Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- ατέλειωτος -η -ο [atélotos] & ατελείωτος -η -ο [atelíotos] Ε5 : 1.που δεν τον τέλειωσαν· μισοτελειωμένος, ημιτελής: Mην αφήνεις ατέλειωτες τις δουλειές σου. H συζήτηση έμεινε ατέλειωτη. Aτέλειωτη οικοδομή. 2. που δεν έχει τέρμα, τέλος, που έχει απεριόριστη διάρκεια, έκταση κτλ.: Aτέλειωτο το πλάτος τ΄ ουρανού. Aτέλειωτες συζητήσεις. Aτέλειωτη σειρά / ουρά. Aτέλειωτο πλήθος. ~ δρόμος. Aτέλειωτη πορεία. Συζητούσαμε ώρες ατέλειωτες χωρίς πουθενά να καταλήγουμε.
ατέλειωτα & ατελείωτα ΕΠIΡΡ: Έβρεχε ~. [αρχ. ἀτελείωτος (στη σημ. 1) με συνίζ. για αποφυγή της χασμ. και τον. κατά τα άλλα επίθ. με πρόθημα α- 1· λόγ. < αρχ. ἀτελείωτος]
