Συνεννοηθείτε ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ

Κλασικός Ορισμός Πιθανότητας

Σώπα, ρε Καραμανλή, έμαθες και τη συνεννόηση και μας έχεις πάρει τα αυτιά!

Ας πάρει την ευθύνη μόνος του

Ας εξετάσουμε την ειδική περίπτωση του αμερόληπτου νομίσματος. Συνεννόηση εδώ, συνεννόηση εκεί, συνεννόηση παραπέρα, μα δεν είναι δυνατόν συνέχεια να συνεννοούμαστε, κάποτε πρέπει να πάμε και προς νερού μας.

Ο πρόεδρος Μπους μοιάζει «κλειδωμένος» στον μονόδρομο του πολέμου

Ρίχνουμε ένα τέτοιο νόμισμα και παρατηρούμε την όψη που θα εμφανιστεί. Από την αδιάκοπη συνεννόηση θα πάθουνε ζημιά τα νεύρα μας.

ΧΡΥΣΑΦΗΣ ΙΟΡΔΑΝΟΓΛΟΥ

Όπως διαπιστώσαμε προηγουμένως η σχετική συχνότητα καθενός από τα απλά ενδεχόμενα [pic] τείνει στον αριθμό [pic]. Αλλά, πάλι, κάτι δεν πάει καλά και ο Καραμανλής μάλλον από λάθος πηγή έμαθε τι πάει να πει συνεννόηση.

Το αντιπολεμικό κίνημα έχει δίκιο.

Ομοίως θα μπορούσαμε να διαπιστώσουμε ότι στη ρίψη ενός αμερόληπτου ζαριού η σχετική συχνότητα καθενός από τα απλά ενδεχόμενα [pic] και [pic] τείνει στον αριθμό [pic]. Γιατί δεν γίνεται, ρε μεγάλε, να είσαι υπέρ της συνεννόησης και στις 4 στα ξημερώματα της Τετάρτης να κηρύσσεις πολιτική επιστράτευση, για να σταματήσεις μία απεργία που τα δικαστήρια έβγαλαν νόμιμη, όταν μάλιστα τα δικαστήρια στις 100 απεργίες τις 99 τις βγάζουν παράνομες.

Όσο και αν σιχαίνεται κανείς τον Σαντάμ, δεν μπορεί να επικροτήσει τη σταύρωση ενός ολόκληρου λαού.

Σε πειράματα όπως τα προηγούμενα λέμε ότι τα δυνατά αποτελέσματα ή, ισοδύναμα, τα απλά ενδεχόμενα είναι ισοπίθανα. Και μη μου πεις ότι τελείωσαν τα φάρμακα στα νοσοκομεία των νησιών.

Εκτός από την ηθική όμως, το αντιπολεμικό κίνημα έχει και την realpolitik με το μέρος του.

Ας δούμε τώρα ποια αναμένουμε να είναι η σχετική συχνότητα ενός σύνθετου ενδεχομένου σε ένα πείραμα με ισοπίθανα αποτελέσματα. Σε έχω για πιο τσακάλι και δεν πιστεύω ότι χάφτεις αυτά που λέει η τηλεόραση.

Έστω ότι το ιρακινό καθεστώς καταρρέει γρήγορα και χωρίς «παρενέργειες» που θα άνοιγαν τις πύλες της κολάσεως.

Έστω για παράδειγμα, το ενδεχόμενο να φέρουμε ζυγό αριθμό στη ρίψη ενός αμερόληπτου ζαριού. Τέλος πάντως, δεν γίνεται να είσαι με το βούρδουλα στο χέρι και να λες τον άλλον, έλα να κάτσουμε να το συζητήσουμε.

Μετά τι θα γίνει;

Επειδή το ενδεχόμενο αυτό πραγματοποιείται όταν το αποτέλεσμα του πειράματος είναι 2 ή 4 ή 6 και καθένα από τα αποτελέσματα αυτά εμφανίζεται με σχετική συχνότητα [pic], η συχνότητα εμφάνισης του ζυγού αριθμού αναμένεται να είναι [pic]. Τι να συζητήσει δηλαδή, πόσο ξύλο θα φάει;

Ποιος θα σχηματίσει κυβέρνηση;

Γενικά, σε ένα πείραμα με ν ισοπίθανα αποτελέσματα η σχετική συχνότητα ενός ενδεχομένου με κ στοιχεία θα τείνει στον αριθμό [pic].

