ΒΟΛΕΪ Ναρκωτικά στα 11, πορνεία στα 13!

Άγγελος Τερζάκης

Η περιπέτεια του Γκιούρδα

Οι "άγριες" μέρες της 17χρονης, σήμερα, Γεωργίας στα χέρια του προαγωγού της

Αρκετά κοντά στο στοχασμό του Γ. Θεοτοκά βρέθηκε και ένας άλλος λογοτέχνης αυτής της γενιάς, ο Άγγελος Τερζάκης (1907-1979), αν και αρκετές φορές διαφώνησε μαζί του.

Επιβάτης σε ένα "περίεργο" δρομολόγιο του ηλεκτρικού, στην Αθήνα, ήταν το βράδυ του Σαββάτου ο Μάριος Γκιούρδας.

ΑΡΕΤΗ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Ο Τερζάκης καταγόταν από σημαντική οικογένεια του Ναυπλίου, όπου ο πατέρας του ήταν Δήμαρχος πριν εκλεγεί βουλευτής με το κόμμα των Φιλελευθέρων και η οικογένεια μετακομίσει στην Αθήνα.

Όπως περιέγραψε ο άσος του Ηρακλή στην προσωπική ιστοσελίδα του «…ήμουν σε ένα άδειο βαγόνι, το οποίο στο σταθμό του ΟΑΚΑ γέμισε με οπαδούς του Παναθηναϊκού, που επέστρεφαν από τον αγώνα ποδοσφαίρου με τη Λάρισα.

Τα είχε κάνει όλα η Γεωργία - πριν βγει στην πορνεία. Κλοπές από το σπίτι της, διαρρήξεις με την παρέα της σε σπίτια γειτόνων. Με τα ναρκωτικά έμπλεξε στην τρυφερή ηλικία των 11 και κάτι - το καλοκαίρι που έκανε διακοπές σε νησί με την οικογένεια μιας φίλης της.

Από πολύ νωρίς θα αναμιχθεί στις συζητήσεις που γίνονταν για θέματα που απασχολούσαν τους λογοτέχνες της εποχής του και της γενιάς του.

Πρέπει να ομολογήσω ότι το συναίσθημα ήταν ιδιαίτερο, αφού πρώτη φορά βρέθηκα μόνος ανάμεσα σε τόσους φιλάθλους του Παναθηναϊκού.

Ενάμιση χρόνο αργότερα - έναν μήνα αφού έκλεισε τα 13 - βρέθηκε στο πεζοδρόμιο.

Από τα ιδρυτικά μέλη των λογοτεχνικών περιοδικών Η Πνοή και Ο Λόγος, ανήσυχος πνευματικά, στρέφεται από το διήγημα στο μυθιστόρημα και δημοσιεύει τους Δεσμώτες (1931) και την Παρακμή των Σκληρών(1932).

Ευτυχώς είχαν κερδίσει στο ποδόσφαιρο και ήταν μάλλον χαρούμενοι και δεν ασχολήθηκαν μαζί μου.

Και εξαφανίστηκε από το σπίτι της για περίπου δύο χρόνια!

Από τα πρώτα αυτά έργα διαφαίνονται τόσο οι θεματικές, όσο και οι υφολογικές επιλογές του Τερζάκη.

Βέβαια ησύχασα απόλυτα μόλις κατέβηκε και ο τελευταίος στο Θησείο…».

Ο πρώτος της πελάτης ήταν ένας 45χρονος.

Ο συγγραφέας αποτυπώνει τη χρεωκοπία της αστικής οικογένειας και τον ευτελισμό των αξιών της.

ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ που έκλεισε την αυλαία της 12ης αγωνιστικής στην Α1 ανδρών ο Πανελλήνιος νίκησε εντός έδρας το Παγκράτι με 3-2 σετ (25-17, 25-21, 21-25, 20-25, 20-18).

Αντίτιμο των υπηρεσιών της, η εξασφάλιση της δόσης της.

Παρόλο που το πλαίσιο της αφήγησης παραμένει στις γενικές του γραμμές ρεαλιστικό, ο συγγραφέας δείχνει να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τον εσωτερικό κόσμο των ηρώων του, την ψυχογράφησή τους.

