Κατασκευαστικές παρατυπίες ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ

Ένθετο 3: Εντροπία

Πολεοδομικές παραβάσεις στον οικισμό που καταρρέει στα Πεύκα

Αντί του πολέμου

Πιθανόν να έχετε ακούσει τον όρο εντροπία και να έχετε αναρωτηθεί τι σημαίνει.

Για παρατυπίες στις κατασκευές των σπιτιών του οικισμού "Ρήτορα" της κοινότητας Πεύκων, τα οποία στην κυριολεξία βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού εξαιτίας αλλεπάλληλων καθιζήσεων που έχει υποστεί το έδαφος, έκανε λόγο ο νομάρχης Θεσσαλονίκης, Παναγιώτης Ψωμιάδης.

Ο έρωτας αντιμέτωπος με τον θάνατο

Από τη σκοπιά της θερμοδυναμικής η εντροπία είναι ένα μαθηματικό μέγεθος.

Απαντώντας σε ερώτηση συμβούλων της αντιπολίτευσης στη διάρκεια της χθεσινής συνεδρίασης του νομαρχιακού συμβουλίου, σχετικά με το αν η νομαρχία έλαβε μέτρα, ξεκαθάρισε ότι η νομαρχία δεν έχει καμία ευθύνη για την κατάσταση των σπιτιών του οικισμού στα Πεύκα, αντίθετα, όπως είπε, την ευθύνη έχουν ο εργολάβος και οι ίδιοι οι κάτοικοι.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

Οι μεταβολές της μας λένε κατά πόσο μια διαδικασία μπορεί να εξελιχθεί αυθόρμητα ή όχι.

Ο κ. Ψωμιάδης επεσήμανε ότι από τους ελέγχους, που έγιναν από την πολεοδομία, διαπιστώθηκαν πολλές παρατυπίες στις κατασκευές, όπως για παράδειγμα ότι τα υπόγεια βρίσκονται στο έδαφος.

Διαμαρτυρίες, μανιφέστα, εκκλήσεις και μερικές διαδηλώσεις.

Συνεπώς, καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να σχετίζεται με το δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής. "Εμείς, διαπιστώνοντας αυτήν την κατάσταση, επιβάλαμε πρόστιμα και μάλιστα πολύ υψηλά.

Απέναντι στον επερχόμενο πόλεμο η αντίδραση ενισχύεται, αλλά δεν παύει να είναι ατροφική σε σχέση με το μέγεθος της απειλής.

Αν χρησιμοποιήσουμε την έννοια της εντροπίας ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: Πάντως, είμαστε σε επαφή με τους κατοίκους για να τους βοηθήσουμε. Είναι φανερό πως από τις φωνές που υψώνονται εναντίον της καταστροφής λείπει κάτι.

Η εντροπία ενός απομονωμένου συστήματος ποτέ δεν ελαττώνεται.

Επαναλαμβάνω ότι η ΝΑΘ δεν έχει καμία απολύτως ευθύνη", σημείωσε ο νομάρχης. Λείπει η αίσθηση πως ό,τι λένε απηχεί και στην πλειονότητα.

Για να μπορέσουμε να την κατανοήσουμε καλύτερα, μερικές φορές λέμε ότι η εντροπία αποτελεί ένα μέτρο της αταξίας ενός συστήματος.

Και επειδή κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης έγινε λόγος και για μπαζωμένα ρέματα, ο κ. Ψωμιάδης σημείωσε ότι αυτό είναι ευθύνη της ΕΥΔΕ, δεδομένου ότι τα ρέματα είναι αρμοδιότητά της και γι' αυτό η νομαρχία έστειλε σχετική επιστολή. Είναι λίγοι όσοι εξεγείρονται, αυτό είναι γεγονός.

Όταν προσφέρουμε θερμότητα σ' ένα σώμα, η εντροπία του αυξάνει, γιατί η επιπλέον ενέργεια αυξάνει την άτακτη κίνηση των μορίων του.

Φ.Σ.

Όμως το πιο σοβαρό είναι ότι το αίτημα (ή η αξίωσή τους) δεν βρίσκει εύκολα ψυχική ρίζα στο ευρύτερο κοινωνικό έδαφος.

Κάθε φορά που μια αυθόρμητη διαδικασία λαμβάνει χώρα, η αταξία αυξάνεται.

