Ἡ γλυκειὰ κοπέλα, ποὗχε τὴν ψυχὴ
στὸν Ἀτσίγγανο τὸ Δαίμονα δοσμένη,
μὲ λαχτάρα, σὲ μιὰ λάγνα προσευχή,
στὴ Σκηνὴ τηνὲ ξεχύνει, λεγγεμένη.

Τῆς Ἀγάπης ὁ Ἀρχιτσίγγανος ἐκεῖ
τυραννᾶ τὴν Πυργοπούλα τὴν καημένη…
Ἡ ματιά του, κεραυνός· κ' ἡ προσταγή,
συννεφιά, ποὺ τὰ πουλάκια τὰ βουβαίνει…

Κ' ἡ γλυκειά κοπέλα, τώρα, λαχταρᾶ
τέτοια ἀγάπη, σὲ παθόδαρτη μιὰ μπόρα,
μὲ τῆς σκλάβας τῆς τρομάρας τὴ χαρά…

Κι' ὁ χλωμόλαλος σιμὰ τραγουδιστὴς
μαραμένος, τὸ λουλούδι μοιάζει τώρα,
ποὺ ρημάζει, ὠϊμέ, ὁ βοριᾶς ὁ χαλαστής!