Περίπου 52.000 στρέμματα καλύφθηκαν από τα νερά του ποταμού Έβρου καταστρέφοντας σοδειές και υποδομές.

Τα πήρε όλα κι έφυγε

3.6 Ο ρωμαϊκός πολιτισμός

Συναγερμός στον Έβρο

Ρεκόρ όλων των εποχών. Επτά νέες ταινίες, τουτέστιν "Σικάγο". Περίπου σαν τη ρήση "τα πήρες όλα κι έφυγες"!

Ο ρωμαϊκός πολιτισμός μέχρι τα τέλη του 3ου αι. π.Χ. δίνει την εικόνα μιας αγροτικής κοινωνίας πιστής στις παραδόσεις και τις προγονικές αρετές.

Της ΜΑΡΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ

Τα χαρακτηριστικά αυτού του πολιτισμού μπορούμε να τα ανιχνεύσουμε στην οργάνωση της οικογένειας, τα ήθη και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις.

Περισσότερα από οκτώ χιλιάδες στρέμματα πλημμύρισαν χθες στο Πύθιο του Έβρου μετά τις συντονισμένες κατακλύσεις, στις οποίες προέβησαν οι τεχνικές υπηρεσίες της περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και της νομαρχίας Έβρου υπό την επίβλεψη της ΔΕΚΕ, ώστε να εκτονώσουν το μεγάλο όγκο των υδάτων, για να αποφευχθούν τα χειρότερα.

Περίπου.

Η οικογένεια.

Στις 52 χιλιάδες στρέμματα ανέρχονται πλέον οι πλημμυρισμένες εκτάσεις στην ευρύτερη περιοχή.

Οι καλύτερες χορογραφίες, το καλύτερο τάιμινγκ, η καλύτερη μουσική και οι καλύτερες χορεύτριες.

Μικρογραφία της ρωμαϊκής κοινωνίας αποτελεί η οικογένεια.

Σημειώνεται πως οι χθεσινές κατακλύσεις εντάσσονται στο νέο σχέδιο δράσης που εφαρμόζεται με πρόταση της περιφέρειας και τη σύμφωνη γνώμη του συντονιστικού νομαρχιακού οργάνου, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίσιμη κατάσταση μετά και την τελευταία άνοδο της στάθμης των υδάτων.

Από την Κάθριν Ζέτα Τζόουνς;

Ήταν οργανωμένη με αυστηρότητα και τάξη.

Σύμφωνα μάλιστα με σχετικούς υπολογισμούς, το επόμενο διάστημα περίπου 55 χιλιάδες στρέμματα καλλιεργήσιμης γης θα μετατραπούν σε λίμνες, είτε λόγω των κατακλύσεων είτε λόγω των νερών που ήδη διέρχονται από την κοίτη του ποταμού.

Ναι, το… αγγούρι μεταλλάχθηκε σε πολυμορφικό εργαλείο.

Αρχηγός με όλες τις εξουσίες στα χέρια του ήταν ο πατέρας.

Σταθερή άνοδος

Βάζεις το κλειδί, πατάς μίζα και το όχημα εκτοξεύεται στην άσφαλτο καταπίνοντας χιλιόμετρα με το τσουβάλι.

Σ' αυτόν υπάκουαν όλοι.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής του τμήματος Πολιτικής Προστασίας της περιφέρειας.

Η απίστευτη αυτή γυναίκα χορεύει, τραγουδάει και παίζει με το μπρίο αχαλίνωτης αδρεναλίνης.

Ακόμη και εάν κάποιο μέλος της οικογένειας διακρινόταν κοινωνικά, ήταν υποχρεωμένο να υπακούει στον πατέρα.

Σάββα Τσακμακίδη, σε κατάσταση συναγερμού συνεχίζουν να παραμένουν όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες και φορείς του νομού, αφού η στάθμη των νερών του ποταμού Έβρου σημειώνει σταθερή άνοδο.

Άσε το άλλο.

Κύρια ασχολία του αρχηγού της οικογένειας ήταν να επιβλέπει τους δούλους στην καλλιέργεια των κτημάτων.

Χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί είναι ότι χθες η στάθμη των νερών στο σταθμό μέτρησης του Πυθίου έφτασε τα 6,15 μέτρα, με όριο συναγερμού τα 5,70 μέτρα.

Η γκριζοασημίζουσα χαίτη ενός Ρίτσαρντ Γκιρ χοροπηδάει - από τη μία παίκτρια στην άλλη - με τη λαστιχένια ευελιξία που διαθέτει ένα μπαλάκι του πινγκ πονγκ.

