Τρόπους επανασύνδεσης του πανεπιστημίου με την κοινωνία αναζητούν οι καθηγητές του ΑΠΘ που συμφωνούν με τη τη λογική του ρεπορτάζ της "ΜτΚ" για το κόστος της σιωπής των διανοουμένων.

Αεικίνητο

Αν και συμφωνούν αρχικώς στο ότι ο κόσμος έχει την εντύπωση πως οι πανεπιστημιακοί του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) είναι πλέον απομακρυσμένοι από τα κοινά και την πόλη, ωστόσο αντιτίθενται στη λογική της ισοπέδωσης. Ο λόγος για τους καθηγητές του ΑΠΘ, οι οποίοι υποστηρίζουν πως το έργο που παράγεται στο ίδρυμα είναι πολύ σημαντικό, απλώς υπάρχει πρόβλημα στην κοινολόγησή του.

Όλοι μας έχουμε την εμπειρία πως οποιοδήποτε σώμα και αν θέσουμε σε κίνηση, ανεξάρτητα από το είδος κίνησης, π.χ. βολή στον αέρα, ολίσθηση, κύλιση, κτλ., μετά από λίγο θα σταματήσει.

Στη φράση "μην πυροβολείτε τον πιανίστα", που είχε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν και ο πρύτανης του ΑΠΘ Γιάννης Αντωνόπουλος, θέλοντας να ανασκευάσει την ενδεχόμενη εντύπωση πως το Αριστοτέλειο είναι ένα κλειστό σύστημα, περικλείεται όλο το νόημα των λεγομένων της πλειοψηφίας των πανεπιστημιακών.

Αν χρησιμοποιήσουμε την έννοια της ενέργειας θα πούμε ότι η αρχική ενέργεια του σώματος (κινητική) μετατράπηκε μέσω του έργου των τριβών ή των αντιστάσεων σε θερμότητα.

Συμφωνούν με τη λογική του ρεπορτάζ της "ΜτΚ", σχετικά με την απώλεια της αίγλης του ΑΠΘ και της σιωπής των διανοουμένων, όμως υποστηρίζουν πως δεν ευθύνονται πάντα αυτοί για την εντύπωση που έχει επικρατήσει στους πολίτες.

Θα μπορούσε άραγε ένα σώμα να παραμείνει επ’ άπειρο σε κίνηση;

Αλλαξε η κοινωνία

Πολλοί εφευρέτες προσπάθησαν να αντισταθμίσουν τις απώλειες λόγω τριβών προτείνοντας “έξυπνες” διατάξεις όπως αυτές στις εικόνες 1 και 2.

"Η κοινωνία άλλαξε, όχι το Αριστοτέλειο.

Οι διατάξεις αυτές ονομάστηκαν αεικίνητα γιατί οι εφευρέτες τους πίστευαν ότι θα συνεχίζουν να κινούνται επ’ άπειρο.

Άλλαξαν οι κοινωνικές συνθήκες, γι' αυτό και δεν φαίνεται άμεσα η καλή δουλειά που γίνεται στο ίδρυμα", τόνισε ο αντιπρύτανης του ΑΠΘ Χριστογεώργης Καλτσίκης, προσθέτοντας χαρακτηριστικά:

Η διάταξη στην εικόνα 2 οφείλεται στον Ιταλό καθηγητή J. Taisnierus που έζησε το 16ο αιώνα.

"Ποιος το λέει ότι μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια δεν θα εμφανιστεί ένας νέος Κριαράς ή ένας νέος Ανδρόνικος;".

Αυτός πίστευε ότι ο μαγνητισμός θα ήταν η λύση στο πρόβλημα της ακατάπαυστης κίνησης.

Ηρωικές χαρακτήρισε τις προσπάθειες του διδακτικού προσωπικού του ΑΠΘ ο πρόεδρος των συνδικαλιστών πανεπιστημιακών Γιάννης Μυλόπουλος.

Εικόνα 1 Η δυναμική ενέργεια των μεταλλικών σφαιρών μετατρέπεται σε κινητική ενέργεια του τροχού.

"Το ΑΠΘ είναι ένας θησαυρός σχεδίων, ερευνών, μελετών και γνώσης, που αν τα χρησιμοποιούσε όλα αυτά η πόλη θα γινόταν πολύ καλύτερη.

Εικόνα 2

Γίνεται εξαιρετική δουλειά μέσα στο πανεπιστήμιο, απλώς υπάρχει ένα κενό επικοινωνιακό, γίνεται δηλαδή μερικές φορές έρευνα για την έρευνα", σημείωσε ο κ. Μυλόπουλος. Αν αφήναμε τη μεταλλική σφαίρα λίγο πιο κάτω από το σημείο Ε αυτή θα άρχιζε να κινείται λόγω βαρύτητας και αφού έπεφτε στην οπή D θα συνέχιζε την κίνηση της στην καμπύλη τροχιά ανεβαίνοντας κοντά στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησε, χωρίς να το φτάνει λόγω τριβών.

Την ίδια άποψη εκφράζει και ο καθηγητής Ιατρικής Δημήτρης Κισκίνης.

