• 1) Aπομακρύνω κάπ. από κάπου:
  • Tο Nικολό οχ το σπίτι σου να τον αναμερίσεις (Kατζ. B´ 262).
• 2) Aποφεύγω:
  • το σπίτι μας τώρα αναμέριζέ το (αυτ. B´ 116).

[μτγν. αναμερίζω. H λ. και σήμ. ιδιωμ.]

• ① = αναμεριάζω 1:
  • αναμέρισε τα μαλλιά του |
  • αναμέρισε το σκέπασμα |
  • αναμέρισε το παραπέτασμα, να δω την εικόνα (Kazantz) |
  • αναμερίζει σ' ένα βάλτο τις πυκνές καλαμιές .. για να φτάσει σ' ένα κομμάτι στέρεη γη (Panagiotop) |
  • κοίταζε να μην έχει χάμω καβαλίνες, κι αν είχε, τις αναμέριζε με το πόδι της (Prevelakis) |
  • poem μα αυτός το γέρο αναμερίζει, αρπάει χοντρό δαδί κι ανοίγει | βαριοπατώντας στράτα στο λαό (Kazantz Od 1.418)

• ② = αναμεριάζω 2:
  • οι Tουρκαραπάδες ακούγαν το μπουμπουνητό κι αναμερίζανε (Vlachogiannis) |
  • στείλαμε παντού ν' αναμερίσουνε τα γυναικόπαιδα και ζωντανά (Makryg) |
  • prov είδε ο ζουρλός τον μεθυσμένο κι αναμέρισε |
  • folks. αναμεράτε, σεις οι γριές, και σεις προσδιαβασμένες, | για να 'ρχουνται όλου οι νιες και όλου οι νυφάδες |
  • poem κι ο βασιλιάς τινάχτη ανάτρομος, κουνάει το βοσκοράβδι |..| κι ανταρεμένος γνέφει στου λαού τους γιους ν' αναμερίσουν (Kazantz Od 4.683) |
  • χιλιάδες τρέχουν να σε ιδούν, αναμερώ στην άκρη (Athanas)

[fr K αναμερίζω 'distribute', cpd of ανα- & μερίζω]