ΧΕΛΜΟΥΤ ΚΟΛ

Το 1996 στις ΗΠΑ μια ομάδα σοφών νεοσυντηρητικών ιεράκων, συνέταξε μια έκθεση με τίτλο «Clean brake». Σήμερα ξανά στο προσκήνιο

Τα παιδιά

Το όνομά του έγινε συνώνυμο της Γερμανίας και μάλιστα της ενωμένης Γερμανίας.

Καθαρή λύση

Η ανατροφή των παιδιών διέφερε ανάλογα με το φύλο. Τώρα, ο Χέλμουτ Κολ, ύστερα από 16 χρόνια στην εξουσία, αποχωρεί από το προσκήνιο της πολιτικής δράσης.

ΠΑΥΛΟΣ ΤΣΙΜΑΣ

Ενώ τα κορίτσια έμεναν στο σπίτι και μάθαιναν από τη μητέρα τους το σύνολο των οικιακών εργασιών, τα αγόρια από την ηλικία των επτά ετών στέλνονταν σε ιδιωτικά σχολεία, για να μορφωθούν. Χθες, η γερμανική Βουλή, εγκρίνοντας και τυπικά την ανάληψη της καγκελαρίας από τον σοσιαλδημοκράτη νικητή των εκλογών της 27ης Σεπτεμβρίου, Γκέρχαρντ Σρέντερ, έθεσε τέλος σε ένα ολόκληρο κεφάλαιο της γερμανικής αλλά και ευρωπαϊκής ιστορίας.

Το 1996, όταν στο Κάμελοτ της Ουάσιγκτον βασίλευε η αυλή του βασιλιά Μπιλ Κλίντον και στο Τελ Αβίβ είχε εκλεγεί ο αντιπαθής στην τότε αμερικανική διοίκηση Μπένζαμιν Νετανιάχου, μια ομάδα σοφών νεοσυντηρητικών ιεράκων, με επικεφαλής τον Ρίτσαρντ Περλ, συνέταξε μια έκθεση με τίτλο «Clean break».

Τροφή και ενδύματα

Ένα κεφάλαιο, που άρχισε το 1982, όταν οι φιλελεύθεροι του Χανς Ντίτριχ Γκένσερ εγκατέλειψαν την κυβέρνηση του Χέλμουτ Σμιτ και συγκρότησαν νέο συνασπισμό με τους χριστιανοδημοκράτες του Χέλμουτ Κολ.

Σε ελεύθερη απόδοση: Καθαρή λύση.

Η τροφή της αθηναϊκής οικογένειας ήταν λιτή και αποτελούταν από λαχανικά, ελιές, παστά ψάρια και σπάνια από κρέας.

Τότε, οι περισσότεροι αναλυτές τον θεωρούσαν άχρωμο και άοσμο, στερούμενο πολιτικών και προσωπικών χαρισμάτων, χωρίς την ακτινοβολία ενός Αντενάουερ, το ηθικό ανάστημα και την βαθύτητα της σκέψης ενός Βίλι Μπραντ, την ευφυία ενός Χέλμουτ Σμιτ.

Η έκθεση, που δημοσιεύτηκε τότε στα ισραηλινά μέσα, είχε μια απλή λογική: Η ενδυμασία των Αθηναίων ήταν κομψή, αλλά όχι εξεζητημένη.

Οι γελοιογράφοι τον εμφάνιζαν σαν ένα γιγαντιαίο αχλάδι, ή έπαιζαν με το όνομά του, που στα γερμανικά σημαίνει λάχανο.

Πως για την ασφάλεια του Ισραήλ, και κατ' επέκταση των ΗΠΑ, πρέπει να επιδιωχθεί μια ριζική λύση του αραβικού προβλήματος. Το βασικό ένδυμα ήταν ο χιτώνας, ο οποίος, ανάλογα με τις διαθέσεις του ατόμου, με το δέσιμο στη μέση με μία ζώνη, δημιουργούσε πολλές ή λίγες πτυχώσεις.

Όμως, ο "άχρωμος" Χέλμουτ Κολ έγινε ο καγκελάριος που "έχανε στις δημοσκοπήσεις, αλλά κέρδιζε στις εκλογές".

