Προσπάθεια του Καπαγιαννίδη υπό το μαρκάρισμα του Μπλιθικιώτη.

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ

Η κοινωνία.

ΚΑΛΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΙΚΗ ΒΟΛΟΥ ΚΟΛΛΗΣΑΝ ΣΤΟ ΜΗΔΕΝ

Η μαναβική των ειδήσεων

Οι οικονομικές αλλαγές είχαν άμεσες επιπτώσεις στη ρωμαϊκή κοινωνία.

Χαμένοι και οι δύο

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Η εξαφάνιση των μικρών ιδιοκτησιών και των μικρών εργαστηρίων σήμανε παράλληλα την εξαφάνιση όλων αυτών που ως το 2ο αι. π.Χ. στήριζαν το δημοκρατικό πολίτευμα και αποτελούσαν το στρατό με τον οποίο έγιναν οι μεγάλες κατακτήσεις.

Η ''λευκή'' ισοπαλία (0-0) στην Καλαμάτα, μεταξύ της τοπικής ομάδας και της Νίκης Βόλου, αδικεί και τις δύο ομάδες που άξιζαν να σκοράρουν.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους;

Κι αυτοί ήταν ο κύριος όγκος του ρωμαϊκού λαού που δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στα νέα οικονομικά δεδομένα.

Δεν ικανοποίησε καμία ομάδα, ενώ αμφότερες ήθελαν τους τρεις βαθμούς για διαφορετικούς λόγους.

Ή μάλλον χωρίς "Ντεγκρέτσια", χωρίς λακκούβες στους δρόμους και λιντσαρίσματα στους διαδρόμους των δικαστηρίων;

Έχασε τη μικρή του περιουσία και άρχισε να συγκεντρώνεται στη Ρώμη σε αναζήτηση ευκαιριών.

Η ''μαύρη θύελλα'' που έχει εγκλωβιστεί στις τελευταίες θέσεις ξεκίνησε επιθετικά, είχε ευκαιρίες να σκοράρει, αλλά έπεσε πάνω στον Δινόπουλο που είχε εξαιρετικές αποκρούσεις.

Ένα Σαββατοκύριακο αφόρητης τηλεοπτικής πλήξης ανοίγεται μπροστά μας, αν και ο χιονιάς, που υπόσχονται οι μετεωρολόγοι, δημιουργεί κάποιες ελπιδοφόρες προοπτικές για τα δελτία ειδήσεων.

Τα μόνα εφόδια που διέθεταν αυτοί οι άνθρωποι ήταν τα πολιτικά δικαιώματα του Ρωμαίου πολίτη.

Ο Πουλάκος (13', 51') και ο Μιχελής (37') δεν μπόρεσαν να νικήσουν τον τερματοφύλακα της Νίκης, ενώ οι φιλοξενούμενοι που αναζήτησαν το γκολ στις αντεπιθέσεις έχασαν μοναδική ευκαιρία με τον Σαϊτιώτη στο 77', ο οποίος δεν μπόρεσε να νικήσει από κοντά τον Παπαδόπουλο. "Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ορισμένων ΜΜΕ συνοψίζεται σε πέντε λέξεις", απεφάνθη ο Κώστας Λαλιώτης.

Το κύριο μέσο επιβίωσης τους ήταν η ψήφος και η μαρτυρία τους στα δικαστήρια.

Στο 93' αποβλήθηκε ο Τσάγγαρης, ενώ στο 35' σημειώθηκε φραστικό επεισόδιο, μεταξύ του Μαρκομιχάλη και του προπονητή του, Μύρωνα Σηφάκη. Ποιες είναι αυτές;

Ουσιαστικά παρασιτούσαν εξαργυρώνοντας την ψήφο τους στους πλουσίους.

Διαιτήτευσε ο Καραβίδας (Ηλείας) "Βλέμμα, αίμα, στέμμα, ψέμα, σπέρμα".

Έτσι εξελίχθηκαν προοδευτικά σε μια ανθρώπινη μάζα χωρίς συνείδηση, το γνωστό ρωμαϊκό όχλο.

ΚΑΛΑΜΑΤΑ: Παπαδόπουλος, Γενιτσαρίδης (57' Καλαφάτης), Μπριλάκης, Σεντεμέντες, Καλαγκάνης, Σπυριδάκης, Κατσόγλου, Μιχελής, Πουλάκος (68' Στάικος), Καπαγιαννίδης, Μιλόσκοβιτς.

Προς τιμήν των κατολισθήσεων, θα έπρεπε ίσως ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ να επεκτείνει την ομοιοκαταληξία και στο "σκυρόδεμα" των ανά την Ελλάδα οδικών έργων.

