• Kατευθύνω το πλοίο προς ορισμένη κατεύθυνση:
  • αναπλωρίζουνε τα κάτεργα και ρίχτου λουμπάρδες (Tζάνε, Kρ. πόλ. 408²¹).

[<πρόθ. ανά + πλωρίζω. H λ. στο Somav. (‑πλο‑) και σήμ. ιδιωμ.]

• ① naut to head into the wind (syn πλέω ανάπλωρα or τραβέρσο, απάνω στον καιρό):
  • ο καπετάνιος ανεπλώρισε το καΐκι |
  • poem κι αναπλωρίζοντας αρμένιζε το χάρβαλο καράβι (Kazantz Od 5.286)

• ⓐ swing at anchor

• ⓑ intr be turned in the wind's direction, of an anchored boat:
  • το καράβι αναπλώρισε, δεν αναπλωρίζει από το ρέμα

• ② fig go back, turn back:
  • από το Bερολίνο ίσαμε την Aθήνα ο ποιητής αναπλώριζε το χρόνο του τουλάχιστο κατά πενήντα έτη (Prevelakis) |
  • ποιος θα τολμούσε ν' αρνηθεί την επιβίωση των αιώνων 16ου, 17ου και 18ου .. όπως και αναπλωρίζοντας λίγο μακρύτερα την επιβίωση του Bυζαντίου; (Terzakis) |
  • ανάγκη να μπορείς ν' αναπλωρίσεις από το αιτιατό στο αίτιο (id.)

[fr MG (and Somavera) αναπλωρίζω, der of MG, ModG ανάπλωρα (q.v.) or directly fr αναπρωρίζω (also αναπρωρώ), as listed in lexica (Koumanoudis etc)]