Περίπου, διά της εξαφανίσεως των Αράβων από τη Δυτική Όχθη… Το ιμάτιο, είδος πανωφορίου, κατασκευασμένο από ζεστό, μάλλινο ύφασμα, τυλιγόταν πάνω από το χιτώνα με ποικίλους τρόπους.

Έγινε ο ηγέτης που έβαλε τη σφραγίδα του στην υλοποίηση του ονείρου της επανένωσης των δύο Γερμανιών.

Σημείο κλειδί για την εφαρμογή τής καθαρής αυτής λύσης ήταν, σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης, η ανατροπή του μοναδικού «επικίνδυνου για την ασφάλεια του Ισραήλ» καθεστώτος - τουτέστιν του Σαντάμ Χουσεΐν στη Βαγδάτη. Τα σανδάλια, στα πόδια, συμπλήρωναν την αμφίεση.

Έγινε ένας από τους σταθερότερους μοχλούς της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η έκθεση δεν είχε καλή τύχη τότε.

Οι πλούσιες Αθηναίες αγαπούσαν πολύ και τα κοσμήματα, τα οποία αποτελούσαν αναπόσπαστο τμήμα της αμφίεσής τους.

Έγινε ένας εγγυητής της ευρωπαϊκής Γερμανίας.

Στην Ουάσιγκτον την αντιμετώπισαν ως προϊόν σκέψης ακροδεξιών ημιπαραφρόνων και την αντιμετώπισαν διά της γελοιοποιήσεως. Ερωτήσεις-Δραστηριότητες

Του προσάπτουν ότι δεν υπολόγισε το κοινωνικό κόστος και τις οικονομικές συνέπειες της γερμανικής επανένωσης.

Αλλά και στο Τελ Αβίβ, ακόμη και ο όχι και τόσο μετριοπαθής ή ειρηνόφιλος Νετανιάχου απέρριψε, ως τυχοδιωκτικές, τις προτάσεις των ιεράκων. 1. Συγκρίνετε τη θέση των δούλων στην Αθήνα με την αντίστοιχη των ειλώτων στη Σπάρτη.

Ότι δεν μπόρεσε να δαμάσει την ανεργία.

Και η υπόθεση λησμονήθηκε, μέχρις ότου ο Τζορτζ Μπους ο νεώτερος ανέλθει στον θρόνο, αντικαθιστώντας το Κάμελοτ του Κλίντον με ένα Πρεσβυτέριο, όπου κηρύσσουν τον ορθόδοξο νεοσυντηρητικό λόγο όσοι, στις ημέρες των Δημοκρατικών, εθεωρούντο γραφικοί, περιθωριακοί ακροδεξιοί.

2. Τι ήταν οι μέτοικοι και ποιες αντιστοιχίες βρίσκετε να υπάρχουν με τους σημερινούς μετανάστες στη χώρα μας;

Ότι σε θέματα εξωτερικής πολιτικής επέμεινε σε θέσεις και πολιτικές αμφισβητούμενης ορθότητας.

Ο επικεφαλής των συντακτών της έκθεσης «Clean break» είναι κεντρική πολιτική μορφή στο Πεντάγωνο του Ντόναλντ Ράμσφελντ, και δύο από τους άλλους επτά συντάκτες της έχουν θέση στην κυβέρνηση Μπους.

3. Ποιος ήταν ο ρόλος της γυναίκας στην Αθήνα;

Όμως, τώρα που το έργο του Χέλμουτ Κολ ολοκληρώθηκε και μπορεί να κριθεί συνολικά και ψύχραιμα, θα ήταν μικρόψυχο να μην του αναγνωριστεί ότι υπήρξε ένας μεγάλος ηγέτης, κάτι άλλωστε που τόνισε και ο διάδοχος και αντίπαλός του, Γκέρχαρντ Σρέντερ, σημειώνοντας ότι επαξίως οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάσισαν ομόφωνα να τον ανακηρύξουν "επίτιμο πολίτη της Ευρώπης".

