• 1) (Aμτβ.) επευφημώ, επιδοκιμάζω δημόσια με επευφημίες:
  • οι πάντες επεφώνησαν αυτόν ανευφημούντες (Bίος Aλ. 4031)·
  • προσκυνήσαντες τον βασιλέα και ανευφήμησαν (Πανάρ. 71¹²).
• 2) Oνομάζω, αναγορεύω:
  • ο Λίβιστρος άνδρας μου ανευφημήθην (Λίβ. Sc. 2070).

[αρχ. ανευφημέω]

• acclaim, applaud, cheer (syn επευφημώ):
  • ο λαός ανευφήμησε τον πρωθυπουργό |
  • ανευφημούν τις ενέργειες του αρχηγού τους |
  • οι μούσες ανευφημούν τον μεγάλο άντρα, τη δόξα των Aθηνών (Evangelidis)

[fr MG ανευφημώ ← K, AG, cpd of pref ἀν(α)- & εὐφημῶ]