Στις υποχρεώσεις του ήταν η ανατροφή των παιδιών σύμφωνα με τα ρωμαϊκά ήθη, ώστε να γίνουν καλοί πολίτες και ανδρείοι στρατιώτες.

Όπως ο ίδιος αναφέρει, η λύση των τεχνικών κατακλύσεων θα εφαρμοστεί και τις επόμενες ημέρες στις επικίνδυνες, όπως χαρακτηρίζονται, περιοχές όπως η λεκάνη Πυθίου - Σοφικού - Αμορίου - Πετάλου Πέπλου.

Τουτέστιν, όταν η ομάδα πετάει, ακόμα και ο Γεωργέας της ΑΕΚ μεταμορφώνεται σε Καρεμπέ!

Σημαντική ήταν και η θέση της ρωμαίας γυναίκας στην οικογένεια.

Αυτό άλλωστε ήταν το θέμα που απασχόλησε χθες την έκτακτη σύσκεψη του συντονιστικού οργάνου που πραγματοποιήθηκε στο δημοτικό διαμέρισμα Πυθίου υπό την προεδρία του νομάρχη κ. Νικόλαου Ζαμπουνίδη.

Το διασκεδαστικό της ιστορίας είναι η ίδια η ιστορία.

Επέβλεπε όλες τις οικιακές εργασίες και συμμετείχε ενεργά σ' όλες τις εκδηλώσεις και τις συναναστροφές μέσα και έξω από το σπίτι.

Στη σύσκεψη μεταξύ άλλων συμμετείχαν ο γ.γ. της περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας -Θράκης Μιχάλης Αγγελόπουλος και ο δήμαρχος Διδυμοτείχου Χρήστος Τοκαμάνης.

Η πεμπτουσία του american way of life.

Δεν ήταν αποκλεισμένη στο γυναικωνίτη, όπως συνέβαινε στην Ελλάδα.

Υπενθυμίζεται πως ήδη στην περιοχή και συγκεκριμένα στην τοποθεσία Κορνοφωλιά - Λαγυνά - Πόρος εκτελούνται εργασίες ενίσχυσης των αναχωμάτων στην περιοχή, ενώ με επίβλεψη της ΔΕΚΕ έγινε επέμβαση στο νότιο τμήμα του αναχώματος Ψαθάδων, προκειμένου να εκτονωθούν τα λιμνάζοντα νερά εκτός κάμπου, προς την κοίτη του ποταμού Έβρου.

Δηλαδή, δύο παμπόνηρες φόνισσες, που έχουν εκτελέσει τ' αγόρια τους και βλέπουν τουλάχιστον ισόβια, δικαιώνονται από τους ενόρκους, μετατρέπονται σε ηρωίδες και σκαρφαλώνουν στο ρετιρέ του Μπρόντγουεϊ, πλασάροντας και πουλώντας την ιστορία τους σαν το πιο "ιν" θέαμα της πόλης!

Τοιχογραφία με παράσταση όνο πεζών πολεμιστών από τάφο της Ποσειδωνίας (αρχές του 3ου αι. π.Χ.). Από τον οπλισμό τους φαίνεται ότι πρόκειται για Σαμνίτες, μία από τις ιταλικές φυλές της Κάτω Ιταλίας. (Ποσειδωνία, Μουσείο Paestum)

Συνεργασία με Τουρκία

Ο άνθρωπος που λειτουργεί σαν μοχλός αυτής της εκτόξευσης είναι ένας πανούργος, παραδόπιστος και κυνικός δικηγόρος, που διά της ευγλωττίας και των σκηνοθετικών του προσόντων καταφέρνει πάντα να κάνει το μαύρο άσπρο και να τυλίγει σε μια κόλλα χαρτί όλα τα μέλη του δικαστηρίου! Μεγάλη ευτυχία για τους Ρωμαίους ήταν η απόκτηση παιδιών.

Για το σημείο απέναντι από την πλευρά του Πόρου ζητήθηκε ήδη από την Τουρκία να προβεί εντός του εδάφους της σε τεχνητή κατάκλυση στην περιοχή ορυζώνα Πετάλου, υπενθυμίζοντας πως πέρυσι υπήρξε ρήξη των αναχωμάτων σε 14 σημεία.

Πράγμα που σημαίνει πως το "Σικάγο", πέρα από τις διασκεδαστικές του αρετές, προσφέρεται για τρισχαριτωμένο χλευασμό και για απομυθοποιητικό στριπτίζ μέχρις εσχάτων! Οι παλαιές οικογένειες ήταν πολύτεκνες.