Είμαστε μαζί τους, φωνάζουμε για να μη φθάσουμε στο σημείο όπου τίποτα δεν διορθώνεται.

Για παράδειγμα, όταν ο πάγος λιώνει τα μόρια του νερού είναι πιο ελεύθερα να κινηθούν τυχαία στην υγρή φάση απ' ό,τι στη στερεά.

Αλλά τι ακριβώς αντιπαρατάσσουμε στον πόλεμο;

Το ίδιο κι όταν το νερό εξατμίζεται·

Μερικοί μιλούν για το "δικαίωμα στη ζωή", για τη ζωή ως απόλυτη αξία.

το αποτέλεσμα είναι μεγαλύτερη αταξία και αυξημένη εντροπία.

Πρέπει να την προστατέψουμε, λένε, σε όλο τον πλανήτη.

Αλλά και όταν ένας κύβος ζάχαρης διαλύεται στο νερό ή όταν το άρωμα από ένα μπουκαλάκι γεμίζει το δωμάτιο, έχουμε αύξηση της αταξίας και της εντροπίας.

Όμως αυτό ηχεί τόσο πλατύ που στο τέλος αδειάζει από κάθε περιεχόμενο την καθημερινή εμπειρία.

Τα συστήματα (φυσικά ή όχι) από μόνα τους τείνουν να αποκτήσουν όλο και μεγαλύτερη αταξία ποτέ δεν παρατηρείται το αντίθετο.

Το να ζεις σημαίνει να παίρνεις μέρος σ' ένα παιχνίδι, υποστήριζε ο στωικός Επίκτητος.

Το δωμάτιο ενός μαθητή γίνεται συνεχώς όλο και πιο ακατάστατο, ποτέ το αντίθετο.

Αν το παιχνίδι έχει ενδιαφέρον, μείνε και απόλαυσέ το.

Φυσικά, μπορούμε να «συγυρίσουμε» (τακτοποιήσουμε) το δωμάτιο και να μπουν όλα τα πράγματα στη θέση τους, οπότε η αταξία και συνεπώς και η εντροπία του δωματίου θα ελαττωθεί.

Αν είναι βαρετό ή ανυπόφορο, "έξελθε".

Αλλά για να το κάνουμε αυτό (να τακτοποιήσουμε δηλαδή το δωμάτιο), κάποιος πρέπει να κουραστεί και να ξοδέψει ενέργεια, με αποτέλεσμα η δική του εντροπία να αυξηθεί περισσότερο απ' όσο θα ελαττωθεί η εντροπία του δωματίου.

Μπορούμε να αποχωρήσουμε με πολλούς τρόπους απ' αυτό που μας δόθηκε και δεν το ζητήσαμε.

Μερικές φορές λέμε ότι η ολική εντροπία του κόσμου αυξάνεται σε κάθε αυθόρμητη διαδικασία.

Αντίθετα, αν διαλέξουμε να παραμείνουμε είναι γιατί στις μέρες και στα χρόνια βρίσκουμε κάτι να προσθέσουμε, να επινοήσουμε, να διασκεδάσουμε.

Είδαμε ότι η θερμότητα «ρέει» αυθόρμητα από περιοχή υψηλής θερμοκρασίας σε περιοχή χαμηλής θερμοκρασίας.

Εφόσον λοιπόν είμαστε σήμερα αντιμέτωποι με το φάσμα του πολέμου, δεν έχουμε παρά να επιστρατεύσουμε μιαν άλλη, θετική ορμή.

Συνδυάζοντας αυτό με όσα είπαμε προηγουμένως, συμπεραίνουμε ότι η θερμική ενέργεια θα πρέπει να έχει υψηλότερο βαθμό οργάνωσης, όταν βρίσκεται σε υψηλή θερμοκρασία, και να γίνεται πιο ανοργάνωτη (άτακτη), όταν μεταφέρεται σε περιοχές χαμηλής θερμοκρασίας, με αποτέλεσμα την αύξηση της εντροπίας.

Δεν είναι αυτονόητο πως μιλώντας για ειρηνική διαβίωση προβάλλουμε μια σθεναρή αντίσταση.