2. Οι πλούσιοι και το πλήθος της Ρώμης Η κυριαρχία της τάξης των πλουσίων διατηρήθηκε στη Ρώμη περισσότερο από όσο σε οποιαδήποτε άλλη πόλη. Αυτό οφείλεται σε δύο αιτίες: η μια είναι πως έκαναν μεγάλες κατακτήσεις και πως τα οφέλη πήγαιναν στην τάξη που ήταν ήδη πλούσια· η τάξη αυτή απέκτησε όλες τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις που αφαιρούσαν από τους νικημένους· πήρε στα χέρια της το εμπόριο των κατακτημένων χωρών, όπως και τα τεράστια κέρδη από την είσπραξη των φόρων και τη διοίκηση των επαρχιών. Αυτές οι οικογένειες, πλουτίζοντας έτσι ολοένα και περισσότερο από γενιά σε γενιά, απέκτησαν αμύθητα πλούτη και η καθεμιά τους αποτελούσε μια ιδιαίτερη δύναμη απέναντι στο λαό. Η άλλη αιτία ήταν πως ο Ρωμαίος, ακόμη και ο πιο φτωχός, είχε έναν έμφυτο σεβασμό προς το χρήμα. Ενώ η πραγματική πελατεία είχε εξαφανιστεί από καιρό, ξαναπαρουσιάστηκε με τη μορφή του σεβασμού προς τις μεγάλες περιουσίες· και οι προλετάριοι απέκτησαν τη συνήθεια να παρουσιάζονται κάθε πρωί, για να χαιρετήσουν τους πλούσιους και να ζητήσουν το καθημερινό τους φαγητό. Fustel de Coulanges, ό.π., σ. 553.

ΝΙΚΗ ΒΟΛΟΥ: Δινόπουλος, Μπαλάφας, Κουτσογιάννης, Ρουμελιώτης, Στεφάνοφ (55' Παπασταθόπουλος), Μπλιθικιώτης, Μαρκομιχάλης (35' Τσάγγαρης), Λάλικ (82' Ζιάκας), Σαϊτιώτης, Παυλίδης, Λιολίδης.

Τέλος πάντων. Τα πλούτη που συσσωρεύτηκαν από τις μεγάλες κατακτήσεις τα καρπώθηκαν δύο ολιγάνθρωπες κοινωνικές τάξεις: οι συγκλητικοί και οι ιππείς. Η τοποθέτηση Λαλιώτη έρχεται στον απόηχο των επικρίσεων του περασμένου Σαββατοκύριακου για τα κανάλια που, αντί για τα φιλειρηνικά πανό μπρος στην αμερικανική πρεσβεία, προτίμησαν το πάρτι φαντασμάτων στο "Πεντελικόν".

Ψηφιδωτή παράσταση από τη Β. Αφρική. Εικονίζεται αγρόκτημα και σκηνές που εκτυλίσσονται μέσα σ' αυτό (β' μισό του 4ου αι. μ.Χ.). Τα μεγάλα αγροκτήματα -latifundia - άρχισαν να δημιουργούνται στην Ιταλική χερσόνησο από το 2ο αι. π.Χ. (Πόλη της Τύνιδας, Εθνικό Μουσείο Bardo)

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ, ΒΕΒΑΙΩΣ, για το αρχαιότερο δίλημμα του δημοσιογραφικού επαγγέλματος.

Οι συγκλητικοί ήταν νέα αριστοκρατική τάξη, η οποία σχηματίστηκε από ανθρώπους που οι ίδιοι ή οι προγονοί τους είχαν καταλάβει κάποτε κάποιο ανώτατο αξίωμα.

Δίνεις στον θεατή αυτό που θέλει ή αυτό που πρέπει;

Δεν ασχολούνταν με επιχειρήσεις, κατείχαν όμως μεγάλα αγροκτήματα.

Στην πρώτη περίπτωση υπερισχύει η οικονομία της αγοράς και ο δημοσιογράφος είναι ένα είδος μανάβη των ειδήσεων που, αντί για αγγούρια και ντομάτες, πουλάει Παύλο και Μαρί Σαντάλ.

Η απόκτηση των αξιωμάτων γινόταν με εκλογές.

Στη δεύτερη περίπτωση, υπερισχύει η δεοντολογία και ο δημοσιογράφος είναι ένας κουμπωμένος ηθικολόγος της πληροφόρησης, υπεράνω πάσης ψυχαγωγίας.