"Πραγματοποιήσαμε ηθελημένες, τεχνητές κατακλύσεις στο αγρόκτημα Πυθίου.

Όμως το ερώτημα που αιωρείται καθ' όλη τη διάρκεια της προβολής καταλήγει σε μία από τις πιο εξωφρενικές απορίες που μου έτυχαν ποτέ.

Εάν δεν υπήρχε αρσενικό παιδί, ο πατέρας είχε τη δυνατότητα να υιοθετήσει ξένο.

Οι αρμόδιες υπηρεσίες άνοιξαν δύο θυροφράγματα και έγινε και η τεχνητή θραύση του αναχώματος", δηλώνει ο νομάρχης Έβρου Νίκος Ζαμπουνίδης, συμπληρώνοντας πως "στόχος ήταν να πλημμυρίσει μια έκταση από 7.000 στρέμματα για να ανακουφιστεί κάπως το ποτάμι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι η λύση".

Μα είναι δυνατόν να προκύπτουν όλα αυτά από έναν πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη;

Η αγωγή των παιδιών είχε πρακτικό χαρακτήρα.

Παράλληλα προσθέτει ότι σε όλο το μήκος του ποταμού τα αναχώματα είναι προβληματικά.

Μα πώς, ακούγεται τρελό.

Τα παιδιά έπρεπε να γίνουν καλοί πολίτες και στρατιώτες.

Νομάρχης: "Δεν συντηρήθηκαν τα αναχώματα"

Λάθος μας.

Γενικότερα, η εκπαίδευση των παιδιών, μέχρι τα τέλη του 2ου αι. π.Χ. και πριν την ελληνική επίδραση, παρέμεινε στοιχειώδης.

Ο νομάρχης Έβρου Νίκος Ζαμπουνίδης αναφέρει χαρακτηριστικά ότι, "πέρυσι το ποτάμι δέχτηκε τις μεγαλύτερες πιέσεις, τα αναχώματα τραυματίστηκαν.

Διότι συνηθίζουμε να κρίνουμε με τα δικά μας, τα ευρωπαϊκά (για να μην πω ελληνικά) δεδομένα.

Οι Ρωμαίοι θεωρούσαν περιττό ό,τι δεν είχε πρακτική ωφέλεια.

Βεβαίως έγιναν παρεμβάσεις στα σημεία εκείνα που έσπασαν τα αναχώματα ή που σπάσαμε εμείς, για να ανακουφίσουμε το ποτάμι, όμως στο υπόλοιπο κομμάτι δεν έχουν γίνει παρεμβάσεις, δεν ενισχύθηκαν τα αναχώματα, γι' αυτό και ο κίνδυνος είναι υπαρκτός.

Η απόσταση που μας χωρίζει από το show business ισούται με εκείνη μιας μεταποιητικής βιοτεχνίας, με τη… NASA.

Έτσι, στην αρχή δεν ασχολήθηκαν με τις τέχνες και την καλλιέργεια των γραμμάτων.

Έπρεπε να είχε γίνει μια γενναία συντήρηση των αναχωμάτων, δυστυχώς όμως η περσινή μεγάλη κρίση αντιμετωπίσθηκε σαν μία συνηθισμένη κατάσταση.

Δηλαδή, ο σκηνοθέτης είναι ένα από τα εξαρτήματα της μηχανής.

Την εκπαίδευση των παιδιών αναλάμβαναν μορφωμένοι δούλοι, οι οποίοι δίδασκαν σε σχολεία γραφή, ανάγνωση και αριθμητική.

Τα χρήματα που διατέθηκαν, 4,2 εκατ. ευρώ, ήταν πολύ λίγα για να κλείσουν τις πληγές της προηγούμενης κρίσης", καταλήγει ο νομάρχης.

Η συνεισφορά του - στα βιομηχανοποιημένα "προϊόντα" - καταλαμβάνει ποσοστό όχι μεγαλύτερο του 40%.

Σε μεγαλύτερη ηλικία ασχολούνταν με την ερμηνεία κειμένων αρχαίων συγγραφέων και της Δωδεκαδέλτου.

Την υπόλοιπη δουλειά την αναλαμβάνουν οι… υπόλοιποι.

Είναι γνωστό ότι, όταν οι Ρωμαίοι κατέκτησαν τον Τάραντα, ο Λίβιος Ανδρόνικος, ένας από τους αιχμαλώτους, χρησιμοποιήθηκε ως οικοδιδάσκαλος και απελευθερώθηκε από τον κύριο του.