Καλό παιδάκι

Σε μια χώρα διαιρεμένη από μίση, φυλετικές ή θρησκευτικές διαφορές, ποιος θα επιβάλλει νόμο και τάξη;

Γι’ αυτό είναι εύλογο σε ένα πείραμα με ισοπίθανα αποτελέσματα να ορίσουμε ως πιθανότητα του ενδεχομένου Α τον αριθμό: [pic].

Θα σκάσω αν δεν στο πω. Ποιος θα αποτρέψει το χάος που θα προέλθει από ενδεχόμενο κατακερματισμό του Ιράκ;

Έτσι, έχουμε τον κλασικό ορισμό της πιθανότητας, που διατυπώθηκε από τον Laplace το 1812.

Τις προάλλες κάποια διαδικασία είχαν στο ΠΑΣΟΚ και οι μισοί από την ηγεσία του κινήματος (ένα πράγμα όπως είναι οι… Ζαπατίστας) είπαν ότι η ΟΤΟΕ το έχει πάρει στραβά το πράγμα με τους τραπεζίτες και τη συλλογική σύμβαση των τραπεζοϋπαλλήλων. Ποιος θα εξισορροπήσει το Ιράν που, μετά την εξουθένωση του Ιράκ, θα γίνει η μόνη τοπική υπερδύναμη;

Από τον προηγούμενο ορισμό προκύπτει άμεσα ότι: 1. [pic] 1. [pic] 3. Για κάθε ενδεχόμενο Α ισχύει [pic], αφού το πλήθος των στοιχείων ενός ενδεχομένου είναι ίσο ή μικρότερο από το πλήθος των στοιχείων του δειγματικού χώρου.

Είπαν ότι ο Τσουκαλάς κάνει από το καλοκαίρι τον επαναστάτη και αντί να πάει στους τραπεζίτες ένα κουτί γλυκά και το O.K., για να ανοίγουν οι τράπεζες και τα Σάββατα, κάθεται και κάνει απεργίες.

Η μόνη απάντηση είναι η παραμονή του αμερικανικού στρατού στο Ιράκ για πολλά χρόνια.

Είπαν ότι εάν ο Τσουκαλάς ήταν καλό παιδάκι, οι τραπεζίτες δεν θα ήταν τόσο σκληροί και θα δεχόντουσαν να συζητήσουν για τη συλλογική σύμβαση των τραπεζοϋπαλλήλων.

Πιθανότατα, αυτή είναι και η πραγματική επιδίωξη της αμερικανικής ηγεσίας: μόνιμη στρατιωτική παρουσία και ριζική αναμόρφωση του γεωπολιτικού χάρτη της περιοχής.

Και ενώ αυτοί τα έλεγαν, οι άλλοι μισοί καθόντουσαν και τους κοίταγαν, αντί να τους πλακώσουν στο ξύλο.

Αν είναι έτσι, ο πόλεμος στο Ιράκ είναι μόνο η αρχή.

Τι έκανε ο πρίγκιπας;

Οι προστριβές με το Ιράν, ενδεχόμενη κρίση στη Σαουδική Αραβία μπορούν κάλλιστα να οδηγήσουν σε νέες συγκρούσεις (μπορείτε να φανταστείτε δυτικό στρατό στη Μέκκα;).

Προσπαθούσε να καταλάβει ποιος είναι αυτός ο Τσουκαλάς.

Είναι ενήμερος ο αμερικανικός λαός για το κόστος σε αίμα και χρήμα μιας τέτοιας περιπέτειας;

329 ευρώ

Και τι θα γίνει στην περιοχή αν, αύριο, ο Αμερικανός πολίτης (συνειδητοποιώντας ότι τον κορόιδεψαν) αρνηθεί να πληρώσει τον λογαριασμό; Σήμερα στη Βουλή έχει συζήτηση για την ανεργία. Χάος. Κάτσε δες την, εάν αντέχει το στομάχι σου και είσαι καλά από πίεση.

Παράλληλα, το κουτί της Πανδώρας της σύγκρουσης των πολιτισμών μπορεί να ανοίξει.

