Γλωσσικά "μαργαριτάρια" "Δεν υπάρχει, φευ, ευτυχία"

Κείμενο 6 Μια camerata από εφήβους

Κ. Ζόννε, Άνοιξε την πόρτα και άρχισε να τρέχει αλαφιασμένη στον δρόμο, σαν να ήθελε να ξεφύγει από κάποιον. Οι περισσότεροι είναι ακόμη έφηβοι.

Στη στήλη "Επιστολές στην εφημερίδα", προτείνατε ένα "διαγωνισμό", όπου θα αναφέρονται γλωσσικά "μαργαριτάρια", τα οποία λέγονται κατά καιρούς στα ΜΜΕ.

Οι γείτονες, άλλοι περίεργοι και άλλοι από ενδιαφέρον, τρόμαξαν όταν είδαν την Κριστίνα Αγκιλέρα σε αυτή την κατάσταση, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί πλέον να μιλήσει δημόσια για το πρόβλημά της. Παιδιά που πηγαίνουν σχολείο, συχνάζουν με την παρέα τους στα Goody’s, παρακολουθούν ποδόσφαιρο, βλέπουν σινεμά, χορεύουν σε πάρτι…

Ακούμε, ότι ο κ. τάδε εγχειρίστηκε στην καρδιά.

Η 22χρονη τραγουδίστρια της ποπ, λοιπόν, παραδέχθηκε ότι παρά τα δύο βραβεία Γκράμι που κοσμούν το σαλόνι της, δεν έχει καταφέρει αν βρει την ευτυχία, καθώς δεν έχει ακόμη ξεπεράσει τα ψυχικά τραύματα της παιδικής της ηλικίας. Κάνουν ό,τι κάνουν όλα τα παιδιά της ηλικίας τους συν κάτι άλλο.

Μα άλλο εγχειρίδιο κι άλλο χειρουργική.

Τότε δηλαδή, που ο αυστηρός λοχίας του πεζικού μπαμπάς της, την έδερνε μέχρι που πολλές φορές αιμορραγούσε. Παίζουν κλασική μουσική και μάλιστα με πολύ υψηλές επιδόσεις.

Ο κ. τάδε, λοιπόν, χειρουργήθηκε κι όχι εγχειρίστηκε.

Ο σκληρός μπαμπάς δεν είχε στο στόχαστρο μόνον τη μικρή Κριστίνα, αλλά και τη μαμά της, η οποία συχνά κοιμόταν… αγκαλιά με ειδικό σπρέι εξουδετέρωσης! Πρόσφατα επέστρεψαν από τη Μόσχα, όπου ήταν προσκεκλημένοι από το Υπουργείο Πολιτισμού και το Δήμο της.

Αυτό το λάθος κι αν είναι σόλοικο.

"Δεν ήθελα να το ανακαλύψει κανείς ή να με δει σε αυτή την κατάσταση", δήλωσε η Κριστίνα, που μάλλον δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι τίποτα δεν μένει κρυφό από τη ζωή μιας σταρ. Μια πρόσκληση που καθρεφτίζει τις σπουδαίες ικανότητες της νεανικής καμεράτας "Βίος" του Δήμου Χολαργού, αφού το να παίξουν στη Μόσχα είναι "ό,τι καλύτερο μπορεί να ονειρευτεί κάποιος μουσικός, γιατί εκεί είναι μουσικό κέντρο, έχει το πιο υψηλό επίπεδο μουσικής από όλες τις χώρες του κόσμου", όπως μας λέει ο Αλέξανδρος Χαλάψης, ο 29χρονος μαέστρος της καμεράτας.

Ακούμε, ότι έτσι ήταν από ανέκαθεν.

περ. "Κ", εφημ. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 2003

Το "ανέκαθεν" είναι αρκετό, το "από" είναι πλεονασμός. Μου πήρε στο τηλέφωνο. Αντί, μου έκανε ένα τηλεφώνημα.

Τι τηλέφωνο έχετε; Αντί τι αριθμό τηλεφώνου έχετε;

Το "τι τηλέφωνο έχετε;" παραπέμπει εξάλλου στη συσκευή.

Το ατύχημα έγινε στις 1.00 το μεσημέρι. Μα, είναι μία το μεσημέρι και αφού είναι μία, γιατί ο πληθυντικός;

Στις δώδεκα, στις δύο κλπ. λέγεται, είναι σωστό, διότι πρόκειται για πληθυντικό αριθμό.

Ακούμε συχνά, όταν τελειώσει ένα ρεπορτάζ, ότι "τώρα περνάμε σε άλλο θέμα". Τι περνάμε; Μήπως από το σπίτι μας, από καμιά είσοδο;

Υποστηρίζεται, ότι αυτά τα λάθη μπήκαν στη ζωή μας και δεν αποτελούν πια σολοικισμό.

Μα έτσι θα παραδώσουμε τη γλώσσα μας στη νεολαία;

Και ακολουθεί ο αριθμός "έντεκα". Όσο κι αν η δημοτική μπήκε στη ζωή μας, ωστόσο το "ένδεκα" αποτελείται από 1 και 10. "Τέκα" δεν υπάρχει. Ένα τέτοιο λάθος συγχωρείται μόνο όταν μιλούν αλλοδαποί, από τους οποίους δεν μπορούμε να απαιτούμε να ξέρουν και την ετυμολογία της γλώσσας μας! Κι ας συνεχίσουμε: Με το "κλείνω το φως" "κλείνω την τηλεόραση". Την πόρτα ή κανένα κατάστημα θα κλείσουμε; Εδώ πρόκειται για ηλεκτρισμό, που ανάβει και σβήνει. Συνηθίζεται το ρήμα "δημιουργώ" να συνοδεύει, ας πούμε, την κυκλοφοριακή συμφόρηση. Η δημιουργία, κατά την ταπεινή μου γνώμη, έχει να κάνει με το Θεό, τη φύση, με την τέχνη, με κάτι δημιουργικό και γόνιμο τέλος πάντων.

Είναι τόσα πολλά "τα γλωσσικά μαργαριτάρια", που δεν θα 'θελα να συνεχίσω, για να μην θεωρηθώ "γραφική".

Πάντως, τα ΜΜΕ θα 'πρεπε να κάνουν σωστό χειρισμό νεοελληνικής γλώσσας, για να μην επηρεάζουν κυρίως τους νέους.

ΝΙΚΗ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