Ὁ ΓΚΑΙΤΕ, λένε, πρὶν πεθάνῃ σήκωσε
Τὸ χέρι του κ' ἔγραψε ἀνάερα κάτι,
Ποὺ δὲν τὸ εἶδε, κι' οὔτε ποτὲ τὸ διάβασε
Τοῦ ἀνθρώπου μάτι.

Σὰν τί νὰ ἦτον τὸ ἀμίλητο τραγούδι του
Τὴν ὕστερη τὴν ὥρα τοῦ θανάτου;
Τὸν πόνο του σ' ἀέρινη πλάκα χάραξεν
Ἢ τὴ χαρά του;

Ἦτον − μπροστὰ στὴν ἄβυσσο τοῦ Τίποτε −
Τῆς ζωῆς ὕμνος, θρῆνος ἀπελπισίας;
Ἢ τὸ προφήτεμα μιᾶς φωτοστέφανης
Ἀθανασίας;