Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- αριστούχος -ος / -α -ο [aristúxos] Ε14 : α.που πρωτεύει, που παίρνει το βαθμό άριστα σε εξετάσεις, σε διαγωνισμούς: Ο Γιώργος είναι ~ μαθητής. β. που πήρε απολυτήριο, ενδεικτικό, πτυχίο με το βαθμό άριστα: ~ φιλόλογος / μαθηματικός / φυσικός. || (ως ουσ.) ο αριστούχος, θηλ. αριστούχος: Σε ειδική τελετή επιδόθηκαν βραβεία σε αριστούχους.
[λόγ. άριστ(α)2 + -ούχος]