Τεχνικοί, συγγραφείς, εκτελεστές παραγωγής και διευθυντές διανομής.

Αυτός ήταν και ο πρώτος που μετέφρασε στα λατινικά την Οδύσσεια του Ομήρου για να χρησιμεύσει ως σχολικό βιβλίο.

Εξηγώ:

Επιτύμβιο ανάγλυφο που παρουσιάζει ένα ζευγάρι Ρωμαίων (αρχές του 1ου αι. π.Χ.). Ο άνδρας είναι ένας σοβαρός, αξιοπρεπής ρωμαίος πολίτης ενώ η γυναίκα διακρίνεται για τη σεμνότητα της έκφρασης της. (Ρώμη, Μουσείο Καπιτωλίου)

"Σικάγο": Κάθριν Ζέτα Τζόουνς - Ρένε Ζελβέγκερ κυκλοφορούν, οπλοφορούν, σκοτώνουν Σαρκοφάγος γυναίκας (1ος αι. π.Χ.). Η κατασκευή και η διακόσμηση της είναι επηρεασμένη από την ετρουσκική παράδοση. Οι Ετρούσκοι συνέβαλαν στη διαμόρφωση των ηθών και των θεσμών της ρωμαϊκής κοινωνίας την πρώτη περίοδο της ιστορικής της πορείας. (Παρίσι, Μουσείο Λούβρου)

Πρώτον, το "Σικάγο" είναι δημιούργημα του Μπομπ Φόσι, της πιο ευρηματικής, αστραφτερής και δημιουργικής υπογραφής του αμερικανικού μιούζικαλ των τελευταίων σαράντα χρόνων. Τα ήθη. Έτσι προς ενημέρωση, θυμίζω τις τρεις μεγάλες κινηματογραφικές του στιγμές: "Καμπαρέ", "Λένι ο βρωμόστομος", "All that Jazz". Η καθημερινή ζωή και η ενασχόληση των Ρωμαίων με τη γεωργία ήταν οι παράγοντες που διαμόρφωσαν τα ήθη και τις ρωμαϊκές αρετές. Πάμε παρακάτω. Οι Ρωμαίοι ήταν συντηρητικοί, απέφευγαν τις καινοτομίες και δεν άλλαζαν εύκολα τις παλαιές τους συνήθειες. Δεύτερον, ο άνθρωπος που ανέλαβε την κινηματογραφική διεκπεραίωση του μπομπφοσικού "Σικάγο", δηλαδή ο Ρομπ Μάρσαλ, συγκαταλέγεται στους τρεις καλύτερους χορογράφους του μιούζικαλ. Η έλλειψη βιοτεχνικής παραγωγής και εμπορικών ενασχολήσεων είχαν περιορίσει τα ενδιαφέροντα τους στην καλλιέργεια της γης και στις τελετές που σχετίζονταν με τον αγροτικό τρόπο ζωής. Τρίτον, τα κρυφά χαρτιά και τα "αόρατα" ονόματα που πατάνε το γκάζι αυτής της πουσαρισμένης μηχανής είναι (κατά αξιολογική σειρά): Μάρτιν Γουόλς (μοντάζ), Ρομπ Μάρσαλ (χορογραφίες), Κόλιν Άτγουντ (κοστούμια), Μπιλ Κόντον (σενάριο), Ντιόν Μπιμπ (φωτογραφία), Τζον Κάντερ (μουσική). Η απλότητα και η λιτότητα ήταν στοιχεία που χαρακτήριζαν όλες τους τις εκδηλώσεις.

Με άλλα λόγια, φανταστείτε πως βρίσκεστε μπροστά από μια ορχήστρα.

Ανάμεσα στα προτερήματα που χαρακτήριζαν τη ρωμαϊκή κοινωνία και συνέβαλλαν στην ισχυροποίηση του ρωμαϊκού κράτους ήταν ο σεβασμός και η πειθαρχία στους ανωτέρους, η υπακοή στους νόμους και η αφοσίωση στις επιταγές της πατρίδας.

Μια ορχήστρα που λειτουργεί τόσο πειθαρχημένα όσο κι ένα τάγμα Πεζοναυτών που κατευθύνεται στο Ιράκ.

Η θρησκεία.

Αρχηγός, η… μπαγκέτα του Μάρσαλ.

Οι Ρωμαίοι ήταν λαός θρησκευόμενος.