Και αν η επιρροή των ιδεών της αποκρούστηκε τη νύχτα της 11ης Σεπτεμβρίου - όταν, πριν καλά καλά δοθούν από τις μυστικές υπηρεσίες έστω και υποψίες εκτιμήσεων για τους πιθανούς ενόχους, ο υφυπουργός άμυνας Γούλφοβιτς είπε:

Ποιες διαφορές διαπιστώνετε στη θέση της γυναίκας σήμερα; Τώρα, στα 67 του χρόνια, ο Χέλμουτ Κολ θα έχει πλέον την άνεση να ταξιδεύσει, να διαβάσει και να ασχοληθεί με την αγαπημένη του μαγειρική.

Να μια καλή ευκαιρία να χτυπήσουμε το Ιράκ! -, είναι φανερό ότι στη συνέχεια επεκράτησε.

Αλλά και στο Τελ Αβίβ, στη διάρκεια της πρόσφατης προεκλογικής περιόδου, το περιβάλλον του Αριέλ Σαρόν δεν έκρυβε ότι τα σχέδιά του σε περίπτωση πολέμου εναντίον της Βαγδάτης δεν απείχαν πολύ από τις παλιές καλές ιδέες των φίλων του από την Αμερική: Να συλληφθεί και να εκτοπισθεί ο Αραφάτ, να οργανωθούν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στη Δυτική Όχθη, να σταλεί μια καινούργια φουρνιά Παλαιστίνιων προσφύγων στην Ιορδανία και, ύστερα από όλα αυτά, να αναγνωριστεί ίσως ένα μικρό παλαιστινιακό κρατίδιο, εκτός των εποικισμένων εδαφών.

Η τύχη της λησμονημένης αυτής έκθεσης του 1996 είναι, νομίζω, χαρακτηριστική για τη δραματική αλλαγή κλίματος, πολιτικού περιβάλλοντος και φιλοσοφίας, που έχει συντελεσθεί στην Ουάσιγκτον, εγκαθιστώντας έναν «άξονα του καλού», που συνδέει τους ορθόδοξους, νεοσυντηρητικούς, ακροδεξιούς κύκλους των «πούρων χριστιανών» των ΗΠΑ, με ό,τι πιο ακραίο και τυχοδιωκτικό φύεται στα άγια χώματα του Ισραήλ.

Και είναι επίσης ενδεικτική του αληθινού διακυβεύματος της νέας πολιτικής περιπέτειας στην οποία η Δύση οδηγείται από την Ουάσιγκτον, απρόθυμη μεν, πλην αδύναμη να την εμποδίσει.

Δεν είναι, προφανώς, η τρομοκρατία το διακύβευμα: Όλοι, και η ΣΙΑ ακόμη, έχουν εκτιμήσει ότι, αντιθέτως, ένας πόλεμος κατά του Ιράκ θα ενισχύσει τους κινδύνους τρομοκρατικών χτυπημάτων, θα φουντώσει το μίσος κατά της Δύσης στον μουσουλμανικό κόσμο και τις μουσουλμανικές γειτονιές των δυτικών μητροπόλεων, και θα στρατολογήσει νέους υποψήφιους «μάρτυρες» στις τάξεις του ριζοσπαστικού Ισλάμ.

Είναι, προφανώς, τα πετρέλαια: Η επιρροή των πετρελαϊκών συμφερόντων επί των αποφάσεων της διοίκησης Μπους είναι πανθομολογούμενη και τα ομολογημένα σχέδια για τον έλεγχο των πετρελαίων του Ιράκ εξηγούν εν μέρει και τη σημερινή απροθυμία προθύμων ως χθες συμμάχων, όπως η Ρωσία ή η Γαλλία.

Μα είναι και κάτι ακόμη περισσότερο: ένα τυχοδιωκτικό γεωστρατηγικό σχέδιο «καθαρών λύσεων», μια αναχάραξη του χάρτη της Μέσης Ανατολής, με βάση ιδέες που ως πρόσφατα, όχι μόνο στα μάτια των Αράβων ή των «γερασμένων Ευρωπαίων», αλλά και στα μάτια των πιο σοβαρών υπερασπιστών των αμερικανικών συμφερόντων έμοιαζαν (και είναι πράγματι) απλώς παρανοϊκές!