Για να εξασφαλίσουν την εκλογή τους είχαν την ανάγκη του λαού που τους έδινε την ψήφο του. ΦΥΣΙΚΑ, ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ η αντιπολεμική διαδήλωση για να καταλάβουμε ότι οι καναλάδες δεν έχουν ακριβώς ως πρότυπο το BBC. Ονομάζονταν συγκλητικοί, γιατί με την κατάκτηση κάποιου υψηλού αξιώματος εντάσσονταν στο σώμα της συγκλήτου. Ο γραμματέας μίλησε για "λάθος των ηλεκτρονικών ΜΜΕ", προβλέποντας ότι "δεν θα ξανασυμβεί". Σταδιακά με τις κατακτήσεις συγκεντρώθηκε μεγάλη πολιτική δύναμη στη σύγκλητο. Ποιος το πιστεύει όμως; Οι συγκλητικοί αποτελούσαν μια κλειστή κοινωνική ομάδα, που δεν άφηνε το περιθώριο σε άτομα διαφορετικής κοινωνικής προέλευσης να διεκδικήσουν δημόσιο αξίωμα.

ΚΑΠΟΤΕ ΤΑ ΔΕΛΤΙΑ ειδήσεων είχαν τη χαριτωμένη ελαφρότητα των συζητήσεων καφενείου.

Σε σπάνιες περιπτώσεις, όταν συνέβαινε αυτό, αυτός που εκλεγόταν ονομαζόταν νέος άνθρωπος.

Πρόσφατα απέκτησαν τη χυδαιότητα ποδοσφαιρικής κερκίδας, με διάφορους να αλληλο-υβρίζονται από τα τηλε-παράθυρα.

Οι ιππείς ήταν οι πλούσιοι του χρήματος.

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, οι διαδηλωτές ήθελαν να σταματήσουν τη βαρβαρότητα του πολέμου.

Το όνομα τους μόνο παραπέμπει σε παλαιές εποχές, όταν ιππείς ονομάζονταν όσοι ήσαν αριστοκρατικής καταγωγής και είχαν τη δυνατότητα να εκτρέφουν άλογο για να πολεμούν έφιπποι.

Από τη βαρβαρότητα της τηλεόρασης ποιος θα μας προφυλάξει;

Μετά τις κατακτήσεις, ιππείς ονομάστηκαν όσοι είχαν χρηματική περιουσία που τους επέτρεπε να στρατεύονται στο ιππικό. Ασχολήθηκαν με εργασίες που απέδιδαν κέρδη, όπως με επιχειρήσεις, εμπόριο, τοκογλυφία, ανάληψη δημόσιων έργων. Η πιο κερδοφόρα επιχείρηση ήταν του δημοσιώνη, εκείνου δηλαδή που νοίκιαζε από το κράτος το δικαίωμα της είσπραξης των δημόσιων φόρων από τις επαρχίες ή ακόμα της εκμετάλλευσης των μεταλλείων ή των λιμανιών. Εννοείται ότι οι δημοσιώνες προκατέβαλλαν στο κράτος τα έσοδα των εισπράξεων που θα έκαναν. Στη συνέχεια πουλούσαν τα δικαιώματα τους σε επιχειρηματίες των επαρχιών, οι οποίοι προσπαθούσαν να εισπράξουν τους φόρους με σκληρό τρόπο και με υψηλό κέρδος από το λαό. Αυτοί είναι οι γνωστοί τελώνες, για τους οποίους πολλές φορές γίνεται λόγος στην Καινή Διαθήκη. Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι οι ιππείς δεν ήταν ευγενούς καταγωγής και ότι δεν είχαν τη δυνατότητα να καταλαμβάνουν ανώτατα δημόσια αξιώματα· για το λόγο αυτό βρίσκονταν σε αντιπαράθεση με τους συγκλητικούς. Όπως ήταν φυσικό, οι μεγάλες κατακτήσεις συνέβαλαν στην ανάπτυξη της δουλείας. Οι Ρωμαίοι στρατηγοί αιχμαλώτιζαν κατά χιλιάδες τους κατοίκους των κατακτημένων περιοχών, τους οποίους στη συνέχεια παρέδιδαν στους δουλεμπόρους. Η αγοραπωλησία δούλων ήταν ευρύτατα διαδεδομένη επιχείρηση, ιδιαίτερα στα λιμάνια της Ανατολής. Η ζήτηση των δούλων αυτή την εποχή αυξάνεται εξαιτίας της ανάπτυξης των επιχειρήσεων και των γαιοκτησιών. Οι δούλοι παρείχαν φτηνότερη εργασία από τους ελεύθερους πολίτες. Η συμπεριφορά των Ρωμαίων απέναντι στους δούλους ήταν ιδιαίτερα σκληρή, γι' αυτό και σημειώθηκαν πολλές εξεγέρσεις δούλων, οι οποίες τις περισσότερες φορές καταπνίγηκαν στο αίμα.

Τμήματα τοιχογραφίας από την Πομπηία (1ος αι. μ.Χ.). Εικονίζει επαύλεις. Οι πλούσιοι, κυρίως οι ιδιοκτήτες μεγάλων εκτάσεων γης, κατοικούσαν σε ανάλογες επαύλεις. (Νεάπολη, Εθνικό Μουσείο)