Ταμπούρλο το μοντάζ, τρομπόνι τα κοστούμια, έγχορδα οι χορογραφίες, παρτιτούρες το σενάριο και άρπα η φωτογραφία.

Κάθε πράξη τους περιβαλλόταν από θρησκευτική τελετή.

Φανταστείτε, επίσης, πως σολίστ αυτής της ορχήστρας είναι τρία καλοκουρδισμένα όργανα.

Έτσι, εκτός από τους επίσημους θεούς της πολιτείας, υπήρχαν και οι οικογενειακοί θεοί.

Σαξόφωνο η Ρένε Ζελβέγκερ, τρομπέτα η Κάθριν Ζέτα Τζόουνς και κόντρα μπάσο ο Ρίτσαρντ Γκιρ.

Τους παλαιότερους χρόνους δεν έδιναν συγκεκριμένη μορφή στους θεούς τους και δεν κατασκεύαζαν αγάλματα και ναούς για να τους λατρεύουν.

Μπορεί το αποτέλεσμα να μη χαϊδέψει την ψυχή σας και να μην αναμοχλεύσει την καρδιά σας.

Φαντάζονταν ότι θεότητες κατοικούσαν σε ορισμένα αντικείμενα, όπως στο κατώφλι της θύρας, στη φλόγα της εστίας και αλλού, και τους παρίσταναν με χόρτα, λίθους, ξύλα κ.ά.

Όμως σας βεβαιώ πως θα καθηλώσει τον αμφιβληστροειδή σας.

9. Η εξέλιξη της ιδέας της ηθικής και της θρησκείας στους Ρωμαίους Είναι φυσικό η ιδέα της ηθικής να είχε την αρχή της και την εξέλιξη της, όπως και η ιδέα της θρησκείας. Ο θεός των πρώτων γενεών αυτής της φυλής ήταν πολύ μικρός, αλλά σιγά σιγά οι άνθρωποι τον μεγάλωσαν έτσι η ηθική, πολύ περιορισμένη και ατελής στην αρχή, διευρύνθηκε ασυναίσθητα, ώσπου προοδευτικά, έφθασε να διακηρύξει το καθήκον της αγάπης προς όλους τους ανθρώπους. Ξεκίνησε μέσα στην οικογένεια και κάτω από την επιρροή της οικογενειακής θρησκείας ανέπτυξε αρχικά ο άνθρωπος το αίσθημα του καθήκοντος. Ας φαντασθούμε αυτή τη θρησκεία της εστίας και του τάφου κατά την εποχή της απόλυτης κυριαρχίας της. Ο άνθρωπος έχει το θεό κοντά του. Είναι παρών, σαν άλλη συνείδηση, σε όλες του τις πράξεις. Αυτό το εύθραυστο πλάσμα βρίσκεται κάτω από το βλέμμα ενός μάρτυρα που δεν τον εγκαταλείπει ποτέ. Δεν αισθάνεται ποτέ μόνος. Δίπλα του, μέσα στο σπίτι του, μέσα στο χωράφι του, έχει προστάτες, για να του παρασταθούν στις δυσκολίες της ζωής, και δικαστές, για να τιμωρήσουν τα παραπτώματα του. «Οι Εφέστιοι θεοί (Lares)», λένε οι Ρωμαίοι, «είναι θεοί φοβεροί, που τιμωρούν τους ανθρώπους και επαγρυπνούν για όλα, όσα γίνονται μέσα στο σπίτι». Λένε ακόμη πως «οι Ερκείοι θεοί (Penates) είναι θεοί ζωοδόχοι, τρέφουν το σώμα μας και καθοδηγούν την ψυχή μας». Αποκαλούσαν την εστία αγνή και πίστευαν ότι απαιτούσε αγνότητα και από τους ανθρώπους. Καμιά μιαρή σκέψη ή πράξη δεν επιτρεπόταν να γίνει μπροστά της. Fustel de Coulanges, ό.π., σ. 149-150.

Διάολε, τέτοια πειθαρχία, τέτοιο τάιμινγκ, τέτοιος συγχρονισμός δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο.

Η ρωμαϊκή θρησκεία παρουσιάζει σταδιακή εξέλιξη, αποτέλεσμα των επιρροών που δέχτηκε από τους άλλους λαούς.

Με άλλα λόγια, αν στείψεις όλο το βιομηχανοποιημένο entertainment του φετινού Χόλιγουντ, οι μοναδικές… χυμώδεις σταγόνες που θα προκύψουν στο δοχείο του λεμονοστείφτη θα γράφουν Chicago!

