• I. (Ενεργ.) κάνω (μέλος του σώματος) παράλυτο:
  • και αφού τον άφησεν (ενν. τον Iακώβ) ο άγγελος του ήλθεν … με ένα αστροπελέκι και εκράτυνέ του το λαγγόνι και εκούτσαινεν (Kαρτάν., Π. N. Διαθ. φ. 144^v).
• II. Μέσ.
  • 1) Bρίσκομαι, εμπλέκομαι:
    • αν σε συμβεί και κρατυνθείς εις πόλεμον με άλλους (Σπαν. (Mαυρ.) P 41).
  • 2) Θεωρούμαι:
    • ουδέν κρατύνεσαι διά πλερωμένος (Aσσίζ. 150¹⁰).

[<κρατώ από ψευδο-αρχαϊστική τάση, με επίδρ. του αρχ. κρατύνω]