"Λάδωμα" - Αδυναμία καθαρής κοινωνικής πολιτικής

ΜΙΧΑΗΛ ΖΛΑΤΚΟΦΣΚΙ

Β ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΟΡΙΣΤΟ ΑΡΘΡΟ

Κύριε διευθυντά,

Πρόσωπα

Άρθρο - Κλίση των άρθρων

Με ειλικρίνεια σας δηλώνω ότι πρόθεσή μου δεν ήταν να ασχοληθώ με το θέμα που δημιουργήθηκε στο δήμο Συκεών με τη διανομή λαδιού από το Α΄ ΚΑΠΗ του δήμου μας, όπου τυγχάνει να είμαι και μέλος.

Ο βασιλιάς είναι γυμνός

Ήδη από τα βιβλία της Γλώσσας του Δημοτικού σχολείου γνωρίζουμε ορισμένες λέξεις που κλίνονται μαζί με τα ονόματα, τα άρθρα.

Αφορμή όμως για τη σημερινή μου παρέμβαση ήταν η δημοσιότητα που έλαβε χώρα σε όλο το δήμο η επίσημη καταγγελία της αντιπροέδρου του Α΄ ΚΑΠΗ ότι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος του σημερινού δημάρχου με αντάλλαγμα ψήφους υποσχέθηκε να δώσει λάδια που προέρχονται από δωρεάν παραχώρηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Ας δούμε τι θυμόμαστε γι' αυτές τις λέξεις.

Έπειτα από αυτό αναρωτήθηκα από πού ο παραπάνω κύριος βρήκε να διαθέσει λάδια και αναγκάστηκα να ερευνήσω το θέμα.

Το 1992 είχε αναγορευθεί από τους ομοτέχνους του καλύτερος σκιτσογράφος του Τύπου στον κόσμο. Σήμερα, στη Ρωσία του Πούτιν, δεν βρίσκει πού να δημοσιεύσει τα σκίτσα του.

Ύστερα από σχολαστική μου έρευνα, προκύπτουν τα παρακάτω:

Μιχαήλ Ζλατκόφσκι: "Δεν χρειάζεται πια επιτροπή λογοκρισίας, η αυτολογοκρισία αρκεί…"

Σύμφωνα με το υπ' αριθμό 12/28791 της 23/12/97 πρωτοκόλλου έγγραφο της νομαρχίας Θεσσαλονίκης, τμήμα διεύθυνσης Ανάπτυξης, προκύπτει ότι το Α΄ ΚΑΠΗ του δήμου Συκεών παρέλαβε 1400 δοχεία των 5 λίτρων λάδι με εντολή να διανεμηθούν σε 350 άτομα από τέσσερα δοχεία στο καθένα.

"Στη διάρκεια της περεστρόικας, μπορούσα τουλάχιστον να δημοσιεύω στον λαθραίο Τύπο.

Αντ' αυτού όμως κατά το διάστημα παράδοσης των δοχείων παραδόθηκαν μόνο από 2 δοχεία σε 350 άτομα (δικαιούχους) με αποτέλεσμα να προκύψει ένα πλεόνασμα 700 δοχείων.

Τώρα δεν υπάρχει πια τίποτε, κανένα στήριγμα", λέει ο Μιχαήλ Ζλατκόφσκι.

Μέρος από αυτό το πλεόνασμα διατέθηκε από την πρόεδρο του ΚΑΠΗ κα. Παπαδάκη σε ομάδες ατόμων που δεν πληρούσαν τους όρους που όρισε το δημοτικό συμβούλιο του δήμου μας, παίρνοντας μάλιστα και περισσότερη ποσότητα από τους πραγματικούς δικαιούχους.

Βέβαια το επάγγελμα του σκιτσογράφου ήταν ανέκαθεν δύσκολο στη Ρωσία.

Η ενέργεια αυτή της προέδρου καταστρατηγεί τις εντολές του δημοτικού συμβουλίου καθώς και το άρθρο 2 του γενικού κανονισμού των ΚΑΠΗ περί ισότητας των μελών του.

"Στη σοβιετική εποχή ήταν αδύνατο να δημοσιεύσεις γελοιογραφίες.

Μετά το ξέσπασμα του θορύβου για το συγκεκριμένο θέμα η κα. Παπαδάκη προσπάθησε να δικαιολογήσει αυτή την παράνομη στάση της λέγοντας ότι αυτή της η ενέργεια αποσκοπούσε στην προσπάθειά της να κρατήσει τις διάφορες ομάδες πολιτιστικού και κοινωνικού χαρακτήρα δεμένες με την κεντρική εξουσία του δήμου μας.