Στην αρχή, ήταν συνδεδεμένη με την αγροτική ζωή των Ρωμαίων, στη συνέχεια όμως υιοθέτησε πολλά στοιχεία από τη θρησκεία των Ετρούσκων και πολύ περισσότερο των Ελλήνων.

Πάρ' τ' αυγό και κούρεφ' το

Όταν οι Ρωμαίοι υπέταξαν τις ελληνικές πόλεις, γνώρισαν τους θεούς των Ελλήνων και την ελληνική μυθολογία, γοητεύτηκαν από τις διηγήσεις που αφορούσαν τη δράση των θεών και σταδιακά ταύτισαν τους παλαιούς τους θεούς με τους ελληνικούς.

"Όνειρα γλυκά", κάτι σαν ανθυποβραζιλιάνικη σειρά.

Κάτι ανάλογο συνέβη και αργότερα, όταν οι Ρωμαίοι υπέταξαν την Ανατολή.

Ο Γιάννης Φερτης με καρκίνο, η σύζυγος (Μπέτυ Λιβανού) με εραστή και ο καλύτερός του φίλος με τη Λιβανού.

Τότε υιοθέτησαν τη λατρεία νέων θεοτήτων ανατολικής καταγωγής.

Τι είχες Γιάννης, τι είχα πάντα.

Οι σπουδαιότεροι επίσημοι θεοί της ρωμαϊκής πολιτείας ήταν: ο Ιανός, ο θεός της κύριας πύλης της Ρώμης, που αποδιδόταν με δύο πρόσωπα, η Εστία, η θεά της ιερής φωτιάς της πόλης, ο Ζευς με ανάλογες ιδιότητες με αυτές που του απέδιδαν οι Έλληνες και ο Άρης, θεός της βλάστησης και του πολέμου.

Θα μου πείτε, κακό πράγμα είναι το τρίγωνο;

Σύμφωνα με τη ρωμαϊκή μυθολογία, ο Άρης ήταν ο πατέρας του ρωμαϊκού γένους γιατί απ' αυτόν γεννήθηκε ο Ρωμύλος, ο ιδρυτής της Ρώμης.

Ούτε να το σκέπτεσθε.

Οι κύριοι τρόποι λατρείας ήταν οι ίδιοι με τους ελληνικούς, δηλαδή οι Ρωμαίοι τιμούσαν τους θεούς τους με προσευχές, θυσίες, λιτανείες και πανηγύρια.

Μερικά από τα πιο αθάνατα αριστουργήματα είναι… τριγωνικά.

Όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία που αφορούν την οργάνωση της οικογένειας, τα ήθη και τις θρησκευτικές παραδόσεις, αποδίδουν το χαρακτήρα που παρουσιάζει η ρωμαϊκή κοινωνία και ο πολιτισμός της μέχρι τα τέλη του 3ου αι. π.Χ.

Όταν όμως η μία κοινοτοπία διαδέχεται την άλλη και όταν διαχειρίζεσαι όλες αυτές τις κοινοτοπίες με την ευκολία και τον αρπακολλισμό ελληνικής σειράς, τότε το τρίγωνο καταλήγει στο σχήμα οπής.

Ωστόσο, τον 3ο αι. π.Χ., όταν οι ταξικοί αγώνες υποχώρησαν και οι Ρωμαίοι κυριάρχησαν στην Ιταλία, ο ρωμαϊκός πολιτισμός διαφοροποιήθηκε.

Δηλαδή (για να σας φέρω ένα απλό παράδειγμα):

Μικρό οικογενειακό ιερό, αφιερωμένο στους Λάρητες (Εφέστιους θεούς) από οικία της Πομπηίας (1ος αι. μ.Χ.).

"Όνειρα γλυκά": Ο μελλοθάνατος (Γ. Φέρτης), η σύζυγος (Μπ. Λιβανού) και ο εραστής της

Μέρος ανάγλυφης παράστασης ζωφόρου που παρουσιάζει σκηνή θυσίας στο θεό Άρη, 1ος αι. π.Χ. (Παρίσι, Μουσείο Λούβρου)

Εκείνος χωρίς μαλλιά στο κρεβάτι του πόνου, εκείνη παραδίπλα του να τον φροντίζει σαν αδελφή τού ελέους κι εκείνος να τη ρωτάει με φωσκολική αγωνία: "Πάντως σεβαστήκατε το σπίτι μου, το κάνατε στο ξενοδοχείο, έτσι;". Όχι του λέει εκείνη, "το κάναμε εδώ μέσα"! Ως εκ τούτου, το ερώτημα που πλανάται εντός της οικίας είναι το εξής (επίσης) φωσκολικό: Άραγε το ένα ή και τα δύο παιδιά του δεν είναι δικά του;

