Άποψη

Πείραμα 4ο

του Άκη Φωτόπουλου

Κρατάμε όλα τα άλλα σταθερά (ταχύτητα αερίου υ, μετωπική επιφάνεια, σχήμα του σώματος) και αλλάζουμε την πυκνότητα ρ του αερίου.

Μάθαμε ν' ακολουθούμε τα χειρότερα πρότυπα

Συμπέρασμα: η αντίσταση Τ είναι ανάλογη της πυκνότητας ρ του αερίου.

Οι κουτσομπολίστικες εκπομπές στα πάνω τους. Όλα τα παραπάνω συμπεράσματα σχετικά με την αντίσταση οδηγούν στη σχέση: [pic] (7.19) όπου k = συντελεστής αντίστασης, που εξαρτάται από το σχήμα του σώματος (κυρίως του οπίσθιου τμήματός του) και από την πυκνότητα του αερίου. Το τηλεοπτικό κοινό δείχνει να τις επιβραβεύει. Η σχέση (7.19) ισχύει και για τον αέρα. Ξέρετε γιατί;

Εικόνα 7.54: Ο ρόλος του σχήματος στο οπίσθιο τμήμα για την αντίσταση του αέρα

Απλούστατα γιατί το θέαμα που βγαίνει καταρρακώνει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, προσφέροντας ως τηλεοπτικό θέαμα την κάθε είδους χυδαιότητα, τον πόνο, το δάκρυ.

Στην εικόνα 7.54 φαίνεται η μεγάλη σημασία που έχει το σχήμα του οπίσθιου τμήματος σωμάτων για την αντίσταση του αέρα σε αυτά.

Πρόκειται για ένα νέο τηλεοπτικό φρούτο που ξεφύτρωσε στον πολύμορφο μπαχτσέ της τηλεόρασης.

(Επιλέχθηκαν σώματα με ίδια μετωπική επιφάνεια).

Οι εκπομπές τύπου "Κους-κους" φωνάζουν από μακριά το είδος τους.

Εικόνα 7.55: Γραμμές ροής σε αεροδυναμικό σχήμα

Παζάρι όπου όλα μπορείς να τα βρεις, πραμάτεια κάθε είδους.

Το τελευταίο σχήμα παρουσιάζει σχεδόν μηδενική αντίσταση και λέγεται αεροδυναμικό.

Το ιδανικό συμπλήρωμα της trash tv.

(Προσέξτε την ομοιότητά του με το αντίστοιχο των ψαριών.

To συγκεκριμένο είδος εκπομπών επιβάλλει τους όρους του στην εικόνα και το λόγο με τους περίεργους και έχοντες το δικό τους κώδικα επικοινωνίας συμμετέχοντες.

Η φύση πάντα προνοεί…).

Δεν είναι η πρώτη φορά που τέτοιου είδους εκπομπές βρίσκονται στο στόχαστρο της κριτικής.

Για το σχήμα αυτό σχεδιάστηκαν οι γραμμές ροής στην εικόνα 7.55.

Ωστόσο με το "Κους-κους" αλλά και το "Από καρδιάς" του Ανδρέα Μικρούτσικου το κακό έχει παραγίνει.

Παρατηρούμε ότι το σχήμα αυτό αποτελεί βελτίωση του σφαιρικού σχήματος της εικόνας 7.50(β).

Δεν έχει ο κόσμος εξευτελιστεί τελείως, όπως θέλουν να μας τον παρουσιάζουν.

Αξίζει να προσέξουμε τη διαφορά στο στροβιλισμό των δύο σωμάτων.

Ο κόσμος έχει και καλές πλευρές.

Εικόνα 7.56: Μορφές αεροδυναμικών σχημάτων

Αυτές τις καλές πλευρές κανείς δεν θέλει να τις δείχνει, γιατί οι καλές στιγμές δεν πουλάνε.

Στην εικόνα 7.56, τέλος, θυμίζουμε τις τυπικές μορφές αεροδυναμικών σχημάτων για τις δυο δεκαετίες - σταθμούς της αυτοκινητοβιομηχανίας: το 1910 ("τα πρώτα βήματα") και το 1960 ("η μεγάλη έκρηξη παραγωγής").

Αυτό που πουλάει είναι εκείνο που εξάπτει τη φαντασία του ανθρώπου και καλλιεργεί τα κατώτερα ένστικτά του.

(Με την ευκαιρία, ας επιχειρήσουμε μια μικρή ιστορική αναδρομή: οι άλλες δύο περίοδοι ιστορικής σημασίας για το αυτοκίνητο ήταν: τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '70 και η αρχή της δεκαετίας τον '90.

Πολλοί άνθρωποι έχουν τη τάση να παρακολουθούν από την κλειδαρότρυπα.

Στην πρώτη είχαμε την εκτίναξη της τιμής τον πετρελαίου.

Ο Χίτσκοκ έλεγε ότι αν δούμε μια γυναίκα στο απέναντι παράθυρο να γδύνεται, είναι σχεδόν αδύνατο να μην παρακολουθήσουμε τη συνέχεια.

Αυτή έφερε αναγκαστικά την αλλαγή νοοτροπίας όσον αφορά κατασκευές (ελαφρά αμαξώματα για μικρότερη κατανάλωση καυσίμου).

Ωστόσο το ερώτημα που τίθεται στην περίπτωση τέτοιων εκπομπών είναι τι τελικά εξυπηρετεί η τηλεόραση: να καλλιεργεί τα θετικά ή τα αρνητικά χαρακτηριστικά του τηλεθεατή;

Στη δεύτερη περίοδο εμφανίστηκαν τα καταλυτικά αυτοκίνητα).

Πιστεύω ότι τέτοιου είδους εκπομπές εξυπηρετούν τις πιο χαμηλές πλευρές του κοινού, τις οποίες είναι πολύ εύκολο -όπως αποδεικνύεται- να αναμοχλεύσεις, απλά και μόνο για να έχεις τηλεθέαση.

Σε κάθε χώρα ανέκαθεν υπήρχε μια μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης που ακολουθούσε φτηνά πράγματα. Στην Ελλάδα κατά καιρούς βλέπουμε διάφορα "τηλεσκουπίδια", τα οποία φυσικά και δεν αφήνουν τίποτα πίσω τους. Εκτός βέβαια από το να γεμίζουν με πολλά χρήματα τις τσέπες αυτών που τα προώθησαν.

Άλλωστε από τους υποστηρικτές αυτών των εκπομπών δεν έχω ακούσει κανένα άλλο επιχείρημα εκτός του ότι αυτό το πράγμα "πουλάει". Ωστόσο το μοναδικό κριτήριο της σύγχρονης κοινωνίας για το αν κάτι είναι θετικό ή αρνητικό είναι κατά πόσο αυτό πουλάει; Δεν υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν είναι για πούλημα;