ΔΕΗ ΚΟΖΑΝΗΣ

ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ

Γράφοι προβαδίσματος και προγράμματα

Κύκλωμα κλοπής φορτηγών

Έναν μέτριο με ολίγη…

Πολλοί γράφοι προβαδίσματος μπορούν να αντιστοιχιστούν με περισσότερα από ένα προγράμματα γραμμένα με τις εντολές parbegin-parend.

Δύο απανωτά κρούσματα κλοπής συνολικά πέντε φορτηγών αυτοκινήτων εργολάβων από τα ορυχεία της ΔΕΗ μέσα σε διάστημα δέκα ημερών απασχολούν έντονα τις αστυνομικές αρχές του νομού Κοζάνης αλλά και τις ιδιοκτήτριες εταιρείες, καθώς εκτιμάται ότι στην περιοχή δρα κύκλωμα επιτήδειων, οι οποίοι μετά την κλοπή διαλύουν τα αυτοκίνητα και τα πωλούν για ανταλλακτικά.

Ένας μέτριος υπουργός με ολίγη φαντασία…

Στο γράφο του σχήματος, η εντολή δ4 μπορεί να εκτελεστεί ταυτόχρονα με οποιαδήποτε από τις δ1, δ2 και δ3, γιατί δεν υπάρχει μονοπάτι μέσα στο γράφο που να τις συνδέει.

Το τελευταίο κρούσμα κλοπής τριών φορτηγών σημειώθηκε τα μεσάνυχτα του περασμένου Σαββάτου προς Κυριακή.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ

Έτσι μπορούν να γραφούν τουλάχιστον τρία διαφορετικά παράλληλα προγράμματα τα οποία υπακούουν στους περιορισμούς του γράφου.

Άγνωστοι πήγαν στο χώρο στάθμευσης των φορτηγών στο ορυχείο Αμυνταίου και έκλεψαν τελείως ανενόχλητοι τρία φορτηγά αυτοκίνητα μερσεντές.

Αλήθεια το σάπιο μέσα μας θ' αλλάξει κύτταρο ποτέ;

Οι τρεις διαφορετικές λύσεις είναι:

Τα κλεμμένα φορτηγά ανήκουν σε διαφορετικούς εργολάβους χωματουργικών έργων της ΔΕΗ. Ν. Φωτόπουλου, «Η γεωμετρία μιας αθέατης γενιάς» 1) Η δ4 εκτελείται παράλληλα με τις δ1 και δ2 (οι οποίες μπορούν να εκτελεστούν παράλληλα), πριν από την δ3. Προσπάθησαν να κλέψουν και ένα τέταρτο αυτοκίνητο, το οποίο βρέθηκε παραβιασμένο, αλλά δεν τα κατάφεραν, επειδή το όχημα υπέστη βλάβη.

Ο τίτλος του άρθρου παραπέμπει ίσως σε παρασκευή καφέ.

Το πρόγραμμα είναι:

Εξάλλου, παρά τις πολυήμερες έρευνες των αστυνομικών αρχών, δεν βρέθηκε κανένα ίχνος από άλλα δύο φορτηγά, τα οποία είχαν κλαπεί στις 7 Φεβρουαρίου από το χώρο στάθμευσης του ορυχείου Καρδιάς. Είναι όμως παραπλανητικός.

parbegin δ1 || δ2 || δ4 parend; δ3; δ5

Χ.Β.

Στην πραγματικότητα αναφέρεται και περιγράφει «έναν μέτριο υπουργό με ολίγη φαντασία».

2) Πρώτα εκτελούνται παράλληλα οι δ1 και δ2, και στη συνέχεια η δ3 εκτελείται παράλληλα με την δ4. Αυτό το είδος των εν ενεργεία πολιτικών αντί να εξαφανίζεται όσο πάει και διευρύνεται.

parbegin δ1 || δ2 parend; parbegin δ3 || δ4 parend; δ5

Σπάνια συναντάς πλέον κυβερνώντες με ανοικτό μυαλό, ξεκάθαρη πολιτική θέση, αμετακίνητη (και ασυμβίβαστη) ηθική στάση και κυρίως δημιουργικότητα, νέες ιδέες, όραμα και πάθος.

3) Η δ1 και η δ2 εκτελούνται παράλληλα, και μόλις τελειώσουν και οι δυο εκτελείται η δ3.

Οι περισσότεροι - αν και εμφανίζονται κοσμικοί και επικοινωνιακοί - στην ουσία ζουν σ' ένα κλειστοφοβικό σύστημα και βιώνουν καθημερινά τον κίνδυνο ή το άγχος της απώλειας της καρέκλας.

Η δ4 εκτελείται παράλληλα με ολόκληρη την ομάδα των δ1, δ2, δ3· ξεκινά μαζί με τις δ1, δ2, αλλά η δ3 ξεκινά ανεξάρτητα από αυτήν.

Προκειμένου μάλιστα ν' αποφύγουν ένα τέτοιο σοκ, προτιμούν να χάνουν τη μνήμη τους και το νήμα της προσωπικής τους ιστορίας.

Η δ5 περιμένει τις δ3 και δ4 να τερματίσουν για να ξεκινήσει.

Οι εν λόγω πολιτικοί έχουν αποφασίσει να επαναπροσδιορίσουν την έννοια της πολιτικής, την έννοια των θεσμών και την έννοια της ευθύνης.

parbegin begin parbegin δ1 || δ2 parend; δ3; end || δ4 parend; δ5

Ως πολιτική νοούν ένα αυτοεξυπηρετούμενο σύστημα το οποίο δευτερευόντως ικανοποιεί τούς κατά καιρούς «δικούς μας» και - μόνο κατά τύχη - μπορεί να ωφελήσει και κάποιον άγνωστο, περαστικό ή μη ανήκοντα σε ομάδα, παρεούλα, φράξια, απλό πολίτη.

