Στο πρόγραμμα πήραν μέρος 64 εθελοντές και εθελόντριες από το νομό Κοζάνης.

ΓΝΩΜΗ

22. Βαβυλώνια Αιχμαλωσία: ο λαός στην εξορία

Εικονικές φυσικές καταστροφές στην Κοζάνη

Η αναβίωση του καλοπροαίρετου ιμπεριαλισμού

α) Το κακό πλησιάζει

Αίσιο τέλος είχε η επιχείρηση απεγκλωβισμού ενός πολίτη από τα ερείπια, όπου βρέθηκε εγκλωβισμένος έπειτα από σεισμό.

LAWRENCE JAMES

Από τις αρχές του 7ου αι. π.Χ. η δύναμη των Ασσυρίων άρχισε να παρακμάζει. Στο μεταξύ, θετική ήταν η έκβαση επιχείρησης απεγκλωβισμού ενός θύματος τροχαίου, ενώ οι διασώστες κατέβασαν με ασφάλεια μία γυναίκα από φλεγόμενη οικοδομή. Η ρητορική του ιμπεριαλισμού επιστρέφει. Νέος ισχυρός λαός της περιοχής αναδείχθηκαν οι Βαβυλώνιοι.

Ευτυχώς, τα παραπάνω περιστατικά ήταν εικονικά και οι επιχειρήσεις διάσωσης πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο εκπαίδευσης ομάδας εθελοντών, οι οποίοι παρακολούθησαν το πρόγραμμα της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης Κοζάνης "Προστατεύω τον εαυτό μου και τους άλλους".

Και ίσως να ακολουθήσει και η πραγματικότητά του. Στο μεταξύ στο θρόνο του Νότιου Βασιλείου ανέβηκε ο Ιωσίας.

Στο πρόγραμμα πήραν μέρος 64 εθελοντές και εθελόντριες από το νομό Κοζάνης, με 110 ώρες θεωρητικής και πρακτικής εκπαίδευσης στο διάστημα από 24 Οκτωβρίου έως 12 Ιανουαρίου.

«Το να σταματήσουμε είναι επικίνδυνο, το να υποχωρήσουμε, όλεθρος». Τα τριάντα χρόνια βασιλείας του ήταν μια περίοδος ευημερίας και ανεξαρτησίας για το βασίλειο του Ιούδα.

Το περασμένο Σάββατο πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του νομαρχιακού συμβουλίου Κοζάνης η τελετή απονομής των πτυχίων στους 64 εκπαιδευόμενους, οι οποίοι στο εξής είναι έτοιμοι να επέμβουν σε τυχόν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης στο νομό, αν και εκ μέρους των εθελοντών και εθελοντριών ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης ευχήθηκε "να είμαστε αχρείαστοι".

Ο πρόεδρος Μπους, που δικαιολογεί τον πόλεμο εναντίον του Ιράκ; Ανάμεσα στα άλλα ο βασιλιάς προσπάθησε να κάνει και μια θρησκευτική μεταρρύθμιση.

Χ.Β.

Όχι. Να ξεκαθαρίσει δηλαδή τη θρησκεία από τα ειδωλολατρικά στοιχεία και τις ξένες επιδράσεις που είχαν με τον καιρό εισχωρήσει σ’ αυτήν. Είναι ένας Ινδός ανθύπατος, που υπεράσπιζε το 1805 την πολιτική των προληπτικών χτυπημάτων της Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών ενάντια σε όποιον ιθαγενή κυβερνώντα έδειχνε σημάδια αδιαλλαξίας. Φρόντισε, λοιπόν, να γκρεμιστούν τα είδωλα και τα θυσιαστήριά τους και οργάνωσε τη λατρεία με βάση το Νόμο του Θεού.

Κάθε δήλωση υποδεικνύει τους παραλληλισμούς ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν και τις αντιφάσεις του ιμπεριαλισμού.

Αυτά τα χρόνια ιερείς άρχισαν να καταγράφουν τις θρησκευτικές παραδόσεις και των δύο βασιλείων.

Μπορούν οι πύραυλοι του πολέμου να αντισταθμιστούν από τις ευλογίες της ειρήνης ενός καλοπροαίρετου νικητή; Την ίδια εποχή ζούσε στην Ιερουσαλήμ και ο προφήτης Ιερεμίας.

