Τζορτζ ΚΛΟΥΝΕΪ Της προκάλεσαν χημικά εγκαύματα στα μάτια σε ινστιτούτο αισθητικής

Γιάννης Δάλλας

Γεννημένος στο Λέξινγκτον του Κεντάκι των ΗΠΑ, στις 6 Μαΐου 1961, γιος παρουσιαστή τοκ σόου, απέτυχε να κάνει καριέρα στη δημοσιογραφία και τον αθλητισμό, παρά το αθλητικό παρουσιαστικό του.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ξεχωριστή περίπτωση αποτελεί ο Γιάννης Δάλλας (Φιλιππιάδα Ηπείρου, 1924), φιλόλογος, δοκιμιογράφος και μεταφραστής αρχαίων λυρικών ποιητών. Η ομάδα μπέιζμπολ των "Σινσινάτι Ρεντς" τον απέρριψε και στη συνέχεια στράφηκε στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

Διεκδικεί αποζημίωση 250.000 ευρώ από ινστιτούτο αισθητικής, τους υπευθύνους του οποίου κατηγορεί ότι παραμόρφωσαν το πρόσωπό της και προκάλεσαν χημικά εγκαύματα στα μάτια, όταν υποβλήθηκε σε θεραπεία προκειμένου να εξαλειφθεί το πρόβλημα ακμής που αντιμετώπιζε.

Η ποίηση του Δάλλα είναι λιτή, ο στίχος του ρωμαλέος και ο λόγος του οξύς, σαρκαστικός και αλληγορικός. Έγινε γνωστός από δυο πράγματα: τη συμμετοχή του στην τηλεοπτική σειρά "Στην εντατική" και την αρρενωπή ομορφιά του, που τον έκανε είδωλο για εκατομμύρια γυναίκες στον πλανήτη.

Η 30χρονη εργαζομένη από τα Γιαννιτσά έχει ήδη προσφύγει στα δικαστήρια, ενώ υποστηρίζει ότι εξαιτίας των προβλημάτων στο πρόσωπό της αντιμετώπισε προβλήματα και στην προσωπική της ζωή.

Η πρώτη του ποιητική εμφάνιση τοποθετείται το 1944 με το ποίημα «Καρυωτάκης». Εξού και το παρατσούκλι του φανατικού εργένη "ο υπέροχος Τζορτζ".

Η επίσκεψή της στο ινστιτούτο αισθητικής της Θεσσαλονίκης έγινε στις 18 Φεβρουαρίου 1999, όπως αναφέρει στην αγωγή που κατέθεσε πριν από λίγες ημέρες η νεαρή.

Ακολούθησε το πρώτο του ποιητικό βιβλίο με τίτλο Frederico Garcia Lorca (1948).

Ζοζέ ΜΟΥΡΙΝΙΟ

"Πληροφορήθηκα ότι στο κέντρο αυτό εφαρμοζόταν μία "επαναστατική μέθοδος" εξαφάνισης ουλών και ακμής προσώπου με laser, η οποία μπορούσε να εξασφαλίσει βελούδινο πρόσωπο και μάλιστα με εγγύηση για ριζικά αποτελέσματα από την πρώτη κιόλας επίσκεψη", τονίζει στην αγωγή της.

Η ποιητική πορεία του συνεχίζεται μέχρι σήμερα έχοντας πάντα πλαίσιο το παρελθόν και τη μνήμη.

Αλαζόνας, αιρετικός, αντιπαθής σε όλους σχεδόν τους αντιπάλους, αλλά και κορυφαία μορφή των πάγκων…

Τα αποτελέσματα όμως, όπως αναφέρει, ήταν τα ακριβώς αντίθετα.

Μια ιδιαίτερη θέση κατέχει ο Κρίτων Αθανασούλης (1916-1979), που κινείται ανάμεσα στην κοινωνική και την υπαρξιακή ποίηση (Κάιν και Άβελ, 1940, Με τους ανθρώπους και με κανένα, 1957, κ.ά.).

