ο οποίος πέθανε το 2001, αποκαλούσε τον Κορράλες "ο δάσκαλος". Μπορεί οι φωτογραφίες του Κόρντα να γίνονται καλύτερες αφίσες, αλλά εκείνες του Κορράλες είναι πιο περίπλοκες, περισσότερο δουλεμένες. Ή, όπως είχε αστειευτεί κάποτε ο ίδιος ο Κορράλες, "εγώ είμαι ο καλύτερος φωτογράφος, αλλά ο Κόρντα είναι ο πιο διάσημος".

Ο Κορράλες άρχισε να ασχολείται με τη φωτογραφία στα τέλη της δεκαετίας του 1930, με μια πλαστική φωτογραφική μηχανή που αγόρασε για 3 πέσος, και σύντομα άρχισε να εργάζεται επαγγελματικά ως φωτογράφος περιοδικών. Εδώ και περισσότερα από 50 χρόνια ζει στο Κοϊνμάρ, κοντά στην Αβάνα. "Μόλις έφτασα εδώ, ερωτεύτηκα το Κοϊνμάρ και τη Νόρμα", που σύντομα έγινε γυναίκα του, λέει στη Σάρα Μπόξερ των "Νιου Γιορκ Τάιμς". Ήταν αρχές της δεκαετίας του 1950, η Αβάνα ήταν γεμάτη Αμερικανούς τουρίστες και ο Χέμινγουεη, η μεγάλη διασημότητα της πόλης, βρήκε κι αυτός καταφύγιο από τη δημοσιότητα στο Κοϊνμάρ. Μια μέρα κάλεσε τον Κορράλες να πάνε για ψάρεμα. "Δεν πιάσαμε τίποτε", λέει ο φωτογράφος. Τράβηξε όμως περίφημες φωτογραφίες.

Και μετά ήρθε η Επανάσταση. Το 1959 ο Κορράλες άρχισε να δουλεύει για τη νέα κυβερνητική εφημερίδα, τη "Ρεβολουθιόν". Συνόδευσε τον Κάστρο στο πρώτο του ταξίδι στην Ουάσιγκτον, τη Νέα Υόρκη και το Χάρβαρντ, απ' όπου και η περίφημη φωτογραφία του Κουβανού ηγέτη να μιλάει στο στάδιο του πανεπιστημίου. "Πολλοί Αμερικανοί πιστεύουν πως είμαστε ψεύτες", λέει ο φωτογράφος. "Αλλά στην πραγματικότητα είμαστε μια χαρούμενη χώρα, ένας χαρούμενος λαός. Έχουμε οικογένειες, δουλεύουμε, σπουδάζουμε. Δεν είμαι πολιτικός, είμαι απλώς ένας φωτογράφος που έζησε όλα αυτά τα χρόνια". Και γιατί τότε προσχώρησες στην Επανάσταση; τον ρωτάει η Αμερικανίδα δημοσιογράφος. "Δεν προσχώρησα πουθενά", απαντάει αυτός. "Έκανα την Επανάσταση".