Όπως τις σύγχρονες ΗΠΑ, έτσι και την Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών την απασχολούσε το γόητρο.

Ο προφήτης, αν και έβλεπε θετικά την προσπάθεια του βασιλιά Ιωσία, είχε τη βαθιά πεποίθηση ότι ο άνθρωπος μπορεί να αλλάζει στ’ αλήθεια μόνον όταν μετανοιώνει πραγματικά.

Η πρόοδός της στην ενδοχώρα σημαδεύτηκε από πολέμους που έδειχναν ότι ο σύγχρονος, καλά εκπαιδευμένος στρατός της ήταν αήττητος.

Κι ότι μια τέτοια μετάνοια δεν πετυχαίνεται με εξωτερικές αλλαγές.

Όταν κινδύνευσε η ασφάλεια των βρετανικών Ινδιών, οι κυβερνώντες έκαναν χρήση βίας για να εξουδετερώσουν την απειλή.

Είναι πάνω απ’ όλα μια υπόθεση της καρδιάς.

Τι ειρωνεία, αυτή η τακτική εφαρμόστηκε μία φορά εναντίον των ΗΠΑ, το 1837, στην εξέγερση του Καναδά.

Καθώς με το κήρυγμά του αποκάλυπτε τέτοιες αλήθειες, τα λόγια του συχνά ακούγονταν σκληρά:

Αυτό εγκαθίδρυσε προηγούμενο στο διεθνές δίκαιο.

Ο Κύριος λέει:

Πιο απλά, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στράφηκαν στο προληπτικό χτύπημα, ως ένα εργαλείο που βελτιώνει το γόητρο, διατηρεί μια ευνοϊκή ισορροπία ισχύος και πτοεί όσους είναι προκλητικοί.

«Βαδίστε μέσα στους δρόμους της Ιερουσαλήμ.

Όμως, οι στρατιώτες της πρώτης γραμμής χρειάζονται την διαβεβαίωση ότι αυτό που κάνουν γίνεται για έντιμο και ηθικό σκοπό.

Κοιτάξτε και ψάξτε τις πλατείες της.

Αυτό γίνεται αντιληπτό από τον Τόνι Μπλερ, παρά την αναβίωση του καλοπροαίρετου ιμπεριαλισμού του.

Κι αν βρείτε έστω κι έναν άνθρωπο να κάνει το σωστό και ν’ αναζητάει την αλήθεια, τότε εγώ θα συγχωρήσω την αμαρτία της πόλης…

Ειλικρινά, θέλει να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο.

Μπορεί ν’ αλλάξει ο μαύρος το χρώμα του ή η λεοπάρδαλη τα στίγματά της;

Παραδόξως, η προοπτική του Μπλερ για ένα ευτυχισμένο Ιράκ ήταν επίσης όραμα ενός από τους αρχιτέκτονές του.

Άλλο τόσο κι εσείς μπορείτε ν’ αλλάξετε και να κάνετε το καλό…».

Ο Τ. Ε. Λόρενς, το 1920, ήλπιζε ότι το Ιράκ θα γινόταν η Αυστραλία της Μέσης Ανατολής.

Ανάξιοι βασιλείς διαδέχθηκαν τον Ιωσία.

Γι' αυτό υπερασπίστηκε τη χρήση βομβαρδιστικών για να τιμωρήσει όποιον έβαζε σε κίνδυνο την Pax Britannica στο Ιράκ.

Στο μεταξύ στην περιοχή κυριαρχούσε πια ο βασιλιάς των Βαβυλωνίων Ναβουχοδονόσορ.

Πώς μπορείς ταυτοχρόνως να είσαι ο πεφωτισμένος κομιστής του πολιτισμού και να χρησιμοποιείς βιαιότατες μεθόδους καταναγκασμού;

Όλοι ήταν αναγκασμένοι να πληρώνουν φόρο υποτελείας σ’ αυτόν.