Θα ακουστούν απίθανα πράγματα και ψέματα απίστευτα, πόσο καλά ήταν τα πράγματα επί ΠΑΣΟΚ, πόσο καλύτερα έγιναν τώρα με τη Νέα Δημοκρατία, πόσο κατάφερε να μειώσει την ανεργία ο Σημίτης, πόσο κατάφερε να εξαφανίσει την ανεργία ο Καραμανλής.

Αν υπάρχει κάτι ακόμη πιο επίφοβο και από την Αλ-Κάιντα αυτό είναι το do it yourself terrorism.

Αν όμως αυτοί των δύο μεγάλων κομμάτων δεν ήταν τόσο κότες όσο είναι, τη συζήτηση θα την έκαναν με ανοιχτές τις πόρτες της Βουλής, ώστε να πήγαιναν οι άνεργοι να τους ακούσουν.

Ασύνδετες ομάδες φανατισμένων μουσουλμάνων που χτυπούν αδιακρίτως ανυπεράσπιστους στόχους.

Να ακούσουν ότι δεν υπάρχουν, γιατί τους πέταξαν έξω από τις λίστες του ΟΑΕΔ.

Ένας τέτοιου είδους τρόμος θα υπονομεύσει ανεπανόρθωτα τις ανοιχτές δυτικές κοινωνίες.

Ότι το επίδομα της ανεργίας θα παραμείνει στα 329 ευρώ, γιατί το χαμηλό του επίπεδο λειτουργεί ως κίνητρο για την αναζήτηση εργασίας.

Εν όψει των κινδύνων αυτών, διερωτώμαι γιατί ο κ. Μπους αρνείται ακόμη και να εξετάσει την εναλλακτική λύση στον πόλεμο: τον συνδυασμό επιθεωρήσεων και αποτροπής.

Άσε καλύτερα, ήδη ανέβασα πίεση.

Πού θα τολμήσει ο Σαντάμ να χρησιμοποιήσει τα (υποτιθέμενα) όπλα του;

Our Town

Η μόνη περίπτωση να το κάνει είναι αν δεν του αφήσουν άλλο περιθώριο. Μετά τα όσα θλιβερά συνέβησαν την περασμένη Κυριακή με το συνέδριο του ΛΑΟΣ, την υποψηφιότητα του Χέρι-Χέρι και τα χουντοβασιλικά ξεσαλώματα, θα μπορούσες να πεις ότι η εβδομάδα που πέρασε κύλησε στη μαύρη στεναχώρια.

Παρά ταύτα, ο πρόεδρος Μπους μοιάζει «κλειδωμένος» στον μονόδρομο του πολέμου.

Κι όμως, τα πράγματα πήγαν καλύτερα, όσο παράξενο κι αν είναι αυτό για τη Θεσσαλονίκη στα τέλη του Φλεβάρη.

Αν είναι έτσι, η «Γηραιά Ευρώπη» του λέει να αναλάβει την ευθύνη και το κόστος μόνος του.

Το θέμα παίζεται στις λεπτομέρειες.

Δεν του χρειάζονται ψήφοι στον ΟΗΕ ή «ρεφενές» στα έξοδα.

Πας, για παράδειγμα, στο "Έτση" να φας ένα σάντουιτς και πέφτεις πάνω σε δύο πιτσιρίκια που ετοιμάζονται να δώσουν στην Καλών Τεχνών.

Με τη θέση αυτή η «Γηραιά Ευρώπη», στην ουσία, παρακάμπτει την αμερικανική κυβέρνηση και απευθύνεται κατ' ευθείαν στον αμερικανό ψηφοφόρο λέγοντας:

Και είναι δεκαεφτάχρονα που τελειώνουν το λύκειο και μιλούν αυτή τη μαγική γλώσσα των ανθρώπων που έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους και θέλουν να την αλλάξουν, να φέρουν τα πάνω κάτω, να τρελάνουν τους δυσκοίλιους καθηγητές τους, να ανεβάσουν την πίεση στους γονείς τους που έπιασαν αράχνες στον καναπέ μπροστά από την τηλεόραση.

«Αγαπητέ φίλε/η, η πολιτική της χώρας σας διαμορφώνεται πλέον από ανθρώπους που ακόμη και ο πρόεδρος Ρήγκαν είχε παραμερίσει ως ακραίους.

Γι' αυτό σε λέω, η Θεσσαλονίκη δεν χάνεται με τίποτα.