Από τα τρία προγράμματα μόνο το ένα είναι το «σωστό», δηλαδή αυτό που αντιπροσωπεύει καλύτερα το γράφο προβαδίσματος.

Ως θεσμό του κράτους νοούν μετακινούμενους από θέση σε θέση παράγοντες, συμμάχους ή παρίες, οι οποίοι όχι μόνο κληρονομούν «τις νόσους» των προηγουμένων, αλλά προσθέτουν και τις δικές τους (εν είδει προσωπικής σφραγίδας).

Το πρώτο πρόγραμμα έχει ένα πρόβλημα: η διεργασία δ3 περιμένει και την δ4 να τελειώσει (εκτός από τις δ1 και δ2), ενώ αυτό δεν είναι απαραίτητο.

Ως ευθύνη (πολιτική, κοινωνική, ηθική) νοούν την καταστρατήγηση των κωδίκων και αξιών χωρίς φανερά ίχνη (που δημιουργούν πολιτικό κόστος) και πάντοτε υπέρ του μηχανισμού που τους διόρισε.

Παρομοίως, στο δεύτερο πρόγραμμα η δ4 περιμένει τις δ1 και δ2 χωρίς να υπάρχει λόγος.

Μ' αυτά και μ' αυτά, καταλήξαμε στο να έχουμε «πιστοποιητικά εντιμότητας» χορηγούμενα διά νόμου (βλέπε διατάξεις σχετικές με την a posteriori απαλλαγή των διατελεσάντων διοικητών Οργανισμών Ανασυγκρότησης) καθώς και ανεύθυνο κράτος (σε θέματα αγοράς, ασφάλειας, καταστροφών κ.λπ.) που αναζητεί ευθύνες μόνο στους πολίτες.

Και τα δυο προγράμματα δηλαδή, θέτουν επιπλέον περιορισμούς στην εκτέλεση των διεργασιών από αυτούς που περιγράφει ο γράφος.

Το κοινωνικό συμβόλαιο αντεστράφη.

Αυτό δε συμβαίνει στο τρίτο πρόγραμμα, το οποίο είναι και το σωστό για την προγραμματιστική αναπαράσταση του γράφου προβαδίσματος.

Οι πολίτες εγγυώνται τη λειτουργία του κράτους και όχι το κράτος την ειρηνική συνύπαρξη των πολιτών. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε τι ακριβώς δουλειά κάνουν οι «μέτριοι με ολίγη…»; Ιδέες δεν γεννάνε, δουλευταράδες δεν είναι, ως τεχνοκράτες διαχειριστές δεν διαπρέπουν, πολιτικό λόγο με ουσία δεν εκφέρουν. Τι άλλο μένει από το να εξασφαλίζουν το καθημερινό τους προφίλ, την κληρονομικώ δικαίω διαδοχή τους, τη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους, το μικροπολιτικό κουτσομπολιό και το υπουργικό τους μέλλον; Σχεδόν τίποτα, αν εξαιρέσει κανείς κάποιους νόμους που γίνονται για να (ξε)γίνονται και κάποιες ευρωπαϊκές φιέστες που βγάζουν μάτι (ως προς τη χλιδή) αλλά «ουδέν νεώτερον» (ως προς τα συμπεράσματα).

Εύλογα θα με ρωτήσετε: Όλοι είναι έτσι; Όχι βέβαια. Αλλά ο κοινός παρονομαστής δίνει το χρώμα και διαμορφώνει το κλίμα. Η ευρηματικότητα ενός υπουργού Πολιτισμού, η αποτελεσματικότητα ενός υπουργού Δημόσιας Τάξης, η διαλλακτικότητα ενός υπουργού Δημόσιας Διοίκησης, ακόμα και η ηπιότητα ενός υπουργού Υγείας δεν μπορούν να καλύψουν τη μεγάλη μαύρη πολιτική - ιδεολογική τρύπα, που κατ' ευφημισμόν αποκαλείται «κυβερνητικό έργο».

Θα ρωτήσετε και πάλι. Υπάρχουν άμεσες μαγικές λύσεις; Όχι βέβαια. Όταν όμως είσαι στον δρόμο του χαλασμού, όσο νωρίτερα βγεις τόσο το καλύτερο, λένε οι Κινέζοι σοφοί. Καιρός νομίζω είναι για τους Έλληνες εκπροσώπους της κινεζικής σοφίας να συνειδητοποιήσουν ότι με μέτρια υλικά δεν παράγεται άριστο (ούτε καν καλό) αποτέλεσμα και ν' αλλάξουν τρόπο σκέψης. Τούτο σημαίνει Νέα Κυβέρνηση με νέα πρόσωπα, Νέο Εκτελεστικό Γραφείο με παλαιούς και έμπειρους πολιτικούς και Νέα Επικοινωνιακή Πολιτική με ανθρώπους των οποίων τα πρόσωπα ακτινοβολούν φρεσκάδα και ο λόγος τους ειλικρίνεια.

Όλα τ' άλλα αποτελούν συνταγή αποτυχίας (όχι των έτσι κι αλλιώς αποτυχημένων «μέτριων με ολίγη», αλλά τής «μέσα» κι «έξω» Ελλάδας του 2003 προς 2004).