Αν τοποθετούσαμε ένα μαγνήτη στη βάση Β, τότε η έλξη του θα έδινε ενέργεια στην σφαίρα φέρνοντας την πάλι στο σημείο Ε.

"Η πανεπιστημιακή κοινότητα παράγει έργο, απλώς δεν το κοινολογεί.

Εκεί λόγω βαρύτητας η σφαίρα θα άρχιζε πάλι να κινείται και το φαινόμενο θα συνεχιζόταν ακατάπαυστα.

Πολλές φορές δημοσιεύονται σημαντικά ερευνητικά επιτεύγματα πανεπιστημιακών του Αριστοτελείου σε ξένα επιστημονικά περιοδικά, τα οποία δεν είναι γνωστά στην πανεπιστημιακή κοινότητα.

Το πείραμα έδειξε ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί.

Δεν νομίζω, επιπλέον, ότι λείπουν οι πνευματικοί ηγέτες", αναφέρει ο αγγειοχειρουργός.

Ο μαγνήτης ο οποίος υπερνικώντας τη βαρυτική έλξη θα ανέβαζε τη σφαίρα στο Ε, δεν θα την ελευθέρωνε όταν αυτή είχε ανέβει πάλι στο κεκλιμένο επίπεδο ΕD.

Στον πάτο του βαρελιού

Εκατοντάδες εφευρέτες προσπάθησαν να κατασκευάσουν αεικίνητα, πλην όμως το πείραμα έδειχνε πάντα ότι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, μικρό ή μεγάλο, η κίνηση σταματούσε.

"Το πανεπιστήμιο πληρώνει για τους ελάχιστους πανεπιστημιακούς που δεν συμπεριφέρονται σωστά", σχολιάζει ο κοσμήτορας της σχολής Θετικών Επιστημών Ανέστης Φιλιππίδης.

Όσα αεικίνητα φάνηκε ότι λειτουργούν για μεγάλα χρονικά διαστήματα, στο τέλος αποδείχθηκε ότι οι εφευρέτες είχαν κρύψει σε κάποιο εξάρτημα μια πηγή ενέργειας, συνήθως κάποιο συσσωρευτή ηλεκτρικής ενέργειας.

"Δυστυχώς, η κοινωνία έχει την απαίτηση από τους πανεπιστημιακούς να μην υπάρχει ούτε ένα κακό παράδειγμα.

Τέτοια “αεικίνητα” υπάρχουν και σήμερα και πωλούνται ως αξιοπερίεργα τεχνολογικά επιτεύγματα.

Παρακαλούμε την κοινωνία να μην ισοπεδώνει τα πάντα.

Ένα από αυτά φαίνεται στην εικόνα 3.

Ντρεπόμαστε γι' αυτούς που δεν τιμούν τον τίτλο του πανεπιστημιακού δασκάλου, όμως σίγουρα έχουμε πνευματικούς άντρες", συμπλήρωσε.

Αν εξετάσουμε το κουτί στο οποίο στηρίζεται θα βρούμε ότι περιέχει ένα συσσωρευτή ένα πηνίο και ένα ηλεκτρονικό εξάρτημα.

Υποστήριξε, πάντως, πως θα έπρεπε να υπάρχει καλύτερη σύνδεση με την πόλη, όμως αυτό οφείλεται στο βαρύ φορτίο που τους φόρτωσε η πολιτεία.

Το κινούμενο στέλεχος το οποίο βρίσκεται πάνω από το κουτί περιέχει έναν μαγνήτη.

Διαφορετική εντύπωση φαίνεται να έχει ο πρόεδρος του τμήματος Φυσικής Στέργιος Λογοθετίδης.

Όταν ο μαγνήτης πλησιάζει στο πηνίο, το ηλεκτρονικό εξάρτημα επιτρέπει τη δίοδο του ηλεκτρικού ρεύματος και συνεπώς το πηνίο γίνεται ηλεκτρομαγνήτης.

"Εμείς ακολουθούμε την κοινωνία, αντί να την καθοδηγούμε.

Έτσι έλκει το μαγνήτη δίνοντάς του επιπλέον κινητική ενέργεια.

Πρέπει να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την εικόνα αυτή που έχει ο κόσμος.

Όταν ο μαγνήτης βρίσκεται μακριά από το εξάρτημα ή είναι ακίνητος τότε το εξάρτημα λειτουργεί ως διακόπτης, παύει η δίοδος του ρεύματος από το πηνίο και η δαπάνη της ηλεκτρικής ενέργειας του συσσωρευτή.

Πρέπει να ρισκάρουμε, γιατί δεν υπάρχει πιο κάτω από τον πάτο του βαρελιού", ανέφερε ο κ. Λογοθετίδης.

Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται: α) η περιοδική προσφορά ενέργειας για να αντισταθμίζονται οι απώλειες που οφείλονται στις τριβές και β) οικονομία στην ηλεκτρική ενέργεια διότι το κύκλωμα διαρρέεται από ρεύμα για μικρό χρονικό διάστημα σε κάθε ταλάντωση.

Εικόνα 3