Ούτε που με νοιάζει. Το μόνο που με νοιάζει είναι πως για χιλιοστή φορά βλέπω ελληνική ταινία χωρίς σενάριο, χωρίς ερμηνείες (διότι ακόμα κι αυτή η αξιοπρεπής προσπάθεια του Φέρτη προέρχεται από αβανταδόρικο ρόλο), χωρίς φωτισμούς, χωρίς ντεκόρ, χωρίς μοντάζ, χωρίς μακιγιάζ και χωρίς σκηνοθέτη. Το υπογράφει ο Παντελής Παγουλάτος, αλλά σας βεβαιώ πως και ο τελευταίος μαθητής του Γιάννη Δαλιανίδη θα το 'κανε καλύτερο.

Το μετέωρο βήμα του Μάλκοβιτς

Από "Σικάγο" και κάτω τραβάω γραμμή και γράφω "οι λοιποί". Διότι ο άνθρωπος που κάτω από άλλες συνθήκες, με άλλο μυαλό και με διαφορετικά αποτελέσματα θα μπορούσε να διεκδικήσει τη δεύτερη θέση θα ήταν ο Τζον Μάλκοβιτς. Όμως, στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα!

Ο τίτλος του "Dancer upstairs" - "Ο χορευτής του επάνω ορόφου" - είναι παραπλανητικός. Εκείνος που του ταιριάζει γάντι είναι "το μετέωρο βήμα του πελαργού". Με πελαργό τον ίδιο τον Μάλκοβιτς στην πρώτη σκηνοθετική του εμφάνιση. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό αιωρείται σαν αλαζονικό εκκρεμές υπεράνω γκουερίλας, δικτατόρων και Λατινικής Αμερικής. Σαν τυπικός διανοούμενος της αριστερής όχθης του Παρισιού με τη "Monde" υπό μάλης και μ' έναν έτοιμο σαρκασμό να βγαίνει από τα χείλη του προς όλους και όλα.

"Ο χορευτής του επάνω ορόφου": Χορεύοντας πάνω στα πτώματα μιας μπανανίας

Το στόρι αυτού του πολιτικού θρίλερ, που περιέχει υπολανθάνουσες πινελιές εξωτικής ξενάγησης, διαδραματίζεται σε μια τριτοκοσμική κουκκίδα του πλανήτη, σε κάποια μπανανία της Νότιας Αμερικής (πλάγια αναφορά στην περουβιανή επανάσταση της οργάνωσης "Φωτεινά μονοπάτια" και στον αρχηγό αυτής Αμπιμαέλ Γκούζμαν). Κάποιος διανοούμενος και ιδεαλιστής μπάτσος (!) που έχει εγκαταλείψει τη δικηγορία χάριν μιας πιο άμεσης και πρακτικής εφαρμογής της δικαιοσύνης, αναλαμβάνει την πιο δύσκολη υπόθεση της καριέρας του. Να εντοπίσει τα ίχνη ενός αόρατου επαναστάτη που φέρει το συμβολικό (και προφητικό) ψευδώνυμο "Ιεζεκιήλ"!

Πλάι του πέφτουν βόμβες σαν χαλάζι. Δίπλα του παιδιά και γυναίκες θυσιάζονται για τον αγώνα και μπροστά του η διαφθορά τού καθεστώτος κάνει θραύση. Με ποιους είναι; Με κανέναν. Αηδιασμένος και μπαϊλντισμένος παίρνει των ομματιών του και κατευθύνεται προς τον έρωτα και το χωριό του. Άρες, μάρες, κουκουνάρες.

Και για να τελειώνω. Χωρίς το ερμηνευτικό σώμα του Χαβιέρ Μπαρδέμ ("Όταν πέφτει η νύχτα") και χωρίς τη φωτογραφία τού Χοσέ Λουίς Αλκέιν, η ταινία και ο Μάλκοβιτς θα χόρευαν στο τηγάνι!

Στεγνό και πρωτόλειο

Και δεύτερη ελληνική ταινία. Εξέρχονται ταυτοχρόνως σαν πρόβατα επί σφαγής. Πόσο μάλλον αυτή που φέρει τον τίτλο "Πάμε για ένα ούζο;". Κρίμα, η σκηνοθέτις Κλεώνη Φλέσσα - με αυτόν τον τίτλο - αδικεί και τον εαυτό της και το πρωτόλειό της.