Οι άνθρωποι αυτοί υπονομεύουν όλους τους οργανισμούς (από τον ΟΗΕ μέχρι τον ΠΟΕ) που εγγυώνται τη διεθνή συνεργασία και καταδέχονται να προσφύγουν σε αυτούς μόνο για να επικυρώσουν ειλημμένες αποφάσεις.

Να είναι καλά τα πιτσιρίκια.

Ξέρουμε ότι οι μεγάλες δυνάμεις διατηρούν το προνόμιο να χτυπούν προληπτικά όταν αισθάνονται απειλημένες.

(Βατερλό κο, κο, κο, κο)

Το να αναγορεύεται όμως το προνόμιο αυτό σε επίσημο δόγμα της πολιτικής σας ισοδυναμεί με ανατίναξη κάθε διεθνούς νομιμότητας.

Θ.ΣΙΧ.

Αγαπητέ φίλε/η, με θλίψη σου λέμε ότι δυσκολευόμαστε να συνεργαστούμε με αυτούς τους ανθρώπους γιατί κάθε αντίρρησή μας αντιμετωπίζεται με ύβρεις και απειλές. Η χώρα σας είναι πανίσχυρη. Μα δεν έχει την πολυτέλεια να βρεθεί χωρίς φίλους. Εκεί όμως σας οδηγεί η παρούσα κυβέρνησή σας. Με όλο τον σεβασμό, θα παρακαλούσαμε να λάβετε υπόψη σας το στοιχείο αυτό στις επόμενες εκλογές».

Η θέση αυτή αποτελεί τομή με το παρελθόν. Αμφισβητεί ευθέως την ορθή κρίση μιας αμερικανικής κυβέρνησης, υπολογίζει σε στραβοπάτημα της πολιτικής της και ποντάρει σε εκλογική νίκη των Δημοκρατικών. Είναι πολιτική υψηλού ρίσκου ακόμη και για μεγάλες δυνάμεις και, πολύ περισσότερο, για μικρές χώρες με ανοιχτά θέματα όπως η Ελλάδα. Ο πόλεμος στο Ιράκ μπορεί να εμφανιστεί ως «θρίαμβος» στην Αμερική. Ο κ. Μπους μπορεί να μην αποδειχθεί παρένθεση. Τότε, το χάσμα Ευρώπης - ΗΠΑ μπορεί να βαθύνει και ο ΟΗΕ να περιθωριοποιηθεί. Η στάση της κυβέρνησης Μπους όμως δεν αφήνει πολλά περιθώρια συνεννόησης.

Σε τι κατάσταση αφήνει την Ε.Ε. σαν σύνολο η σημερινή κρίση; Οι μεγάλες διαδηλώσεις γεννούν την ελπίδα ότι η ευρωπαϊκή ταυτότητα μπορεί να βγει ενισχυμένη από την κρίση. Οι ταυτότητες συνήθως οικοδομούνται σε αντίθεση με κάτι. Εάν αυτό θα οδηγήσει σε διαμόρφωση μιας ενιαίας εξωτερικής πολιτικής ή θα βαθύνει ακόμη περισσότερο τις διαιρέσεις, δεν το ξέρω.

Εκείνο που ξέρω είναι ότι, στο ορατό μέλλον, η Ε.Ε. δεν θα γίνει το αντίπαλο δέος στις ΗΠΑ. Οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν θα βάλουν το χέρι στην τσέπη για εξοπλισμούς και πιστεύω ότι δεν θα ήταν συνετό να το κάνουν. Ακριβώς γι' αυτό, η Ευρώπη δεν πρέπει (παρά τις διαφωνίες με την αμερικανική κυβέρνηση) να χάσει την επαφή της με τα αισθήματα του αμερικανικού λαού. Κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται. Η ισχύς των ΗΠΑ θα παραμείνει.

Μπορεί να αντιτείνει κάποιος ότι οι διαφορές Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων στην εξωτερική πολιτική είναι διαφορές έμφασης. Ίσως. Οι διαφορές έμφασης όμως έχουν γίνει τόσο μεγάλες που με τους μεν η συνεννόηση είναι εφικτή ενώ με τους άλλους καθίσταται αδύνατη. Ας μην ξεχνάμε: η συμπεριφορά των ΗΠΑ στη διεθνή σκηνή δεν εξαρτάται κύρια από την ισορροπία των δυνάμεων. Βρίσκεται στα χέρια του αμερικανικού λαού.