ΠΥΓΜΑΧΙΑ: Τον Αμερικανό Μαρκ Τόμπσον, ο οποίος είναι αήττητος στην κατηγορία των 61 κιλών στην επαγγελματική ομοσπονδία WBO, θα αντιμετωπίσει στο Ατλάντικ Σίτι των ΗΠΑ ο Μιχάλης Αρναούτης με έπαθλο τον σχετικό τίτλο. Τη "στέγασε" σε μια υπόγεια αποθήκη στο κέντρο της Αθήνας, όπου η εύθραυστη μικρή άρχισε να χάνει την επαφή της με την πραγματικότητα.

Σε κάποια σημεία μάλιστα, χρησιμοποιώντας τον εσωτερικό μονόλογο, δίνει τη μετάβαση από τη μια ψυχική κατάσταση σε μια άλλη, σύμφωνα με τη ροή της συνείδησης.

Ο αγώνας θα γίνει στις 27 Ιανουαρίου και θα μεταδοθεί "ζωντανά" στις ΗΠΑ. Δύο μήνες αργότερα ο 45χρονος έγινε ο προαγωγός της και η Γεωργία "εμπόρευμα":

Πρόκειται για μια αφήγηση εσωτερική, συνειδησιακή που στρέφεται όχι σε πρόσωπα ή γεγονότα, αλλά στις εντυπώσεις που δημιουργούν στον άνθρωπο τα πράγματα και τα γεγονότα.

ΑΕΚ: Εκτός του συνδυασμού "Κίνηση για την ΑΕΚ" τέθηκε ομόφωνα από τα υπόλοιπα μέλη, ο πρώην γενικός γραμματέας της ομοσπονδίας πυγμαχίας, Μιχάλης Αρτόπουλος, που στις 15 Δεκεμβρίου τιμωρήθηκε με πενταετή στέρηση της φιλάθλου ιδιότητάς του από την ΕΦΙΠ.

"Με μετέφερε σε ένα μικρό διαμέρισμα, κάπου κοντά όπου με είχε συνέχεια κλειδωμένη.

Στη Μενεξεδένια Πολιτεία(1936) που ακολουθεί και πάλι οι ήρωες και οι ηρωίδες αντιμετωπίζουν το ίδιο υπαρξιακό αδιέξοδο.

"Οι από καιρό υπάρχουσες ενδείξεις για την μη συνάδουσα ποιότητά του με την ποιότητα και τους στόχους του συνδυασμού μεταβλήθηκαν σε βεβαιότητα.

Διάφοροι είχαν κλειδιά και έμπαιναν όποτε ήθελαν, μέρα ή νύχτα.

Και στα μεταπολεμικά του αστικά μυθιστορήματα Δίχως Θεό (1951) και Μυστική ζωή (1958) παραμένουν τα γνωστά μοτίβα της πεζογραφίας του Τερζάκη.

Φανταζόμαστε ότι ο κ. Αρτόπουλος θα έχει την ανάλογη αξιοπρέπεια να παραιτηθεί από την ιδιότητα του μέλους του Δ.Σ. της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ, στο βαθμό που δεν εκφράζει πλέον ούτε την παράταξη με την οποία εξελέγη ούτε τις αρχές της", αναφέρει η σχετική ανακοίνωση.

Δεν θυμάμαι πρόσωπα, ούτε χρώματα ούτε εθνικότητες.

Ο έρωτας παραμένει ανεκπλήρωτος, καταδικασμένος.

Κάποιοι με χτυπούσαν βάναυσα για να συνέλθω και να έχω συμμετοχή.

Ακόμα δεδομένη είναι η αποτυχία του ανθρώπου που δε συμβιβάζεται και παραμένει μόνος για να συντριβεί τελικά σωματικά και ψυχικά.

Με έβριζαν και με έφτυναν!

Για τον Τερζάκη τη μόνη διέξοδο στο τραγικό αδιέξοδο αποτελεί η αξιοπρεπής στάση.

