• I. Ενεργ.
  • Α´ Μτβ.
    • 1) (Προκ. για έντομα) κεντρίζω:
      • (Αιτωλ., Μύθ. 51⁶).
    • 2) (Προκ. για βάτο) τσιμπώ, αγκυλώνω:
      • (Αιτωλ., Μύθ. 8⁹).
    • 3) (Προκ. για δέντρο) μπολιάζω:
      • (Καρτάν., Π. Ν. Διαθ. φ. 36^v).
  • Β´ (Αμτβ.) ξεφυτρώνω, «ξεπετιέμαι» προς τα πάνω:
    • Τρία κλωνάρια τρίλογα θέλουσι ξεφυτρώσει, … τρεις κορφές, τρεις ρίζες θε κεντρώσει (Χούμνου, Κοσμογ. 372).
• II. Μέσ.
  • 1) Πλήττομαι, πληγώνομαι:
    • εκεντρώθη η ψυχή τους εις τα κάλλη της (ενν. της κόρης) (Διγ. Άνδρ. 377²⁴).
  • 2) Ερεθίζομαι:
    • τόν αγαπώ είδα στυγνόν, της μάχης κεντρωμένον (Ερωτοπ. 398).

[αρχ. κεντρόω. Η λ. στο Βλάχ. και σήμ.]