Το επιμύθιο καταλήγει στην πασίγνωστη (θηλυκή) επωδό: Νέα γυναίκα μόνη ψάχνει. Δηλαδή, όλες οι δυστυχίες του κόσμου πέφτουν πάνω σε κάποια Σοφία. Ο γκόμενος τη στήνει, ο αδελφός απλώνει χέρι για βοήθεια, η ΔΕΗ και ο ΟΤΕ της κόβουν την παροχή και εκείνη μέσα στην απελπισία της γίνεται… ταξιτζού.

"Πάμε για ένα ούζο;": Ευχαριστώ δεν θα πάρω

Συμπαθητικές προθέσεις, επίπεδα αποτελέσματα. Στη θέση της θα είχα επιλέξει τη σκληρή και ρεαλιστική οδό. Μηχανή στο χέρι και όποιον πάρει ο Χάρος. Τελικό αποτέλεσμα; Πολύ πίσω από τις δύο πρόσφατες ιστορίες με αντίστοιχο θέμα. Και της Μασκλαβάνου (με την Κουλίεβα) και του Τζίτζη με τη Ζορμπά. Κρίμα. Μας τα 'παν καλύτερα οι άλλοι!

Άλλα τρία…

Πέφτουν οι ταινίες σαν χαλάζι. Τρεις ακόμα. Ούτε που βλέπονται. Κατά σειρά: "Τα σαΐνια του Collinwood" των Άντονι και Τζόε Ρούσο. Φτωχό, χλωμό, άνευρο, αγέλαστο και φλύαρο ριμέικ του νεορρεαλιστικού, ιταλικού και ξεκαρδιστικού "Ο κλέψας του κλέψαντος" του Μάριο Μονιτσέλι.

"Τα σαΐνια του Collinwood": Ο κλέψας του κλέψαντος

Με Σαμ Ρόκγουελ, Τζορτζ Κλούνι, Τζένιφερ Εσποζίτο, Γουίλιαμ Μέισι στη θέση των Μαρσέλο Μαστρογιάνι, Βιτόριο Γκάσμαν, Τοτό, Ρενάτο Σαλβατόρε. Σαν να συγκρίνεις τη Γιουβέντους με την Παναχαϊκή.

"Εθνική ασφάλεια" (National security") του κάποιου Ντένις Ντάγκαν. Οτι πρέπει για να κάνουν ποδόλουτρο οι απόμαχοι και τα ΚΑΠΗ της Αφροαμερικανικής μειονότητας. Ένας καραγκιόζης με το όνομα Μάρτιν Λόρενς, παριστάνει τον κωμικό. Γκρεμίζεται το σύμπαν, τα τύμπανα της ακοής σου υποφέρουν και τα σαγόνια σου σέρνονται στο πάτωμα. ¨Παιδιά που είναι το αστείο για να γελάσω κι εγώ;

"Αντιμέτωποι με τον θάνατο" (Ballistic) με σκηνοθέτη το ψευδώνυμο Kaos (πώς λέμε… Χάος;): Ένας αξύριστος Μπαντέρας παρέα με θηλυκό Μπρους Λι κατεδαφίζουν τη μισή Αμερική. Φαντάζομαι πως ο μισός προϋπολογισμός της παραγωγής καταναλώθηκε σε σφαίρες, πυροβόλα όπλα, αυτοκίνητα και σε πάσης φύσεως οπτικά εφέ. Σαν λούνα παρκ με συγκρουόμενα αυτοκινητάκια!

Τα Oscar της εβδομάδας

Καλύτερου μιούζικαλ: "Σικάγο"

Καλύτερου entertainment: "Σικάγο"

Χορού: "Σικάγο"

Μουσικής: "Σικάγο"

Γυναικείας ερμηνείας: Κάθριν Ζέτα Τζόουνς - Ρένε Ζελβέγκερ (Σικάγο)

Ανδρικής: Απίστευτο, αλλά ο Ρίτσαρντ Γκιρ (Σικάγο)

Σκηνοθεσίας: Ρομπ Μάρσαλ (μονότονο, αλλά… Σικάγο)

Ελληνικής ταινίας: Ουδεμία

Συμπάθειας: "Χορεύοντας με τον Ραϊντέλ"

Καραγκιόζη: Μάρτιν Λόρενς (National security)

Ανυπαρξίας: "Τα σαΐνια του Collinwood"

Αριθμητικής: Επτά ταινίες, η εξής μία "Σικάγο"