Τις ελάχιστες φορές που ήμουν νηφάλια ήθελα να βρω έναν τρόπο να αυτοκτονήσω.

Ο συγγραφέας, επηρεασμένος από συγγραφείς όπως ο Ντοστογιέφσκυ, ο Τσέχωφ και ο Καμύ, επικρίθηκε συχνά από τους κριτικούς για την απαισιόδοξη στάση του απέναντι στη ζωή.

Δεν υπήρχε κανένας λόγος να υπάρχω!

Ξεχωριστή θέση στο πεζογραφικό του έργο κατέχουν οι γυναικείες μορφές γιατί ο συγγραφέας, όπως ομολογούσε, έτρεφε μια μεταφυσική λατρεία στη Γυναίκα.

Προσπαθούσα να θυμηθώ το πρόσωπο της μητέρας ή της αδερφής μου και έκλαιγα, γιατί δεν τα κατάφερνα.

Οι ηρωίδες διαδραματίζουν έναν καίριο ρόλο στη ζωή των ηρώων-ανδρών.

Δεν θυμόμουν καν το τηλέφωνο ή τη διεύθυνση του σπιτιού μας.

Μια τέτοια συνταρακτική παρουσία αποτελεί η Ιζαμπώ για το Νικηφόρο Σγουρό στο ιστορικό μυθιστόρημα Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ (1945).

Νόμιζα ότι είχαν περάσει χρόνια, ότι είχα γεράσει…".

Η υπόθεση του μυθιστορήματος Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ: Η Ιζαμπώ, πριγκίπισσα της Αχαΐας, είναι κόρη του Γουλιέλμου Βιλλαρδουίνου. Σε ηλικία δώδεκα ετών την αρραβώνιασαν με το Φίλιππο ντ' Ανζού. Μετά το θάνατο του συζύγου και του πατέρα της εκείνη επιστρέφει στη Αχαΐα και αναλαμβάνει την εξουσία. Παράλληλα δίνεται η ιστορία του Νικηφόρου Σγουρού, Ευγενικόπουλου από το Ανάπλι (Ναύπλιο). Ενώ οργανώνει τον ξεσηκωμό των Ελλήνων του Μωριά κατά των Φράγκων, συναντιέται με την Ιζαμπώ που έχει ξαναπαντρευτεί το Φλωρέντιο ντ' Αινώ. Στη διάρκεια της κατάληψης της Καλαμάτας από τους Έλληνες η πριγκίπισσα έχει την ευκαιρία να γνωριστεί καλύτερα με το νέο και να τον ερωτευτεί. Τελικά όμως δε βρίσκει το θάρρος να τον ακολουθήσει, όταν εκείνος της το προτείνει.

Την παράτησε

Μέσα σε αυτό το έργο, που μεταφράστηκε σε πολλές ξένες γλώσσες, ο Τερζάκης στρέφεται στο ιστορικό παρελθόν του ελληνισμού, την εποχή της Φραγκοκρατίας, και τη βλέπει από μια σκοπιά διαφορετική από εκείνη του Χρονικού του Μορέως.

Εκατό, διακόσιοι, χίλιοι, ούτε που ξέρει.

Στο πρόσωπο του νεαρού Νικηφόρου διακρίνεται η δύναμη των Ελλήνων που αγωνίζονται για την απελευθέρωσή τους, ενώ η Ιζαμπώ αντιπροσωπεύει τους Φράγκους που εξασθενούν.

Αλλά ούτε και θέλει να μπει σε λεπτομέρειες.

Και σε αυτό το κείμενο παραμένει η απαισιόδοξη στάση του Τερζάκη για τον έρωτα και τις ανθρώπινες σχέσεις.

Πέντε ίσως και έξι μήνες μετά είχε γίνει η σκιά του εαυτού της.

Η ισχυρή έλξη των δύο εξαιρετικών ατόμων τελικά θα μείνει ανολοκλήρωτη.

Εκείνος την πήρε ένα βράδυ με το αυτοκίνητο, να πάνε μια βόλτα της είπε.

Ο Τερζάκης ασχολήθηκε με ιδιαίτερη επιτυχία και με το θέατρο αντλώντας τα θέματα του από την αγαπημένη του ιστορική εποχή, το Βυζάντιο.