Στα 43 του, άλλωστε (γεννήθηκε στο Σετούμπαλ στις 26 Ιανουαρίου 1963), και με μόλις έξι χρόνια καριέρας, πρόλαβε να πανηγυρίσει ένα Τσάμπιονς λιγκ (2004) κι ένα ΟΥΕΦΑ (2003) με την Πόρτο, άλλους δυο τίτλους πρωταθλητή στην Πορτογαλία, ενώ πέρσι οδήγησε την Τσέλσι στο πρώτο της πρωτάθλημα μετά από μισό αιώνα (και φέτος έρχεται το δεύτερο).

Ακολούθησε τις οδηγίες της γιατρού του ινστιτούτου και μετά το laser έκανε επάλειψη κρέμας που της έδωσαν στο πρόσωπο.

Την υπαρξιακή τους αγωνία εκφράζουν τέλος με τα ποιήματά τους ο Νίκος Παππάς (1906) και η Ρίτα Μπούμη-Παππά (1906-1984).

Όχι κι άσχημα για τον προ δεκαετίας μεταφραστή(!) του σερ Μπόμπι Ρόμπσον στην Μπαρτσελόνα…

Την επόμενη ημέρα, όπως επισημαίνει, είχε ενοχλήσεις στο αριστερό μάτι και αμέσως επισκέφτηκε οφθαλμίατρο, ο οποίος διέγνωσε ότι υπέστη χημικό έγκαυμα.

Δίπλα σε αυτούς βρίσκεται ο σεφερικός Θ. Δ. Φραγκόπουλος (1923-2002), ο Γιώργης Παυλόπουλος (1924) και ο Νίκος Γκάτσος (1911-1992).

"Όταν άκουσα τη διάγνωση του γιατρού υπέστην τέτοιο σοκ, ώστε λιποθύμησα από πτώση της πίεσής μου και απαιτήθηκε η επέμβαση του γιατρού για να συνέλθω".

Ο Γιώργης Παυλόπουλος, από τον Πύργο Ηλείας, δημοσίευσε ποιήματα από το 1971.

Χρειάστηκε μάλιστα δύο ημέρες αργότερα να εισαχθεί και στο νοσοκομείο Γιαννιτσών, καθώς το πρόβλημα επεκτάθηκε, τόσο στο άλλο μάτι της όσο και στο πρόσωπο.

Γνωστότερη η συλλογή του Τα αντικλείδια (1988), όπου προσπαθεί να δώσει τον ορισμό της ποίησης, να ορίσει «το άπιαστο είδωλο της ποίησης» αφηγούμενος την αιώνια προσπάθεια του ανθρώπου να «παραβιάσει την ανοικτή της πόρτα». Από την ομάδα των νεοϋπερρεαλιστών ποιητών ξεχωρίζουν ο Νάνος Βαλαωρίτης (1921) και ο Έκτωρ Κακναβάτος (1920), ο οποίος θεωρείται ο συνεπέστερος μαζί με τον Νίκο Εγγονόπουλο εκπρόσωπος του υπερρεαλισμού στην ελληνική ποίηση. Ο Νάνος Βαλαωρίτης έγραψε ποίηση επαναστατική που στρέφεται κυρίως εναντίον της συμβατικότητας των θεσμών (Η τιμωρία των μάγων, 1947 κλπ.). Ο Κακναβάτος, ο οποίος γνώρισε την εξορία χωρίς όμως να μεταφέρει τις εμπειρίες του αυτές στην ποίηση του, εμφανίστηκε το 1943 και επανεμφανίστηκε μετά από χρόνια σιωπής, τη δεκαετία του '60 (συλλογές: Διασπορά, 1961, Η κλίμακα του λίθου, 1964). Η συμβολή του Κακναβάτου στον ελληνικό υπερρεαλισμό είναι η εισαγωγή όρων και παραστάσεων από τη σύγχρονη επιστήμη, με τις οποίες τροφοδότησε την υπερρεαλιστική φαντασία. Σ' ένα ποίημα της συλλογής Κιβώτιο ταχυτήτων (1987) περιγράφει πώς ο ίδιος ψάχνει τις κατάλληλες «μάχιμες κι αθάνατες» λέξεις για τα ποιήματά του.