Μετά ήρθε ο Γκορμπατσώφ.

Να σημειωθεί ότι η κα Παπαδάκη είναι υποψήφια δημοτική σύμβουλος του σημερινού δημάρχου και η παραπάνω στάση και ομολογία της σε προεκλογική συγκέντρωση στο χώρο του Α΄ ΚΑΠΗ φανερώνει την αδυναμία τόσο της ιδίας όσο και της διοίκησης του δήμου μας περί καθαρής και χωρίς "λάδωμα" κοινωνικής πολιτικής.

Και καθώς κατέστρεφε το σύστημα, όλος ο κόσμος είπε πως πρέπει να τον βοηθήσει και συνεπώς να μην τον κριτικάρει.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΠΑΘΙΟΣ

Όπως ακριβώς όλοι λένε σήμερα πως πρέπει να βοηθήσουν την εξουσία να οικοδομήσει μια Μεγάλη Ρωσία…".

Για χρόνια ο Μιχαήλ Ζλατκόφσκι δημοσίευε τα σκίτσα του στα λαθραία "σαμιζντάτ", που διανέμονταν χέρι με χέρι. Αλλά ένα βράδυ του 1987, τον κάλεσαν στο ΤΑΣΣ, το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων. Ο πρόεδρος Γκορμπατσώφ, του εξήγησαν οι αξιωματούχοι της KGB που τον περίμεναν εκεί, ρωτήθηκε στη διάρκεια επίσκεψής του στο Παρίσι πώς μπορεί να μιλάει για δημοκρατία όταν ουδέποτε έχει δημοσιευθεί γελοιογραφία σε επίσημο έντυπο της χώρας του. "Σας ζητούμε λοιπόν να κάνετε μια γελοιογραφία, αλλά να είναι ήπια, ευγενική", του εξήγησαν. Ήταν η πρώτη φορά που άνοιγε το παράθυρο και επί πέντε χρόνια ο Μιχαήλ αφιερώθηκε στην τέχνη του. Αλλά το διαζύγιο με τη γυναίκα του τον έκανε να δεχτεί μια πρόσκληση να διδάξει σε αμερικανικό πανεπιστήμιο και έμεινε στις ΗΠΑ έξι χρόνια. Άρχιζε όμως να αισθάνεται "σαν βίδα μιας μεγάλης μηχανής" και επέστρεψε στη Ρωσία εξηγώντας πως το αμερικανικό όνειρο είναι ένα "όνειρο οδοντογιατρών". Η "Μοσκόφσκι Νόβοστι", η "Λιτερατούρναγια Γκαζέτα" κι άλλα μικρότερα έντυπα τον προσέλαβαν αμέσως. Αλλά καθώς ο Πούτιν έπαιρνε την άγουσα για την εξουσία, το κλίμα άλλαξε: "Ο αρχισυντάκτης της "Λιτερατούρναγια" ξαφνικά αντικαταστάθηκε και ο καινούργιος με κάλεσε για να μου πει πως θα έκανε τα πάντα για να βοηθήσει την εξουσία να αποκαταστήσει την τάξη. Μετά μου ανακοίνωσε πως δεν θα έπαιρνε το σκίτσο μου, αλλά ήθελε ένα άλλο". Από το 2000 και μετά, τα παράθυρα άρχισαν ένα-ένα να κλείνουν. "Σήμερα δεν μπορείς πλέον να δουλέψεις ελεύθερα", διαβεβαιώνει ο Μιχαήλ."Ο Τύπος βρίσκεται υπό πίεση. Όλοι είναι υποχρεωμένοι να προσέχουν. Δεν υπάρχει πλέον επιτροπή λογοκρισίας ούτε επίσημες ντιρεκτίβες του Κρεμλίνου, αλλά κάθε αρχισυντάκτης ξέρει τι δεν πρέπει να δημοσιεύσει… Η αυτολογοκρισία αρκεί…". Έτσι κι εκείνος, μια και δεν μπορεί να σκιτσάρει τον Πούτιν, σκιτσάρει σκαντζόχοιρους για μια εταιρεία που τους έκανε έμβλημά της. Αλλά νοσταλγεί το ρόλο του γελωτοποιού. Άλλωστε, επισημαίνει, "τι είναι ένας βασιλιάς χωρίς γελωτοποιό, αν όχι ένας γυμνός βασιλιάς;".