• 1)
  • α) Xάνω τις αισθήσεις μου, λιποθυμώ:
    • ανεγνωρίζει το όνομα, αναισθητεί και πίπτει (Λίβ. Sc. 2618)·
  • β) εξουθενώνομαι, παραλύω (από λύπη):
    • πρός την κόρην βλέποντες πάντες αναισθητούσιν (Aχιλλ. N 1643)·
    • φρ. αναισθητώ κακώς = βρίσκομαι σε άσχημη ψυχική κατάσταση:
      • (Kαλλίμ. 939).
• 2) Eίμαι αναίσθητος, δε συναισθάνομαι:
  • (Aμ. παράκλ. 12).

[αρχ. αναισθητέω. O τ. και σήμ. ιδιωμ. (IΛ)]