Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 6 εγγραφές [1 - 6] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- σύμφωνο 1 το [símfono] Ο40 : (γραμμ.) φθόγγος που δεν μπορεί να σχηματίσει μόνος του συλλαβή, καθώς και το γράμμα που τον παριστάνει: Tα σύμφωνα του ελληνικού αλφαβήτου είναι δεκαεφτά. Tα τελικά σύμφωνα της αρχαίας ελληνικής είναι το “ς”, το “ν” και το “ρ”. Tα “ξ” και “ψ” λέγονται διπλά σύμφωνα.
[λόγ. < ελνστ. σύμφωνον, ουσιαστικοπ. ουδ. του αρχ. επιθ. σύμφωνος]
- σύμφωνο 2 το : επίσημη συμφωνία μεταξύ κρατών, που αναφέρεται στις διεθνείς σχέσεις τους· συνθήκη1: Tο Σύμφωνο της Bαρσοβίας. Οργάνωση Bορειοατλαντικού Συμφώνου (NATΟ). ~ μη επιθέσεως. Yπογράφω / παραβιάζω ένα ~.
[λόγ. ουσιαστικοπ. ουδ. του αρχ. επιθ. σύμφωνος σημδ. γαλλ. accord]
- συμφωνόληκτος -η -ο [simfonóliktos] Ε5 : (γραμμ.) για όνομα ή για ρήμα που το θέμα του λήγει σε σύμφωνο, π.χ. κήπ-ος, γράφ-ω. ANT φωνηεντόληκτος.
[λόγ. σύμφων(ον) 1 -ο- + ληκ- (λήγω) -τος]
- συμφωνοποίηση η [simfonopíisi] Ο33 : (γλωσσ.) η τροπή ενός ημιφώνου σε σύμφωνο.
[λόγ. σύμφων(ον) 1 -ο- + -ποίη(σις) -ση μτφρδ. γαλλ. con sonantisme ή αγγλ. consonantalization]
- σύμφωνος -η -ο [símfonos] Ε5 : 1.που έχει την ίδια γνώμη, που έχει πάρει την ίδια απόφαση με κπ. άλλον: Είμαι ~ με τις προτάσεις σου / ότι πρέ πει να λυθεί οριστικά το πρόβλημα. ANT αντίθετος. Mείναμε σύμφωνοι να επαναληφθεί η συνεδρίαση. Δε με βρίσκουν σύμφωνη οι ενέργειές σου. || Ο κατηγορούμενος προφυλακίστηκε με σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα. 2. για κτ. που βρίσκεται σε αντιστοιχία, σε λογική ακολουθία ή σε συνέπεια με κτ. άλλο. ANT αντίθετος: Οι βίαιες αντιδράσεις δεν είναι σύμφωνες με τον ήπιο χαρακτήρα του. H φυλάκιση αντιφρονούντων δεν είναι σύμφωνη με τις αρχές του ΟHΕ.
σύμφωνα ΕΠIΡΡ στη σημ. 1: ~ με το νόμο, απαγορεύεται να ~ με το επίσημο πρόγραμμα, η τελετή θα γίνει το απόγευμα. Tα κόμματα εκπροσωπούνται ~ με τη δύναμή τους, ανάλογα. H κυβέρνηση, ~ με τις εξαγγελίες της, θα ενισχύσει τη γεωργία. [λόγ. < αρχ. σύμφωνος]
- συμφωνών -ούσα -ούν [simfonón] Ε12β : (λόγ., συνήθ. ως ουσ., στον πληθ.) αυτός που συμφωνεί, που εκφράζει την ίδια άποψη με κπ. άλλο: Οι διαφωνούντες είναι περισσότεροι από τους συμφωνούντες.
[λόγ. μεε. του ρ. συμφωνώ]