Το παλιό δίλημμα του ιμπεριαλισμού παραμένει ανεπίλυτο…

Κι όμως στην Ιερουσαλήμ οι περισσότεροι κάτοικοί της δεν ανησυχούσαν. Θεωρούσαν ότι δεν διέτρεχαν κανέναν κίνδυνο, αφού ο Ναός του Κυρίου βρισκόταν στην πόλη τους! Ο προφήτης Ιερεμίας προσπαθούσε να τους δείξει το λάθος τους. Στεκόταν στην πόρτα του Ναού και κήρυττε άφοβα: Ακούστε … όλοι όσοι περνάτε για να πάτε να προσευχηθείτε στον Κύριο! Ο Κύριος λέει: «Διορθώστε τη συμπεριφορά σας και τα έργα σας… Μην ξεγελάτε τον εαυτό σας επαναλαμβάνοντας ‘ο Ναός που κατοικεί ο Κύριος είναι εδώ’. Αν πράγματι διορθώσετε τη συμπεριφορά και τα έργα σας … τότε εγώ θα κατοικήσω μαζί σας…».

Έτσι άρχισαν οι δοκιμασίες του προφήτη. Για να του κλείσουν το στόμα, του απαγόρεψαν να μιλάει στο λαό, έκαψαν τις προφητείες του, αποπειράθηκαν να τον δηλητηριάσουν, τον μαστίγωσαν, τον φυλάκισαν. Όμως εκείνος κι από τη φυλακή δεν έπαυε να προειδοποιεί τους συμπατριώτες του: Ο Κύριος λέει: «Έρχεται λαός από μια χώρα του βορρά, έθνος μεγάλο ξεσηκώνεται από της γης τις άκρες. Τόξο κρατάνε και χατζάρι, είναι σκληροί και άσπλαχνοι, στ’ άλογα ανεβαίνουν κι ακούγονται οι φωνές τους σαν τη βοή της θάλασσας. Πολεμιστές που για μάχη παρατάσσονται ενάντια σ’ εσένα, πόλη της Σιών».

Ο ζυγός του Ιερεμία Κάποτε, με την υποκίνηση των Αιγυπτίων, τα μικρά κράτη που γειτόνευαν με το βασίλειο του Ιούδα ήρθαν στο βασιλιά Σεδεκία και του ζήτησαν να δράσουν όλοι μαζί κατά της Βαβυλώνας. Όταν το έμαθε ο προφήτης, άρχισε να κυκλοφορεί στην πόλη κουβαλώντας στους ώμους του έναν ξύλινο ζυγό. Με τη συμβολική αυτή πράξη ήθελε να τους προειδοποιήσει ότι μια τέτοια λαθεμένη επιλογή τελικά θα τους οδηγούσε στην υποταγή.

Πράγματι, τα λόγια του επαληθεύτηκαν τραγικά. Το 597 π.Χ. οι Βαβυλώνιοι πολιόρκησαν την Ιερουσαλήμ και λεηλάτησαν το Ναό. Ο βασιλιάς, οι άρχοντες, και επιφανείς Ιουδαίοι σύρθηκαν εξόριστοι στη Βαβυλώνα. Το κακό όμως δεν τέλειωσε εκεί. Δέκα χρόνια αργότερα, το 587 π.Χ. οι Βαβυλώνιοι επανήλθαν. Και τότε η καταστροφή ήταν ολοκληρωτική. Η Ιερουσαλήμ παραδόθηκε στις φλόγες και άρχισε η περίοδος που είναι γνωστή ως βαβυλώνια αιχμαλωσία.

Η Βαβυλώνα ήταν χτισμένη στις όχθες του Ευφράτη και αποτελούσε κέντρο της περιοχής από τον 19ο μέχρι το 2ο αι. π.Χ. Τη μεγαλύτερη ακμή της τη γνώρισε στην εποχή του Ναβουχοδονόσορα (6ος αι. π.Χ.). Τότε ήταν μια πολυάριθμη πόλη με σπουδαία τείχη, περίφημους κρεμαστούς κήπους κι έναν τεράστιο πυργόμορφο ναό (ζιγκουράτ). Μια ξακουστή πύλη στα τείχη της πόλης ήταν η πύλη της Ιστάρ απ' όπου περνούσε ο δρόμος των πομπών. Ίσως απ' αυτήν πέρασαν οι Βαβυλώνιοι και τους αιχμάλωτους Ιουδαίους! Η διπλανή αναπαράσταση της πύλης της Ιστάρ βασίζεται σε αρχαιολογικά ευρήματα.