Την παράτησε κάπου στην Πειραϊκή.

Σε αυτά ανήκουν ο Αυτοκράτωρ Μιχαήλ (1936), Ο Σταυρός και το Σπαθί (1939), Θεοφανώ (1956).

"Το ίδιο βράδυ κάποιος με λυπήθηκε και με μάζεψε στο σπίτι του.

Παράλληλα ο συγγραφέας έγραφε και θεατρική κριτική.

Το πρωί με πέταξε στον δρόμο ένα κουρελάκι…".

Σε γενικές γραμμές ο Τερζάκης στάθηκε ένα πνεύμα ανεξάρτητο, με βαθύ φιλοσοφικό στοχασμό, ένας ελεύθερος πνευματικός άνθρωπος.

Βρέθηκε να ζητιανεύει.

Εξέφραζε τις απόψεις του δημόσια και σε δύσκολες εποχές, κρατώντας για 30 ολόκληρα χρόνια τη στήλη με τον τίτλο «Το πνεύμα και οι άνθρωποι» της εφημερίδας Το Βήμα.

Μπήκε στον ηλεκτρικό και πήγε Ομόνοια.

Διακρίνονται από αριστερά όρθιοι οι: Στ. Ξεφλούδας, Γ. Θεοτοκάς, Γ. Χατζίνης, Ά. Τερζάκης και καθιστοί: Μ. Στασινόπουλος, Ελ. Ουράνη, Π. Χάρης, Κ. Ουρανής, Τ. Αθανασιάδης (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους)

Για μήνες κοιμόταν στον υπόγειο, σε οικοδομές και αργότερα, το καλοκαίρι σε παγκάκια. Βρήκε κάποιους από την παλιά της παρέα και τρόπους να εξασφαλίζει τη δόση της: "Κλέβαμε πιο συστηματικά, σπάζαμε μαγαζιά και φαρμακεία. Για ένα διάστημα ζούσαμε εφτά άτομα σε μια γκαρσονιέρα. Άρχισα να πουλάω και πάλι το κορμί μου, μαζί με μια άλλη κοπέλα, τρία χρόνια μεγαλύτερή μου. Αρκετό καιρό πηγαίναμε σ' ένα πορνείο στην οδό Λιοσίων. Εκείνη φαινόταν μεγαλύτερη, εγώ δήλωνα μεγαλύτερη. Η ιερόδουλος που είχε το πορνείο μάς έδινε το 10% της αμοιβής μας… Τουλάχιστον είχαμε ένα σπίτι…".

Την έψαχναν

Όλο αυτό το διάστημα οι γονείς της αγωνίζονταν να τη βρουν. Είχαν μισθώσει και ιδιωτικό ντετέκτιβ, δίχως όμως αποτέλεσμα. Η δήλωση εξαφάνισής της στην Αστυνομία δεν απέδωσε τίποτα. Η Γεωργία ήταν άφαντη. Μέχρι που ένας πελάτης του πορνείου, γνωστός της οικογένειας, την αναγνώρισε. Και με ένα ανώνυμο τηλεφώνημα ειδοποίησε την οικογένειά της. Αλλά χρειάστηκαν πέντε συνεχόμενες νύχτες να φυλάει καρτέρι ο πατέρας της, σ' ένα δρομάκι κοντά στο πορνείο, μέχρι να την εντοπίσει και να την… απαγάγει!

Σήμερα, δυόμισι χρόνια αργότερα, η Γεωργία είναι πια απεξαρτημένη από τα ναρκωτικά. Όχι όμως και από τα βιώματά της. "Θα χρειασθούν εκατό ζωές για να μπορέσω να ξεπεράσω όσα μου συνέβησαν! Προχωράω όμως. Και δεν θα το βάζω κάτω…".

Ξαναγύρισε, τώρα στα 17 της, στο Γυμνάσιο. Στόχος της, το τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου. Για να μπορέσει κάποτε "να βοηθήσω άλλα παιδιά να μη βαδίσουν στα δικά μου χνάρια…".