Συνεπώς, το Σύμπαν (άστρα και γαλαξίες) σταδιακά θα ψηχθούν σε μια τελική κοινή θερμοκρασία, και η εντροπία του Σύμπαντος θα πάρει τη μέγιστη τιμή της.

Ίσως μάλιστα οι λέξεις αυτές να μην μπορούν πια να χρωματιστούν όπως τους αξίζει.

Αυτό είναι ένα πιθανό τέλος για το Σύμπαν ύστερα από δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα, και είναι γνωστό ως ο θερμικός θάνατος του Σύμπαντος.

Γιατί με την ειρήνη συνδέθηκε μια σειρά από συνήθειες, από επαναλαμβανόμενες ρυθμίσεις. Αντί η κατάσταση αυτή να φέρνει στον νου την ικανοποίηση ή τη γαλήνη, αντί να θυμίζει την ελευθερία κινήσεων που έχει όποιος δεν καταδιώκεται από τον φόβο ή την πείνα, θυμίζει τελικά μια βολική αδράνεια. Υπάρχει η ειρήνη, αλλά δεν ξέρει κανείς τι να την κάνει.

Ας αντιπαραβάλλουμε την ατονία αυτή με την αντιπολεμική έξαρση στα τέλη της δεκαετίας του '60. "Κάνετε έρωτα, όχι πόλεμο", ζητούσε το νεανικό πλήθος. Θα ήταν στενόμυαλο να δει κάποιος εδώ μια απλή συνθηματολογική διάζευξη. Δεν χωριζόταν τότε μόνον η σεξουαλική πράξη από την πράξη εξολόθρευσης των άλλων, αλλά και ένας τρόπος του ζην διαφορετικός από τον κυρίαρχο.

Με άλλα λόγια, προβάλλοντας την ερωτική ενέργεια οι ειρηνιστές της εποχής εκείνης τόνιζαν ταυτόχρονα και την ανάγκη απαλλαγής από το κτητικό άγχος, από τους καταναγκασμούς της επαγγελματικής αναρρίχησης, από όλες τις υποχρεώσεις με τις οποίες εξαγοραζόταν η καταναλωτική άνεση. Δεν μπορεί κάποιος να επιδιώκει ταυτόχρονα το maximum της οικονομικής απόδοσης και να ευχαριστιέται με το optimum μιας ερωτικής σχέσης. Αυτό ήταν το αξίωμα της εποχής.

Δεν χρειάζεται να ειπωθεί πόσο μακριά είναι η πεποίθηση αυτή από τις τρέχουσες αντιλήψεις. Σήμερα το να είσαι αποτελεσματικός θεωρείται πιο διεγερτικό από το να είσαι χαρούμενος. Ακόμη και ο έρωτας μπορεί να φαίνεται σαν κάτι παθητικό, ένα μπλέξιμο που σπάνια οδηγεί κάπου. Εξάλλου, δεν βιώνεται παρά ως καθαρά ατομική υπόθεση. Ο καθένας και οι συναισθηματικές διακυμάνσεις του, οι ιδιοτροπίες, οι απογοητεύσεις του.

Συνεπώς δεν αναπτύσσεται ο έρωτας ως αρχή Ενότητας του κόσμου (των φύλων, του ανθρώπου και της φύσης, της επιθυμίας και της δημιουργικότητας). Όταν όμως αποτυγχάνει το ερωτικό στοιχείο να δράσει ενοποιητικά, τότε μοιραία αναπτύσσεται η άλλη εκείνη έλξη, η σκοτεινή, προς τη μεριά του θανάτου. Είναι μια απεγνωσμένη κίνηση προς αυτή την ισχύ που μπορεί να επιβληθεί οριστικά, φέρνοντας επιτέλους μια συνοχή και μαζί της το ρίγος μιας έσχατης αποδοχής.

Ο πόλεμος δεν είναι λοιπόν για όλους μια απειλή. Για μερικούς είναι και μια υπόσχεση. Προσφέρει την αρνητική ενότητα εκεί όπου απουσιάζει η θετική. Αφού δεν μπορείτε να αγκαλιαστείτε εν ειρήνη, αγκαλιαστείτε μες στον τρόμο, διαμηνύει. Δεν υπάρχει, πράγματι, τίποτα άλλο, ούτε καν μια αυταπάτη. Πρέπει να αποφασίσει κανείς τι τον ελκύει περισσότερο.